పదమూడు ఉత్తమ కథలు

ISBN 81-237-2339-3

ప్రధమ ముద్రణ 1997 (శక 1920)

తెలుగు అనువాదం (అ) నేషనల్‌ బుక్‌ ట్రస్ట్‌, ఇండియా, 1997
The Best Thirteen (Telugu)

రూ. 37.00

డైరెక్టర్‌, నేషనల్‌ బుక్‌ ట్రస్ట్‌, ఇండియా, ఎ-5, గ్రీన్‌పార్క్‌,
న్యూఢీల్లీ-110016 ద్యారా (పచురింపబడినది,

భ్‌ ! |
' ira 0
nil క ' నిల [1 ల క్‌ (4 ik గ ? క
్‌ స. i uh జ |. ళ్‌, | ॥ బ్ర | లో
॥ a | శు స x యళ $ Cn ర్త
ప్రా ఇ ™ క Ee 7 ల ళీ సం న 3 ౯
|| ॥ | ల్‌. ( sy AD
ర] '‘ స 4 ' fi ” . టీ!
( శ ( వ్‌ శీ గ గ్ర ఖీ 1.
fn. 4 ల్‌ * //
E A న్స స | Kk # J శో ౯ 1 Dm
క. టట కాం వే జ శ య" é y
9 ఫ్‌ గ ల్లో ||
మ వట 3 క: |
క ' 1 J స మ ||
a వనన i) [|| | | pyr hil
న. . 1 | \||
(న! Ln: aT | ||
sais | : ' ఖత. hy
, క్‌ / a | న. ణా || 111
వ | ‘| he అని 11||
| | | "i See సప ins “1H 121 10%!

నెహ్రూ బాల పున్తకొాలయం

పదమూడు.ఉత్తమ కథలు

(భారతదేశంలోని 13 భాషలనుంచి సంకలనం
చేసిన ఉత్తమ కథల సంపుటి)

అనువాదం
కడియాల రామమోహనరాయ్‌

చ(తాలు

| మిక్కీ పటేల్‌

1

fie lal ద్ర? (1 టి.
ఇ EE
॥

ఖా
1
\
PR ee ‘op 7

కలము.
rire te gi ర వ్వ ny
ఇ ౨1 PITS ‘reg

rr Te

ఈత చి |.

శ్‌
జ

7

25:

క!

న్లో

నే
"ఎ

మూలభాష
అస్సామీ
బెంగాలీ
ఇంగ్లీషు
గుజరాతీ
హిందీ
కన్నడ
మళయాళం
మరాఠీ
ఒరియా
పంజాబీ
తమిళం
తెలుగు
ఉర్దూ

విషయసూచిక

పేరు

(పత్యేక బహుమతి
ఆకలిగొన్న సప్తపాశం

సీత - నది

“అదల్‌ - బాదల్‌ : మారకం
కేట్‌బాల్‌ (పంగటిపుల్ల) అబ్బాయి
రాహుల

సుందర్‌ - 'చుక్కతోకి
నువ్వు పాస్టర్‌ ఫినేవే గదా!
స్వర్గానికి ఎడు మెట్లు

బమ్‌ బహదూర్‌

స్టాంప్‌ ఆల్బమ్‌

పొదుపు

గర్వభంగం

56

74
82
92
102
113
122
130

ప్రత్యేక బహుమతి

అనంత దేవ శర్మ

ఎంత చిలిపి పిల్లాడు! వాడికీ గట్టగా తగలార్సిందే. బోడక్‌ న ఎప్పుడూ మిగిలిన పిల్లలతో
పొట్లాటలేనని నాకు ఫిర్యాదు లొచ్చాయి. వాళ్లీ పిఠిపించారి. కావ్‌ i ర్ల
మోహన్‌” ప్రధానోపాధ్యాయుడు జవాను కోసం స్వ పెట్టాడు. ప్రధాన్‌ నోపాధ్యాయుని
గొంతులో త్రీవతను బట్టి ఆయన కళగా ఘనా హూ గ్రహించాడు.
వాదు త్వరగా లోపరికొచ్చి భయంగా “యస్‌, సర్‌” అన్నాడు.

“త్వరగా వెళ్ళి ఐదవ తరగతిలో తపన్‌ను పిలుచుకురా” (ప్రధానోపాధ్యాయుడు
ఆజ్ఞాపించాడు.

తపన్‌ అనే అబ్బాయిణ ముందుగా సారఠరకులకు పరిచయం చెయ్యనివ వండ.
పడుమని (గామంలో రతన్‌ అనే గుమాస్తా రెండవ కొదుకు తపన్‌. సన్నటి వాడైనా
అతను బలంగా చామన చాయతో మెరిఢే క కళ్లతో చలాకీగా వుంటాడు. చదువులో
తెలివెన వాడు. కాని ఇంటా బయటా కూడ అతని చిలిపి చేష్టలకు అంతులేదు.
అత ఎప్పుడూ చిక్కులు క్‌ “ని తెచ్చుకుంటాడు. కాని ఒక్క సంగతి దూతం
చెప్పుకోవాలి. అతను మారం స్వయంగా ఎప్పుడూ తగాదా పెట్టుకోడు. కాని
ఎవ [నా అతన్ని నొప్పిస మారం అంతకు బదులు తీర్చుకోవటానికి చెనుకాడడు.
తన. వయస ఏల్లలకి అతను నాయకుడు. వాళ్ళ పక్షాన Sore పోటాడటానికి
అవసరమైతే కొట్లాటకు అత నెప్పుడూ సిద్దమే. చిత బృందానికి అతనంట ఇష్టమూ,
గొరవమూ.,.

పల్లెలో (ప్రాథమిక పాఠశాలలో చదువు ముగించుకొని పదిహెను మైళ్ళ దూరంలో
ఉన్న ఉన్నత పాఠశాలలో ఒక సంవత్సరంవాటు మేనమామ ఇంట్లో వుండ
చదువుకున్నాడు. పల్లెకి తిరిగి వచ్చి మైలున్నర దూరంలో వున్న జ్ఞానీ వ్వ
పాఠశాలలో చదువుతున్నాడు.

ఆశ

జ్ఞాన పీఠంలో చేరి నెల రోజులయిందో లేదో అప్పుడే అతని మీద ఫిర్యాదు
వచ్చింది. పడుమని (గామపు దుకాణదారు హరెన్‌ వచ్చి తపన్‌ మరికొందరు
అబ్బాయిలు (కితం రోజు సాయం(తం అకారణంగా తన దుకొణం మీద రాళ్ళు
రువ్వారని (పధానోపాధ్యాయునికి ఫిర్యాదు చేశాడు. తపన్‌ ఆ జట్టుకి నాయకుడు..

జవాను వెనకాల తపన వచ్చి (ప్రధానోపాధ్యాయుని వంక భయంగా చూసి
తలవంచుకున్నాడు. “నీవేనా తపన్‌ అంట”- అని గద్రించాడు బెత్తం ఆడిస్తూ
ప్రధానోపాధ్యాయుడు.

“అవునండీ” తపన్‌ నమతతో జవాబిచ్చాడు.

“ర్య పెద్దమనిషి తెలుసా?” దుకాణదారును చూపస్తూ అడిగాడు.

“తెలుసండీ. ఆయనది మా వూరే.”

“నిన్న సాయంతం నువూూ ని స్నేహితులూ అతని దుకాణం మీద రాళ్ళు
రువ్వినమాట నిజమేనా? నిజం చెప్పు, లేకపోతే వీపు చిట్లగొట్టేస్తాను.”

“అవునండీ. రతన్‌ మరికొందరితో కలిసి నేను దుకాణం మీద రాళ్లు
రువ్వినమాట నిజమే.”

ఎ “ఎందుకు? ఎందుకట్లా చేశావ్‌ ? రాస్కెల్‌! జవాబు చెప్పు” (ప్రధానోపాధ్యాయుడు
ఉరిమాడు.

“సర్‌! ఈ మనిషి మోసగాడు. ఎక్కువ డబ్బు తీసుకొని తక్కువ సరుకిస్తాడు.
అడుగున వొత్తు పెట్టి కొత్తరకపు కాగితపు సంచులు ప్రవేశపెట్టాడు. మొన్న మేం
ఇతని దగ్గర కిలో పప్పు కొన్నాం. ఇంటిదగ్గర తూకం వేసి చూస్తే ఎనిమిది వందల
(గగ్రాములే తేలింది. కాగితపుసంచి అదుగున బట్టిన పొత్తు ఎభ్రైై గ్రాములు తూగింది,
నూటయాభై (గాము లితను తక్కువ తూచాడు. ఈ సంగతి ఊళ్ళో అందరికీ
తెలుసు. ఈ విషయం అడిగితే, నన్ను తిట్ర, దుకాణం నుండి వెళ్లగి"ట్లాదు.
అందుకని దుకాణం మీద రాళ్లు విసిరాల”

ప్రధానోపాధ్యాయుడు దుకాణందారు వెపు చూశాడు. అతని ముఖం కందగడ్డ
లాగింది.

(ప్రధానోపాధ్యాయుడు కొంతసేపు ఆలోచించాడు. తర్వాత తపన్‌ వైపు తిరిగి
“అయినా నువ్వు చేసింది సరియైన పనికాదు. ఇతరుల సామ్మును నష్టపరచటం తప్పు.
అతను అవినీతిపరు డైతే చర్య తీసుకోవలసింది (ప్రభుత్యం; కాకపోతే (గామపంచాయితి.
దీనితో నీకేం సంబంధం లేదు. చెయ్యి చాపు! అన్నాడు. తపన్‌ కు అయిదు బెత్తపు

6

దెబ్బలు తగిలాయి. తరగతికి తిరిగి వచ్చాక సహాధ్యాయులు అతన్ని హేళన చేశారు;
వెక్కిరించారు.

కొన్నాళ్ళ తర్వాత మరొక సంఘటన జరిగింది. పోట్ల ఎద్దు వొకటి ఆ
(పాంతమంతటినీ కల్లోల పరిచింది. చాలమందిని పొడిచింది. ఎవరైనా కర తీసుకొని
దగ్గరకు వస్తే మీదకు దూకేది - దాన్ని చూసి అందరూ భయపడ్డారు.

ఆ గొడ్డు దుండగాలు తపన్‌ ఉ(దెకాన్ని రెచ్చగొట్టింది. “ఆగవే, మొద్దా! నిన్ను
మచ్చిక చెసాను” అన్నాడు. పాఠశాల బశాంతి సమయంలో కర ఉచ్చువేసినతాడు
తీసుకొని, నెమ్మదిగా ఎద్దుని సమిపించాడు. సరైన సమయం చూసి ఎగిరి
దాని వీపుమీదికి దూకి, దాని నోటికి, ఉచ్చు తగిలించాదు. ఎద్దు ఆశ్చర్యపడి,
వీపుమీద బరువు పడినట్లు తెలుసుకుని కాలితో నేలను తన్నుతూ. విదిలించ
సాగింది. ముందుకు దూకి దిపుమిద బరువు తో సెయ్యాలని చూసింది. ఇంతలో
పాఠశాల విశాంతి సమయం అయిపోయి తరగతి ప్రారంభమయింది. కానీ తపన్‌
మాత్రం ఎద్దును మచ్చిక చేయటంలో నిమగ్నమైవున్నాడు. దాని వీపు మీదనుంచి
జారిపోకుండా నిలుచుని ఉచ్చును గట్టిగా దిగించి పట్టుకున్నాడు. దాని ల
నెమ్మదిగా తట్టాడు. దాంతో గొడ్డు మరింత చెలరేగింది. పాఠశాల ఆవరణలోకి
చొచ్చుకు వచ్చి ఏడవ తరగతి గదిలోకి జొరబడింది. ఉపాధ్యాయుడు విద్యార్దులు
బెదిరిపోయి చెల్లాచెదురుగా అన్ని దిక్కులా తొక్కుకుంటూ తోసుకుంటూ తరగతి
గదినుంచి బయటపడ జూచారు. ఆ తొక్కిడిలో చాలమంది నలిగిపోయి కింద
పడ్డారు. ఉపాధ్యాయుడు రజనీ సహారియా పరుగెత్తి దెబ్బతగలకుండ బైటపడ్డాడు.

బెదిరిపోయిన ఆ గడ్డు కొమ్ముల పోట్లకు చాల అద్దాల కిటికీలు పగిలిపోయాయి.
చివరకు బెదిరిన ఎద్దు తెగించి పాఠశాల మైదానంలోకి పరుగెత్తి పక్కకు
పడిపోయింది. క్‌ "డై క్షణాల తర్వాత అది చకి లెచి కారిక్‌"దై ఎనుతిరిగి
చూడకుండా పరుగుతీసింది.

తపన్‌ మీద మళ్లీ ఫిర్యాదు వచ్చిపడింది. ఈసారి ఉపాధ్యాయుడు రజనీ
సహారియాయే ఫిర్యాదు చేశాడు. ప్రధానోపాధ్యాయుడికి విపరీతమైన కోపం వచ్చింది.
ఈ అబ్బాయి ఒక పెద్ద అడ్డంకి, చిక్కులు తెచ్చి పెట్టవాడు. విద్యార్థులేగాక పాఠశాల
భవనానికి కూడ నష్టం కలిగింది. ప్రధానోపాధ్యాయుడు మళ్ళీ తపన్‌ను పిలిపించాడు.

తపన్‌ జవాన్‌ మోహన్‌తో కలిసి ప్రధానోపాధ్యాయుని ముందు నిలిచాడు -
అతన్ని చూడగానే (పధానోపాధ్యాయుని కోపం తారస్థాయికి చేరుకున్నది.

~]

వెప

క న ణ్‌.
అకా

మాం
న్నా

“నువ్వొక దుర్మార్గుడివి. ఎద్దుని తరగతి గదిలోకి ఎందుకు తీసుకొచ్చావ్‌?
మాట్లాడు” బెత్తం ర్యుళిపిస్తూ నిగ్గదీశాదు.

తలవంచుకొని తపన్‌ జవాబిచ్చాడు. “సర్‌! నేను ఎద్దుని లోపలికి తీసుకురాలేదు.
మచ్చిక చేయటానికి దానిమీద ఎక్కాను. హఠాత్తుగా అది లోపలికి పరుగెత్తింది.”

“పాఠశాల జరిగే సమయంలో నిన్ను ఎద్దు నెక్కమని ఎవరడిగారు? ఏదీ చెయ్యి
చాపు.”

తపన్‌ పదిహేను దెబ్బలు తిన్నాడు. సహాధ్యాయులు మళ్లీ అతన్ని వెక్కిరించి
హేళన చేశారు. పాఠశాలలో చెడ్డ విద్యార్తిగా అతనికి రువచ్చింది.

తర్వాత ఒక నోటీసు వచ్చింది. ఇదీ ఆ నోటీసు సారాంశం - “ఐదవ
తరగతికి చెందిన తపన్‌ ఎద్దునెక్కి ఏడవ తరగతి ఉపాధ్యాయుని, దిద్యార్జులను
కలవరపరచినందుకు పదిహేను బెత్తపు దెబ్బలు చిధించటమైనది. అద్దాల కిటికీలు
పగులగొట్టినందుకు పరిహారంగా ఇరవై అయిదు రూపాయలు జరిమానా విధించ
టమైనది. అంతేకాక తపన్‌ ఇకముందు ఎలాటి తప్పు చేసినా పాఠశాలనుంచి
బహిష్కరించటం జరుగుతుంది.” కొంతమంది పిల్లలు తరగతులలో నుంచి బయటికి
వచ్చి తపన్‌ను వెక్కిరించారు.

ఆ రోజు సాయంత్రం ప్రధానోపాధ్యాయుడు ఇంటికి తిరిగివచ్చి టీ తీసుకొని
షికారు వెళ్ళాడు. ఇది ఆయన దినచర్య. సూర్యాస్తమయం అవుతున్న సమయంలో
ఇంటికి తిరుగుముఖం పట్టాదు. తోవలో ఒక దృశ్యం చూశాడు. ఒక ముసరి బిచ్చగత్తె
చేతిని పట్టుకొని తపన్‌ ఆమె భిక్షాపాత్రను తలమీద పెట్టుకొని మోస్తున్నాడు.
నరేన్‌, తరగతిలో (పథముడిగా వచ్చిన మహేష్‌ తపన్‌ను ఎగతాళి చేస్తూ పక్కనే
నడిచి వస్తున్నారు. ఆ ముసలమ్మకు జరం. బిచ్చబెత్తు కొంటుండగా ఆమెకు
జ్వరం తగిలింది. భిక్షాపాత మోయలేక పోవటమేగాక ఆమె నడవలేక పోతున్నది.
ఆ ముసలమ్మ స్టితిని చూసి తపన్‌ భికాపాతను తలమీద పెట్టుకొని ఆమె చేతిని
తనచేతిలోకి తీసుకొని “అవ్వా ! నన్నుపట్టుకో, నిన్ను ఇంటికి తీసుకు వెళ్తాను”
అన్నాడు.

నరక. మూర్‌ ప్రధానోపాధ్యాయుళి చూచి నమస్కరించారు. ప్రధానోపాధ్యా
యుడు తపన్‌ చేస్తున్న చెడ్డపనిని కళ్లారా చూస్తున్నందుకు తృప్తిగా నవ్వి, తమ
ఆనందాన్ని తెలియ పరచారు. ఆ ముసలమ్మ తపన్‌ తనకు సహాయపడటానికి
ఏవిధంగా ముందుకు వచ్చినది ఉపాధ్యాయుడికి చెబ్బంది. గొంతు వణుకుతుండగా

10

ఆమె తపన్‌ను చూపించి “ఈ అబ్బాయి అక్కడ లేకపోతే నేనింకా ఆ రోడ్డుమీదే
పడి 'వుండేదాన్ని. దేవుడు ఇతన్ని దీవించాలి. మిగిలిన ఇద్దరు పిల్లలు నేనెంత
జబ్బుతో వున్నదీ చూశారు గాని, చెయ్యి ఆసరా యివ్యక పోవట మటుంచి ఈ
అబ్బాయిని ఎగతాళి కూడ చేస్తున్నారు.” ముసలమ్మ ఊపిరి తీసుకోవటం కోసం
కొంతసేపు ఆగింది. ప్రధానోపాధ్యాయుడు నరేన్‌, మహేష్‌లను చివాట్లు పెట్టి
పంపించి వేశాడు. ఆ ముసలమ్మ నామె యింటికి తీసుకు వెళ్ళమని తపన్‌కి
చెప్పాడు.

రెండు వారాలు గడిచాయి. ఒకనాడు (పధానోపాధ్యాయుదు షికారు. వెళ్ళి
యింటికి తిరిగి వస్తున్నాడు. రోడ్డుమీద దెబ్బతగిరిన ఎద్దు కాలికి, తపన్‌
మోకాళ్ళమీద కూర్చొని వంగి మందు రాస్తూ, కట్టు కడుతూ కన్పించాడు,
తపన్‌ కన్నీళ్లు _ పెట్టుకొనివున్నాడు- (పధానోపాధ్యాయుడు తన దగ్గరకి వచ్చి
నిలబడటం గమనించి ఉలిక్కి పడ్డాడు. చేతులు జోడించి నమస్కరించాడు.
“ఇక్కడేం చేస్తున్నావు తపన్‌ ౨” (ప్రధానోపాధ్యాయుడు అడిగాడు.

“సర్‌, కొంతమంది ఆకతాయి పిల్లలు ఎద్దుకాలు దిరగక్‌"ట్లారు - దానికి
బాధగా వున్నది. సర్‌, నోరులేని జంతువులను బాధపెట్టటం తప్పుకాదా?” తపన్‌
దిచారంగా అడిగాడు.

“ఆ రోజు నువ్వు ఎద్దునే కదూ ఎక్కావు? అది పొగరుబోతనీ మచ్చిక
చెయ్యాలని చెప్పావు! ఈ రోజు అది నీ దృష్టిలో అంతమంచి దెలా అయింది?”

“అవును సర్‌! అది అప్పుడు పొగరుబోతే! నెను ఎక్కినప్పటినుంచి అది
మారిపోయింది. అదె జనాన్ని ఎదిరించటం మానేసి యిప్పుడు దారి కూడ
యిస్తున్నది. కొన్ని మందుకు పనికొచ్చే ఆకులు నమిలి దానికి ఆ పసరుతో
కట్టుకట్టాను. గాయాలకు అది చాల మంచిదని మా నాన్న చేప్పగా విన్నాను”
అన్నాడు తపన్‌. అతనికి ఎద్దుమీద ఎంతో సానుభూతి ఏర్పడింది. కళ్ళనిండా
నీళ్ళు నిలిచాయి.

(ప్రధానోపాధ్యాయుడు ఆలోచనా నిమగ్నుడయ్యాడు. తర్వాత తపన్‌ ముఖంవైపు
చూస ఆప్యాయంగా అతన్ని బుజ్జగించాదు. మౌనంగా ఇంటిదారి పట్టాడు. ఆయన
కళ్ళు చెమ్మగిల్లాయి.

జ్ఞాన పీఠ ఉన్నత పాఠశాలలో ఆ రోజు బహుమతి (ప్రదానోత్సవం. గావాతి
కళాశాలాధ్యక్షులు ఆ ఉత్సవానికి అధ్యక్షత వహించటానికి ఆహ్వానితులుగా విచ్చే

1]

స్తున్నారు. ఈ సారి ప్రధానోపాధ్యాయులు రాబిన్‌ బారువా ఉత్తమ నడవడి
గల _ విద్యార్థికి (ప్రత్యేక బహుమతి నివ్వటానికి నిశ్చయించారు. మహాత్మాగాంధి,
జవహర్‌లాల్‌ నెహూ, లాల్‌ బహదూర్‌శాస్త్రి జీవితచర్మితలు - మూడు పుస్తకాలు
బహూకరించ నిశ్చయించారు.

పాఠశాలలో విద్యార్థులు (ప్రత్యేక బహుమతి గురించే మాట్లాడుకుంటున్నారు
- ఐదవ తరగతిలో నరేన్‌ ఎగతాళిగా నవ్వి పక్కనే కూర్చున్న భాదేష్‌తో
బిగ్గరగా “భాదేష్‌, నీకు తెలుసా! ఉత్తమ నడవడికి (పత్యేక బహుమతి తపర్‌కు
ఇవ్వబోతున్నారు తెలుసా?” అన్నాడు. విద్యార్థులంతా విరగబడి నవ్వారు. తపన్‌
ముఖం అవమానంతో ఎరబడింది.

కార్యక్రమం (పారంభమైంది. అధ్యక్షుని ఆహ్వానించటం పూర్తయిన పిమ్మట
కార్యదర్శి నివేదిక సమర్పించాడు. విద్యార్థుల పాటలు, నాట్యాలు, పద్య పఠనాల
కార్యక్రమాలు జరిగాయి. ఆ తర్వాత అధ్యక్షులు (ప్రసంగించారు. మరిక్‌ందరు
ఉపన్యసించారు. ఆ తరువాత బహుమతి ప్రదానం (ప్రారంభమైనది. బహుమతి
విజేతలు ఆనందంతో, గర్వంతో ఉప్పొంగారు. (పత్యేక బహుమతి (ప్రకటించే
సమయం ఆసన్నమైంది. అందరూ ఆతృతతో ఎదురు చూడసాగారు. సభ నుద్దేశించి
ప్రధానోపాధ్యాయుడు “గౌరవ అధ్యక్షా! సోదర సోదరీమణులారా! ఉత్తమ నడవడికి
ప్రత్యక బహుమతిని ఐదవ తరగతికి చెందిన తపన్‌ హజారికాకు నిశ్చయించాం”
అన్నాడు.

ఉపాధ్యాయులు, ఎద్యార్దులు దిగ్భాాంతులయ్యారు. నరన్‌; భాదేష్‌ల ముఖాలు
నల్లబడ్డాయి. తపన్‌ తన చెవులను తానే నమ్మ లేకపోయాడు. లేచివెళ్ళి బహుమతి
నందుకొనే ధైర్యం లేకపోయింది. “తపన్‌కుమార్‌హజారికా! ఐదవ తరగతి”
(ప్రధానోపాధ్యాయుడు మళ్ళీ పిలిచాడు. అతని తల తిరిగింది. ఇది నిజమేనా!
పాఠశాల కంతటికీ చెడ్డ పిల్లవాడని పేరు పడిన తననేనా ఉత్తమ నడవడి బహుమతిని
తీసుకోవటానికి పిలిచింది”. తపన్‌ లేచి నిలబడి, అధ్యక్తుణ ముందుకు ఎళ్ళ,
నమస్కరించి, బహుమతి నందుక్‌ "న్నాడు.

(ప్రధానోపాధ్యాయుడు అప్పుడు తపన్‌ ఏవిధంగా ముసలి బిచ్చగత్తెకు సహాయపడి
నదీ, గాయపడిన ఎద్దుకు ననన ననరలిపరతిటి చెప్పాడు. ఆయన తపన్‌కు స్వయంగా
ఐదురూపాయలు బహుమతి యిచ్చాడు. సభ హర్షధ్యానాలతో మారుమోగింది.

తపన్‌ కళ్లల్లో ఆనంద బాష్పాలు మెరిశాయి.

ఆకలిగొన్న సప్తపాశం
సత్యజిత్‌ రే

మళ్లీ తలుపు చప్పుడయ్యేటప్పటికి చిరాకు పడుతూ అయిష్టంగా మూలిగాను.
మధ్యాహ్నం నుంచి యిది నాలుగోసారి ! ఎవరైనా పని ఎలా చేసుకుంటారు?
మార్కెట్‌కి వెళ్లాలనే వంకతో వీలు చూసుకొని కార్తీక్‌ కూడ కనిపించకుండ
పోయాడు.

(వాయటం ఆపవల సి వచ్యంది. లేచి తలుపు తీసి నప్పుడు కొంతిబాబు అక్కడ
కనిపిస్తాడని అనుకోనేలేదు.

“ఎంత ఆశ్చర్యం! లోపలికి రండి, రండి” అని పిలిచాను.

“గుర్తు పట్టారా?”

“ఆ!”

ఆయన్ని ల గోప్పలికి తీసుకొచ్చాను. నిజానికి యీ పదేళలో ఆయన రూపం చాల
మారిపోయింది. 1950లో యీ మనిషి అనే సం అడవులలో తన భూతద్దం పట్టుకి "న

? అతన్ని నె నక్కడ కలుసుకొనే సరికి

oO

తిరిగాడంకు యిప్పుడవ రు నమ్ముతా
దాదాపు యాభై యేళుంటాయి ఆయనకు. కాని ఒక వఎవెంటటుక కూడ తెల్లబడలేదు.
ఆ వయస్సులో ఆయున ఉలావామూ, శశీ. ' యువకుణ్ణోనా సిగ్గుపడటట్లు చేస్తాయి.

“ఆర్కిడ్‌ ముక్కల రట ఎ చేతకా ఆసక్తి తగిపోలేదను కుంటాను" అ అన్నాడాయన.
చాలాకాలం కిందట కొంతెబాబు నాకు కానుక యిచ్చిన 'ఆర్కిడ్‌' మొక్క కిటికీ
మీద కుండీలో వున్నది. మొక్కల మీద నాకు కుతూహలం కలిగేలాగ చేసినవాడు
ఆయనే. కాని ఆయన దేశం వదిలి పెట్టి పోయాక నెమ్మదిగా నా ఇతర అభిరుచుల
లాగే ఆర్కిడ్‌ మొక్కల మీద కూడ నాకు ఆసక్తి తగ్గిపోయింది. మొక్కల మీద
నా ఆసక్తి యింకా మిగిరివున్నదనటం పొరపాట. రచన చేయటం మీదే యిప్పుడు
నా ఆసక్తి అంతా! కాలం మారిపోయింది. రచనలు చేసి జీవించటానికి వీలు
కరిగింది. నేను రచించిన మూడు పుస్తకాల మీద వచ్చే ఆదాయం యిప్పుదు మౌ

13

కుటుంబపోషణకు సరిపోతున్నది. ఇప్పటికీ నేను ఆఫీసులో ఉద్యోగం చేస్తున్నాను.
ఆ ఉద్యోగం వదిలి పెట్ట పూర్తి కాలాన్ని రచనల మీదే కేంద్రీకరించే సమయం కోసం
ఎదురుచూస్తున్నాను. అప్పుడప్పుడూ విరామం కోసం (ప్రయాణాలు చెయ్యాలని
వున్నది.

కూర్చోగానే కొంతిబాబు వణకనాగాడు.

“వఠిగా వుందా? కిటికీ మూన్నాను” అన్నాను.

“కలకత్తాలో యీ సంవత్సరం చలికాలం....”

'కాదు' కాదు, నాకు అప్పుడప్పుడు ఇలా వణుకు వస్తుంది. పెద్రవాడ
నయిపోయిన కొద్దీ... ఇది నా నరాలకు సంబంధించినది” అన్నాడాయన.

ఆయనను నేను అడగ వలసిన విషయాలెన్నో ఉన్నాయి. కార్తీక్‌ తిరిగి వచ్చాడు.
టీ తయారు చేయమని చెప్పాను.

“ఎక్కువ సేపు వుండను.... నేను మీరు (వాసిన నవలల్లో వొకదాన్ని చూడటం
జరిగింది. (ప్రచురణకర్తలు మీ “అడ్రసు యిచ్చారు. ఇక్కడకు ఒక పనిమీద
వచ్చాను” అన్నారు కాంతిబాబు.

“మీకవిధంగా సహాయపడగలనో చెప్పండి... మీరు ఎప్పుడు తిరిగి వచ్చారు?
అది ముందు చెప్పండి. ఇంతకాలం మీరు ఎక్కడ వున్నారు! ఇప్పుడక్కడ
వుంటున్నారు? నేను తెలుసు కోవలపింది చాలా వుంది.”

“రెండు సంవత్సరాల కిందట తిరిగివచ్చాను. అమెరికాలో వున్నాను. ప్రస్తుతం
బరసాత్‌లో వుంటున్నాను.”

“బరసాత్‌ ౫”

“అక్కడ ఒక ఇల్లు క “నుక్కున్నాను.”

“అక్కడ తోట వున్నదా?”

“ఆ ఉన్నది.”

“మొక్కలను సంరక్షించే ఇల్లు కూడా వుందా?”

అంతకు ముందు కాంతిబాబు వున్నచోట అరుదుగా లభించే మొక్కల సంరక్షణ
(బ్రహ్మాండమైన ఇల్లు వున్నది. ఎంత అద్భుతంగా అరుదుగా లభించే చెట్లను
-సకరించాడో! ఒక్క ఆర్కిర్స్‌లోఎ అరవై, అరవై ఐదు రకాలుండెవి. ఒక రోజంతా
పువ్వులు చూస్తూ గడపవచ్చు ఎవరైనా!

కొంతిబాబు జవాబు చెప్పబోయే ముందు కొంచెం ఆగారు.

“అవును. చెట్లు ౧ంరక్షణకు ye ఇల్లు వున్నది.”

14

అంట మీకు పది సంవత్సరాల కింద మొక్కలమీద ఎంత శ్రద్దవుందో, ఇప్పుడు
కూడ అంత (శద్ర వుందన్నమాట.”

“అవును.”

ఆయన గదిలో ఉత్తర దిక్కుగా వున్న గోడవైపు దింతగా చూస్తున్నారు. నేను
కూడ అదే వైపుకు చూశాను. రాయల్‌ బెంగాల్‌ పులి చర్మం, పూర్తిగా తలతో
గూడ అక్కడ తగిలించబడి వుంది.

“దాన్ని గుర్తుపట్టారా?” అని అడిగాను.

“ఆ చర్మం దానిదే కదూ!”

“అవును. చెది దగ్గర ఆ రంధ్రం చూడండి.”

“అప్పుడు గురిచూచి కాల్చడంలో చాల నేర్పరులు. ఇప్పుడుకూడ అంతే
నేర్పువుందా?”

“నాకు తెలియదు. ఏడు సంవత్సరాల నుండి వేటాడటం మానేశాను.”

“ఎందుకని?”

“కావలసినన్ని కాల్ఫాను. ఇప్పుడు ఏదో యిలా గడుపుతున్నాను.”

ఇకమీద జంతువులను చంపాలని లేదు.

“శాకాహారులుగా మారేరా?”

“లేదు.”

“మరి ఎందుకని? కాల్చడం అంట చంపటమేగదా! మీరు ప్పులినో, మొసలినో,
గెదెనో కాలునారు. అప్పుదు మీకు దాని చర్మం వస్తుంది లేదా తలలో
ఏదైనా చెత్తకూరుతారు లేదా వాటి కొమ్ముర్ని కొయ్యలో బిగించి మీ గదిగోడలు
అలంకరించుకుంటాయి. క్‌ "ందరు బుమ్మ ర్చి మెచ్చుకుంటారు. మీ విజయ
చిహ్నాలను చూసినపుదు కొందరు భయంతో వణికిపోతారు. అది యవ్వనంలో
మీ నాహసకృత్యాలకు గుర్తులుగా వుంటాయి. కాని మీరు యే మేకనో, కోడినో,
మరొకదాన్నో తిన్నప్పుడు ఏమౌతుంది? మీరు వాటిని కేవలం చంపటం మ్మాతమేగాక,
నమిలి తిని జీర్ణించుకుంటున్నారు. ఇది ఏ విధంగా నైనా అంతకంట బాగుందా?

నేను జవాబు చెప్పటానికేమీ లేదు. కార్తీక్‌ టే తీసుకువచ్చాడు. కాంతిబాబు
కొద్దిసేపు నిశ్శబ్దంగా వున్నారు. టీ కప్పు అందుకునే ముందు మరొకసారి వణికారు.
ఒక గుక్క టి చప్పరించి ఇలా చెప్పారు. “ఒక జీవి మరొక జీదిసి తినటం,
ఇంకొక దానిచే తినబడటం అనేది (ప్రకృతిలోని మూల సిద్దాంతం. ఆ బల్లిని
చూడండి! ఓర్పుగా ఎలా ఎదురు చూస్తుందో!”

కింగ్‌ అండ్‌ కంపెనీ వారి కాలెండరు పైన ఒక బల్లి రెప్ప కొట్టకుండా
పురుగుపై చూపు నిలిపి వున్నది. మేము దానివైపు చూశాం. ముందు కదలిక
లేకుండ వుంది. తరువాత నెమ్మదిగా, జాగత్తగా కదులుతూ, చివరిగా ఒక్క
దూకుదూకి పురుగును పట్టేసింది.

“భలేగా పట్టంది” అన్నారు కాంతిబాబు. “దానికి ఈ రాతి యీ ఆహారం చాలు.
ఆహారం! ఆహారం జీవితంలోని ముఖ్యావసరం. పులులు మనుషుల్ని తింటాయి.
మనిషి మేకల్ని తింటాడు. మరి మేకలు!.... ఏం అది ఏమీ తినవా మరి? మీరు
ఇలా చూసుకుంటూ పోతే ఆదిమ దశలాగా ఆటవిక దశలాగా, కనిపిస్తుంది. కాని
ఇది ఈ విశ్వంలోని సిద్దాంతం. దీని నుంచి తప్పించుకొనే మార్గం లేదు. ఈ
పద్దతి ఆగిపోతే సృష్ట ఆగిపోతుంది.

“శాకాహారిగా వుండటం మంచిదేమో!” తెగించి అన్నాను.

“అలా ఎవరంటారు? ఆకులూ, కూరగాయలూ (పాణంలేనివని మీ రనుకుంటు
న్నారా?”

“ఉంటుందనుకోండి. మీకూ జగదీష్‌బోస్‌ గార్రకీ ధన్యవాదాలు. ఇది నా
కెప్పుడూ గుర్తుంటుంది. కాని యిది అలాంటి ప్రాణం కాదు? కాదుగదా!
మొక్కలూ జంతువులూ ఒకలాంటిది కావు.”

“అవి రెండూ పూర్తిగా వేరుగా వుంటాయని అనుకుంటున్నారా?”

“మరి కాదా! వాటి మధ్య తేడా చూడండి! చెట్టు నడవలేవు; వాటి భావాలను
పైకీ చెప్పలేవు. వాటి భావాలను తెలిపే మార్గం వాటికి తెలియదు. మీరు
అంగీకరించారా?”

కాంతిబాబు ఏదో చెప్పబోయినట్ట్లుగా కనిపించారు. కాని ఏమీ చెప్పలేదు. వారు
'టీ* ముగించి, కొంతేపు తలవంచుకొని నిశ్శబ్దంగా కూర్చున్నారు.

తరువాత నావైపు చూశారు. ఆందోళన, భయంతో కూడిన వారి చూపు
నన్ను ఇబ్బంది పెట్టింది. రాబోయే ప్రమాదాన్ని కీడును తెలియజెప్పింది. ఆయన
రూపం ఎంతగా మారిపోయింది!

తరువాత ఆయన నెమ్మదిగా మాట్టాడసాగారు. “పరిమళ్‌! నేను ఇక్కడికి 21
మైళ్ల దూరంలో వుంటున్నాను. ఈ 58 సంవత్సరాల వయస్సులో ప్రచురణకర్తనుంచి
మీ “అడ్రస్‌ తెలుసుకోవటం కోసం ఎంతో కష్టపడి కాలేజిరోడ్డుకు వెళ్తాను. ఏ
ప్రత్యేక కారణం లేకుండ నేను ఇంత ప్రయాసపడనని మీరు [గ్రహించే వుంటారని
తలుస్తాను. లేకపోతే పిచ్చి నవలలు వ్రాసి మీ వివేకం కోల్ప్సోయారా? బహుశ మీరు

10

నన్ను మీ కథలో ఒక ఆసక్తికరమైన పాత్రగా వాడుకోవాలని ఆలోచిస్తున్నా రేమో!

నేను సిగ్గుపడ్డాను. కాంతిబాబు అంత పొరబడలేదు. నిజానికి నేను అతన్న
నా నవలలో ఒక దానిలో పాత్రగా వుపయోగించుకోవటానికి అవకాశం వున్నదేమో
నని చూస్తున్నాను.

“ఒకవేళ మీరు మీ రచనని జీవితానికి అన్వయించు కోలేకపోతే, పరిమళ్‌,
మీ పుస్తకాలెప్పుడూ జీవితపు లోతుకు పోలేక పైపైనే వుండిపోతాయి. మీ ఊహ
ఎంత నిశితమైనప్పటికీ అది వాస్తవం కన్నా వింతగా వుండదని మీరెప్పుడూ
మర్చిపోగూడదు. ఏమైనా నే నిప్పుడు మీకు బోధచేయటం కోసం రాలేదు. నిజానికి
నేనిప్తుడు మీ సహాయాన్ని కోరటానికి వచ్చాను....”

నేను ఆశ్చర్యపోయాను. నావల్ల అతనికో సహాయం కావారి!

“మీ దగ్గర యింకా తుపాకీ వున్నదా? లేక దాన్ని వదిలించుకున్నారా?”

తుపాకీ తుప్పుపట్టింది గానీ నా దగ్గర యిప్పటికీ వున్నది. “మీ రెందుకలా
అడిగారు?” అన్నాను.

“రేపు మీ తుపాకీతో మా ఇంటికి రాగలరా?"

నేను దగ్గరగా ఆయన ముఖంలోకి చూశాను. ఆయన హాస్యానికి అంటున్నట్లు
లేదు. “తూటాలు కూడ తీసుకు రండి” అని చెప్పారాయన. ఏం చెప్పాలో
తెలియలేదు. ఆయనకు బహుశా మతి చలించిందేమొనని నేను అనుమానించాను.
ఆయన సంభాషణలో అలాంటి దేమీ కనిపించలేదు. ఆయనెప్పుడూ ఒక్క పిసరు
వింతగానే (ప్రవర్తిస్తారు. లేకపోతే అరణ్యాలలో దొరికే వింత మొక్కల కోసం ఆ
జీవితాన్నెందుకు (పమాదాలబాలు చేసుకుంటారు!

“నాకు తుపాకీ రిసుకురావటాని కేమీ అభ్యంతరం లేదు. కాన ఆ
కారణం తెలుసుకోవాలని ఉబలాటంగా వుంది. అక్కడ “కరుణ చుట్టుపక్కల్లో
(మూరిజంతువులు గాని, కన్నం చప రొంగలు. గాని వున్నారా?” అని అడిగాను.

“ల వచ్చినపుడు అంతా చెపుతాను. తుపాకితో అవసరంకూడ కలగక
పోవచ్చు. ఒకవెళ కలిగినా మిమ్మర్ని చట్టానికి విరుద్దమైన ఏ నేరంలోను ఇరికించనని
వాగానం చేస్తున్నాను.”

కొంతిబాబు వెళ్లటానికి లెచార్వ. "నో భజం, ఇయ ఐన ఇలా అన్నారు
“పరివుశ్‌!: మ దగ్గర కెందుకు వచ్చానంకే కిందటెనారి మిమ్మల్ని చూ సనప్పుడు
సాహసాలు చెయ్యటమంట ఇష్టంగా కనపడ్డారు. నాకు మానవ సమాజంతో

సంబంధం ఎప్పుదూ తక్కువే. ఇప్పుడది మరీ తగ్గిపోయింది. నా స్నేహితులలో

17

పరిచయసులలో మీ అంత శక్తి నామర్థ్యాలున్న వాళ్లెవరూ లేరు. సాహసాలు
చెయ్యాలనే కోరిక ఇంతకుముందు నా రక్తనాళాల్లో అనుభవిస్తూ వున్నది. యిప్పుడీ
కణంలో బయటికి వచ్చింది.

“అక్కడి కలా వెళ్లాలి, ఎప్పుడు, ఎక్కడ” అని అడిగాను.

సరే చెపుతాను. జెష్టోర్‌రో ద్దులో తిన్నగా వెళితే బరసాత్‌ స్టేషన్‌ వస్తుంది.
అక్కడ ఆగి అడగాలి. మధుమురళి కొలను అంట అక్కడ ఎవరేనా చెపుతారు
- స్టేషన్‌ నుంచి నాలుగు మైళ్లుంటుంది. కొలను పక్కన ఒక పాత నీలిమందు
పండించే వారి బంగళా వుంది. దాని పక్కనే మూ ఇల్లు. న్స్‌ కారున్నదను
కొంటాను.”

“లేదు, కాని మితుడొకరికి కారున్నది.”

“ఎవరా మితుడు?”

“అభిజిత్‌. కాలేజీలో నాతో చదివాడు.”

“అతనెలాంటివాడు. అతన్ని నేను ఎరుగుదునా?”

“బహుశా తెలియక పోవచ్చు. కాని చాల మంచివాడు. అంట మీరొక
నమ్మకస్తుడి కోసం చూస్తూంటే అతను తగినవాడు.”

“బావుంది. అతన్ని కూడా తీసుకు రండి. ఎలాగైనా వచ్చెయ్యండి. రావటం
అర్హంటని చెప్పనక్కర లేదు - చీకటిపడకముందే చేరు కోవటానికి (పయత్సించండ.”

మా ఇంట్లో టెలిఫోన్‌ లేదు. సందు మలుపు వరకూ నడిచి రిపబ్లిక్‌ కెమిస్ట్‌
మందులు షాపునుంచి అభిజిత్‌కు ఫోన్‌ చేశాను.

“ఇప్పుడే రావాలి. చెప్పార్సిన ముఖ్య విషయం వొకటుంది,” అని చెప్పాను.

“నాకు తెలుసు. నివు కొత్తగా వ్రాసిన కథ నేను వినాలని వుంది. నాకు
భయంగా వుంది, వింటూనే మళ్ళీ నిద్రపోతానని!”

“ఇది ఆ విషయం కాదు, పూర్తిగా వేరే సంగతి.”

“ఏమిటి అది? ఇప్పుడె ఎందుకు చెప్పకూడదు? ఇక్కడ ఒక మనిషి మాస్తిఫి
కుక్కను తీసుకొచ్చాడు. ఆ మనిషి మా ఇంట్లో కూర్చొని వున్నాదు.”

అభిజిత్‌ ను అక్కడ నుంచి కదిలించాలంకేు కుక్కలను ఎరగా పెట్ట ఆకర్షించాలి
తప్ప మరో దిధంగా వీలేదు. అతని కుక్కల దొడ్డిలో ఐదు తత సా
తెప్పించిన అనేక se కుక్కలున్నాయి. అందులో మూడు బహుమతులు
పొందినవి వున్నాయి. ఐదు సంవత్సరాల కిందట కుక్కలం కు అతనికి మోజు
వుండేడీ కాదు. కాని యిప్పుడు ఆ విషయం కాకుండ వేరే విషయం ఏదీ

18

ఆలోచించటం లేదు, మాట్లాడటం లేదు.

కుక్కల మీద (ప్రేమే కాకుండ అభిజిత్‌ కు ఇంకో మంచి గుణం వుంది. నా
శక్తిమీద నా తీర్పుమీద పూర్తి నమ్మకం వుంది.

నా మొదటి నవలను (పచురించటానికి ఏ ప్రచురణ కర్తకూడ ముందుకు రాని
సమయంలో అభిజిత్‌ దాన్ని ము(దించటాని కయ్యే ఖర్చు స్వయంగా భరించాడు.
ఇలా అన్నాడు “ఈ విషయాలు అర్హం కావు. ఇది నువ్వు వ్రాశావు కాబట్టి పూర్తిగా
చెత్త అనటానికి వీల్లేదు. ఈ ప్రచురణకర్తలు వట్టి తెలివి తక్కువ దద్దమ్మలు”.
ఆ పుస్తకం బాగానే. అమ్ముడుపోయి కొంత కీర్తిని లెచ్చి 'పెట్టంది. ఈ బిధంగా
అభిజిత్‌ కు నా మీద వు వున్న నమ్మకం బలపడింది.

నే కుక్కల శేరుతో చెప్పిన కథ అబద్దం అని బయట పడగానే నాకు
లభించవలసిన సత్కారం లభించింది. అది - అభిజిత్‌ నా భుజం మీద గట్టిగా
చరిచాడు. నేనదేం లెక్కచెయ్యలేదు. ఎందుకంట నే చెప్పిన దాన్ని అతను
అంగీకరించాడు.

“వెళదాం పద, చాల రోజులుగా బయటకు వెళ్ళలేదు. చివరిది సోనాపూర్‌లో
చిత్తడిగా వున్నచోట వాసనపట్రి కాల్పటమే, కానీ యీ మనిషి ఎవరు? ఇతని కథ
ఏమిటీ? అతను వివరంగా చెప్పటం లేదేం?”

“నాకేమీ వివరంగా చెప్పలేదు. నీకు ఇంకేం చెప్పగలను? అక్కడ ఏదో ఒక
రహస్యం వున్నది. ఇది మన ఆలోచనలను పదును పెట్టటానికి మంచి అవకాశం.”

“ఆ మని షెవరో, కనీసం అదైనా చెప్పు. |

“కాంతిచరణ్‌ ఛటర్రీ. ఆ “పేరులో నీకేమైనా తెలుస్తుందా? ఒకప్పుడు ఆయనే
స్కోటిష్‌ చర్చ్‌ కాలేజీలో బోటనీ ప్రాఫెస సర్‌ తర్వాత బోధన మానేసి, అరుదుగా
లభించే మొక్కలను సేకరించటానికి, చుట్టుఎట్లు ప్రదేశాలన్నీ తిరిగారు. అనేక
పరిశోధనలు చేసి కొన్ని విషయాలు వ్రాసి (ప్రచురించారు. ఆయన దగ్గర
(బహ్మాండమైన మొక్కలున్నాయి - ముఖ్యంగా ఆర్కిడ్‌.”

“ఆయన్ను నువ్వెలా కలుసుకున్నావు?”

“మెము ఒకప్పుడు కలిసి అస్సాంలోని కజరంగా అరణ్యంలోని బంగళాలో
వున్నాం. నేను అక్కడికి ఒక పులిని పట్టుకోగలననే ఆశతో వెళ్లాను. ఆయన
నెపంధిస్‌ కోసం వెతుకుతున్నారు.”

“దేనికోసం చూస్తున్నారూ?”

“నెపంథిస్‌! అది ఒకమొక్క శాస్త్రీయ నామం. మనిద్దరికీ అది 'పిచ్చర్‌పాంట్‌ ',

19

అది అస్సాం అడవుల్లో కీటకాలపై ఆధారపడి నివసిస్తుంది. అది నేనెప్పుడూ
చూడలేదు. కొని ఇది కాంతిబాబు చెప్పినది మాత్రమె.”

“కీటకాలను తింటుందా? ఒక చెట్టా? కీటకాలను తినటమా?”

“నీవు ఎప్పుడూ వృక్షశాస్త్రం చదవనట్లు కనిపిస్తున్నది”

“లేదు. నే చదవలేదు.”

“మంచిది. నీవు సందేహించ నవసరం లేదు. నీ పాఠ్యపుస్తకాలలో వాటి
బొమ్మలు చూడొచ్చు ఇ 39

“మంచిది. చెప్పు.”

“అంతకు మించి చెప్పటటానికి ఏమీలేదు. పులిని తీసుకొని తిరిగి వచ్చాను.
ఆయన అక్కడే వున్నారు. ఆయన్ను ఏ పాము కరుస్తుందో, ఏ (కూర జంతువు
తింటుందో అని భయపడ్డాను.”

“కలకత్తా తిరిగి వచ్చాక మేము ఒకటి రెందు సార్తకన్నా ఎక్కువ కలుసుకోలేదు.
కానీ ఆయన్ను తరుచుగా తలచుకున్నా. ఎందుకంటే ఆ 5 “ద కాలంలోనే ఆర్కిడ్స్‌
అంక మోజు పడ్డాను. నా కోసం అమెరికా నుంచి కొత్త జాతి మొక్కలను
తెస్తానని చెప్పాడు.”

“అమెరికానా? అంటే ఆయన అహెరికా చెళ్తాడన్నమాట!”

ఆయన పరిశోధనలోని ఒక అంశం దిదేశాలలోని వృక్షశా స్రానికి సంబంధించిన
పత్రికలో (ప్రచురింపబడింది. దాని ద్యారా ఆయన బాగా పెరు పౌంది పృక్షశా స్రానికి
సంబంధించిన సమావేశానికి ఆహ్వానింపబడ్డారు. అది ఎప్పుడంటే - 51 లేదా
52లో. ఆ తరువాత ఇవాల్రివరకూ ఆయన్ను నే కలుసుకోలేదు.”

న్‌ 1

“ఇన్ని సంవత్సరాలూ ఆయనేం చస్తున్నాడు?”

“నా కింకా తెలియదు. కొని మనకు రేపు తెలుస్తుందని ఆశ.”

“ఆయనేమీ తిక్క మనిషి కాదు గదా?”

“ఎమైనా నీ కంట తిక్కమనిషి కాడు. నువ్వూ ని కుక్కలూ ఆయనా ఆయన
మొక్కల కం €ు తక్కువ బాదేమీ కాదు.”

జెష్ఫోర్‌ రోద్దుమీద అభిజిత్‌ స్తాండర్‌ కారులో (ప్రయాణ మయ్యాం. “మేం
అంట” అభిజిత్‌, నేను, మరాకజీవి - అభిజిత్‌ కుక్క బాద్‌షా. ఇదే నా
పొరపాటు, అభిజిత్‌తో పాటు లతని కున్న పదకొందు కుక్కల్లో దేన్నో వొకదాన్ని
తీసుకువస్తాడని (గహించకపోవడం నాదే పొరపాటు.

'బాద్‌షా' గోధుమరంగులో వున్న రాంపూర్‌ వేట కుక్క. చద్దదిగా, బలంగా

20

వుండి కార్లో వెనక సీటంతా ఆ(క్రమించుకొన్నది. ముఖం కిటికీలోనుంచి బయట
పట్టింది. ఆరుబయట కన్సించే పచ్చని వరి పొలాలను మెచ్చుకోలుగా, ఆనందంగా
చూస్తున్నది. _రోడ్డుపక్క పల్లెటూళ్లలో కుక్కల్ని చూసి అప్పుడప్పుదు “గురు”
మంటున్నది.

ఈ ప్రయాణంలో బాద్‌షా అవసరం వుండదని హెచ్చరించానుగాని అభిజిత్‌
_వొప్పుకోలేదు. నాకు నీ తుపాకి గురి మీద నమ్మకం లేక దీన్ని తీసుకొచ్చాను.
నువ్వు తుపాకి పట్టుక్‌నక కొన్ని సంవత్సరాలైంది. ఎదైనా అపాయం వా
బాద్‌షా బాగా ఉపయోగపడుతుంది. అది వాసన పట్టటంలో అసాధారణమైన
నేర్పు గలది. దానికెంత ధైర్యమో తెలుసా?”

కొంఆబాబు ఇల్లు కనుక్క్‌ వటం బద్ద కష్టమేమీ కాలేదు. మధ్యాహ్నం అందున్నర
గంటల ప్రాంతంలో అక్కడికి చేరుకున్నాం. 'గేటులోపరికి ప్రవేశించగానే బంగళాలోకి
దారి తీసే. రోడ్డు వున్నది. ఇంటి వెనకాల ఒక పద్ద ఎండిపోయిన శిరీష వృక్షం
వున్నది. దాని పక్కనే ఫాక్తరీ లాగ కనిపించే రేకుల ఇడ్డికటుంది. ఇంటి కదురుగా
రోడ్డు కిరుపక్కలా తోటవున్నది. తోట కవతల పొడవైన రేకుల షెద్దులో వరుసగా
పేర్చిన మర్‌ అద్దాల బట్లలున్నాయి.

కాంతిబాబు మమ్మర్ని ఆహ్వానించాదు. కాని బాద్‌షా వైపు నిరసనగా చూశాదు.
“ఈ కుక్కకు శిక్షణ ఇచ్చారా?” అని అడిగాడు.

“ఇది నెను చెప్పినట్లు వింటుంది. కాని యిక్కడ నక్త్షణ పొందని కుక్కలు
వుంట ఇది ఏం చేస్తుందో చెప్పలేను. మికు కుక్క లున్నాయా?” అన్నాదు
అభిజిత్‌.

“లేవు, కుక్కలు లేవు. కాని దయచేసి దాన్ని యీ గది కిటికీకి కట్టివేయండి"”
అభిజిత్‌ నావైపు పక్క చూపు చూసి సైగ చేశాదు. కాని బుద్దిమంతుడైన
అబ్బాయిలాగా కుక్కను కట్టివేశాదు. బాద్‌షా నెమ్మదిగా మూలిగి అసమ్మతిని
తెలిపింది కాని పరిస్తితిని అర్థం చేసుకున్నట్లు కనిపించింది.

మేం బయట వరండాలో సేమ్‌ కుర్చీల్లో కూర్చున్నాం. తన సేవకుడు (పయాగ్‌
కుడిచేతికి దెబ్బ తగలడం చేత, తానే కాస్త టీ పెట్టి ఫాస్కులో పోసివుంచినట్లు
చెప్పారాయన. టీ కావలసినప్పుడు అడగమని చెప్పొరు.

ఇంత ప్రశాంతమైన చోట తెలియని ఆపద ఏమి మూడనున్నదో నా ఊహకు
అందలేదు. పిట్టల కూతలు తప్ప అంతా నిశ్శబ్దంగా వున్నది. తుపాకి తీసుకు
రావటం అర్ధంలేని పనిగా తోచి, దాన్న గ్‌ పక్కన కింద బట్లాను.

అభి అచ్చమైన '“సిటీమనిషి. కుదురుగా కూర్చోలేదు. పల్లె అందం, తెలియని
పిట్టల కూతలు అతన్ని ఎక్కువ కదిలించలేదు. కా స్పేపు వోపిక పట్టి ఇంక
ఉండబట్టలేక “మీరు అస్సాం అడవులలో ఏదో వొక అరుదైన మొక్కకోసం
వెతుకుతూ దరిదాపు ఒక పులినోట్లో చిక్కుకున్నారని నా పరిమళ్‌ చెప్పాడు”
అన్నాడు.

అభికీ నాటకీయంగా, అతిశయోక్తులతో మాట్లాడటమం ఓ ఇష్టం. కాంతిబాబు
మనస్సు నొప్పిస్తాడేమోనని భయం వేసింది. కాని ఆయన చిరునవ్వు నవ్వి “అడవిలో
ప్రమాదమం టే, అది మీరు, తప్పకుండ పులే అయి వుంటుందను కుంటారు. అదే
కదా! చాలమంది అంతే అనుకుంటారు. కాని... నేను పులిని ఎదుర్కోలేదు.
ఒకసారి నన్నొక జలగ పట్టుకుంది. దానివల్ల నాకేమీ ప్రమాదం జరగలేదు.”

“మీ మొక్క దొరికిందా?”

క4 మొక్క?”

“పిచ్చర్‌ లేక ప్యూటర్‌, దాన్నే మంటారో మీరు?”

“ఓ మీ రనేది నెపస్ట్రిస్‌ సంగతా! ఆ దొరికింది. అదింకా నా దగ్గరున్నది.
మీకు చూపిస్తాను దాన్ని. ఇప్పుదు నాకు మాంసాహారపు మొక్కలమీద తప్ప
మిగిలిన వాటిమీద ఆసక్తి తగ్గిపోయింది. చాల భాగం ఆర్కిడ్స్‌ మొక్కల్ని కూడ
వదిలించుకున్నాను.”

కాంతిబాబు లోపలికి వెళ్ళినపుడు అభీ నేనూ వొకరినొకరం చూచుకున్నాం.
మాంసం తినే మొక్కలు! నేను కళాశాలలో పదిహేనేళ్ల కింద చదివిన వృక్షశాస్త్రపు
పాఠ్యపుస్తకంలో ఒక పేజీని, క్‌ "న్ని బొమ్మర్ని అస్మృషంగా జ్ఞాపకం లేచ్చుకున్నాను.

కాంతిబాబు ఒక సీసా తీసుకొని వచ్చాదు. దాని నిండా మిడతలు, పేడపురుగులు
అదే సైజులో వున్న యింకా కొన్ని పురుగులూ వున్నాయి. దాని బిరడాకు కారపు
దీడతకున్నట్లు చాలా చిల్లులున్నాయి.

“భోజనం పెట్ట సమయమిది, నాతో రండి” అన్నాడాయన.

ఒక రేకుల షెడ్డులోకి నడిచాము. దాన్లో గౌడు తొట్లున్నాయి. ఒక్‌ క్క
తొట్టిలో ఒక్కక్క రకం మొక్కలున్నాయి. వాటిలో వొక్కటి కూడ నేనింతకు
ముందు చూడలేదు.

“ఈ మొక్కలు మన దేశంలో కనిపించవు. ఏవీ దొరకవు, నెపంథిస్‌ తప్ప.
ఒకటి నేపాల్‌ నుంచి, రెండవది ఆ(ఫికా నుంచి తెచ్చాను. మిగిలినవన్నీ మధ్య
అమెరికా నుంచి తెచ్చినది” అన్నారు కొంతిబాబు.

22

అభిజిత్‌ కు యీ మొక్కలు మన నేలలో ఎలా (బతికి వున్నాయో తెలుసుకోవాలని
పించింది.

“వాటికి నేలతో ఏం పనిలేదు” అని కాంతి బాబు సమాధానం చెప్పారు.

“ఎలా?”

“వాటికి నేలనుంచి ఆహారం లభించదు. మానవులు తమ ఆహారాన్ని బయటనుంచి
ఎలా పాందుతున్నారో, తమ దేశంలోనే గాక, ఇంకా ఇతర దేశాల్లో కూడా
సుఖంగా ఎలా బతకగలుగుతున్నారో, ఇవి కూడ తమకు కావలసిన. ఆహారం
లభించినన్నాళ్ళూ, అవి ఎక్కడున్నా జీవించి వుండగలవు.”

కాంతిబాబు ఒక గాజు తొట్టి దగ్గర నిలిచారు. దానిలో ఒక వింతయిన మొక్క
వున్నది. దాని ఆకులు ఆకుపచ్చగా, రండో పొడవులో, అంపములాంటి తెల్లటి
అంచులుగల పలువరుసతో వున్నాయి. ఆ గాజు తొట్టకి గుండటి తలుపు వున్నది.
ఆ తలుపు సీసా మూతకు సరిపడే సైజులో వున్నది. అతి త్వరగా కాంతిబాబు
ఆ తలుపు తెరిచి, సీసా మూత తీసారు. సీసా మూతిని దాని తలుపు గుండా
లోపలికి నెట్టారు. వెంటనే సీసా నుంచి ఒక పురుగు బయటకు వచ్చింది.
ఆయన త్వరగా సీసాను వెనక్కి లాగి దాని తలుపు మూశారు. ఆ పురుగు
కొంచెంసేపు ఇరుక్కుపోయి, తర్వాత ఆకుమీద స్రరపడింది. ఆ ఆకు వెంటనే
మధ్యకు ముడుచుకొని, బిగుతుగా ఆ పురుగును తనలో ఇరికించుకొన్నది. ఆ
ఆకు అరల్లో చిక్కుకుపోయి పురుగు ఆ వలలో నుంచి తప్పించుకోవటానికి
వీల్లేకుండా పోయింది.

నేనెప్పుడూ ప్రకృతి సిద్దంగా చేయబడిన ఇలాంటి దింతయిన, భయంకరమైన
వలను చూడలేదు.

“ఆ పురుగు ఎప్పుడూ ఆకుమీదే కూర్చుంటుందనటానికి ఏమైనా నిదర్శనం
వున్నదా?” అని అభి ఊపిరాడని గొంతుకతో అడిగాడు.

“బహుశా అంతే! పురుగుల్ని ఆకర్షించటం కోసం యీ మొక్కలు ఒకలాంటి
వాసనను వెదజల్లుతాయి! దీన్ని వీనస్‌ ఖ్రవల' అని పీలున్తారు. ఈ మొక్కను
మధ్య అమెరికానుంచి తీసుకు వచ్చాను. ది అన్ని వృక్ష శా, పాఠ్యపుస్తకాల
పట్టికలో వున్నది” అన్నారు కాంతిబాబు.

“నేను పురుగును ఆసక్తితో చూచాను. మొదట్లో అది కొద్దిగా కొట్టుకొన్నది
- కొని స్సహ కోల్పోయింది. దానిమీద ఆకు వత్తిడి ఎక్కువైంది. న "మొక్క
బల్తి కన్నా ఎమా(తం తక్కువయింది కాదు.”

23

అభి బలవంతాన చిరునవ్వు నవ్వాడు. షం ఇంట్లో ఇలాంటి మొక్కను
వుంచుకోవడం మంచిదే. పురుగుల్ని వదిలించుకోవటానికి యిది తేలికైన పద్దతి
- బొద్దింకల్ని చంపటానికి 0% పొడి చల్లనవసరం లేదు” అన్నాడు.

“ఈ చెట్టు అలా చెయ్యలేదు. ఇది బొద్దింకర్ని జీర్ణించుకో లేదు. దీని ఆకులు
చిన్నవి” అన్నారు కాంతిబాబు.

ఆ (పక్కనే వున్న గాజు తొట్టిలో మరొక మొక్కను చూశాము దాని ఆకులు
బారుగా రిల్రీ మొక్క ఆకుల్లాగా వున్నాయి. (పతి ఆకు చివరను సంచిలాంటిది
(వేలాడుతున్నది. అంతకు ముందు ఒక బొమ్మలో చూసి వుండటాన దాన్ని
గుర్తుపట్టాను.

“ఇది 'నెపంథిస్‌' లేదా “పిచ్చర్‌ ప్లాంట్‌”. దీని జీర్ణశక్తి పెద్దది. దీన్ని చెను
మొదట చూసినప్పుడు దీని సంచిలో ఒక పక్షి శరీరభాగాలు కొన్ని కనిపించాయి.”
అని కొంతిబాబు బవరించారు.

“అమ్మ బాబోయ్‌” అభి భయంతో అన్నాడు. “ఇది ఏమి తిని బతుకుతున్నది?”
అతని గొంతులో మామూలు పద్దతిమారి, భక్తితో కూడిన భయం వచ్చింది.

“బొద్దింకలు, సీతాకోకచిలుకలు, గొంగళి పురుగులు అలాంటి జీవులు. ఒకసారి
నేను ఒక ఎలుకను బోనులో పట్టాను. దాన్ని ఆ మొక్కకు ఆహారంగా పెట్టటానికి
(పయత్నించాను. మొక్క కేమీ అభ్యంతరం లేకపోయింది. కొని ఎక్కువ తినటం
వాటికి చాల హానికరం. ఆ మొక్కలు చాలా ఆశపోతులు. వాటికి తమ సహజమైన
మితి ఏదో తెలియదు."

ఒక గాజు తొట్టి దగ్గరనుంచి మరొక గాజు తొట్టి దగ్గరకు మేం మిక్కిరి ఆసక్తితో
కదిలాం. బట్లర్‌ వర్త్‌, సన్‌ డ్యూ, బ్లాడర్‌ వర్త్‌ - వీటిలో కొన్నిటిని ఇంతకు ముందు
బొమ్మల్లో చూడటాన వాటిని గుర్తించాను. కాని మిగిలినవి పూర్తిగా కొత్తవి,
నమ్మ శక్యంకానిది. కాంతిబాబు దగ్గర మాంసం తినె ముక్కలు ఇరబె రకాలున్నాయి.
వాటిలో కొన్ని (ప్రపంచంలో యిం కవ్వరి సేకరణలోనూ లేనిది.

వాటిలో అత్యద్భుతమైనది సన్‌ ద్యూ! దాని ఆకు నూగుమీద మిలమిల మెరి
నీటి చుక్కలున్నాయి. కాంతిబాబు ఏలకి గింజంత ఒక చిన్న మాంసం ముక్క
తీసుకొని, దాన్నాక దారంతో కట్టాడు. ఆయన ఆ దారాన్ని నెమ్మదిగా ఆకు మీద
వుంచినప్పుడు ఆకు మీద నూగు పైకిలేచి అత్యాశతో ఆ మాంసాన్ని అందుకోవటం
మేం కళ్లారా చూశాం.

కాంతిబాబు దారాన్ని వెనక్కి లాగాడు. దాన్ని యింకా కిందికి దించితే, ఆకు

24

ఆ మాంనాన్ని, ఈగను వల్లో ఎట్టుకున్నట్టు పట్టుకుంటుందని, తర్వాత దాని
సారమంతా పీల్చుకొని మిగిలి దాన్ని 'వదిరేస్తుందనీ “వివరించాదు.

“మీరూ నేనూ తిన్నట్లు అది కూడ తింటుంది. ఏం తేడాలేదు - ఏమంటారు?”
షెద్దులోనుంచి మేం తోటలోకి వచ్చాం. శిరీష వృక్షపు నీడ గడ్డిమీద పొడవుగా
పాకింది - అప్పుదు దాదాపు మధ్యాహ్నం 4 గంటలయింది.

“ఈ మొక్కల్లో చాలా వాటిని గురించి పుస్తకాల్లో వ్రాశారు. కాని విచిత్రమైన
మొక్క వొకటి నా సేకరణలో వున్నది. దాని గురించి ఎవరూ వాయలేదు.
వాస్తే నెనే వ్రాయాలి. ఆ మొక్కను మీరు ఇప్పుడు తప్పక చూడాలి” అన్నారు

౮
కొంతిబాబు.
మేము అతనా అనుసరించి వెనకాల ఫాకరీలా కనిపిస్తున ఇడ్డుబెపు వెళాము
యి (ss య అవ మా ౧
గట్టగా బిగింపబడిన రేకు తలుపుతో అటూ ఇటూ రెండు కిటికీలరో వున ఇదు.
య అ

కాంతిబాబు ఒక కిటికీ తెరిచి లోపరికి తొంగిచూశాడు. తర్వాత మమ్మర్సి లోపలికి
వచ్చి చూడమన్నాడు. అధీ, నేనూ కిటికిలో గుండా తొంగి చూశాము. పడమటి
ల్‌
పు గోడ “భాగాన కాంతి లోపలికి రావటానికి రెండు వెంటిలేటరు వునాయి.
మా ౧౧ ఆ

|
Pe

ర్త
వాటిలో నుంచి కాంతి వచి గదిలో కొంత భాగానికి వెలుగుని బంది. గదిలోపల
నలిఎవున్నది యొక్క _లగా ఎమా(తమూ ww అటి క గక! ఎల్రిపై

a_
కనిపించే అనేక జానేంద్రియములరో ఓక ఉఅంతరుదులాౌగా.. వాంటి, నెమ్మ దిగా ఆ చట్టు
మొదలు గీ లేక 10 అడుగుల ఎత్తుకు జ్ర పటాని ల్‌ [తాల a మొదలు

ఈ
పైభాగానికి ఒక అడుగు [ఆందుగా, ఈ జ్తానం ఇదర by ve ముట్టుక్‌ | “0 "వున్నాయి.
వాటిలో నేను ఏడింటిని క్క బటాను. చెటుయొుుదలు త లెలగా
ర్న se} | ల్‌ య ౧
నున్నగా మొత్తం అంతటా గోధుమరంగు మచ్చల అత్‌ పాత జూంందియాలు ఇప్పుదు
అ ఆ డ్‌
వంకరగా జీవం లేనట్లున్నాయి, కాను దాం చూ ౧నప్పుడు నా బెన్చై 'ముకలోంచి

వణుకు పుట్టు క్‌ “ఇంది. వూ కళ్లు ఆ మసక కం చం నంజ చూడటానికి అలవాటు
బడ్డాక మరొకటి గమనించాం. గది నేలంతా ఈకలు పడి వున్నాయి. మేం అలా
చలనం లేకుండా ఎంతేపుూ నిలబ డాబా రరియదు. చివరకు కొఠతీప్రోభు “చెట్టు
ఇప్పుడు నిద్రపోతున్నది. కాని అటి Sa ఎమయం దరిదాపు ఇదే” అ అన్నారు.

అభి నేలమీదనుంచి పెరుగుతుంది కాబటి దాసి చెట్టి అనాలి. లేకపోతే

a) యు
ఇంకేమనారలి” “అది చాలా విషయాలలో చెట్టులాగా ప్రవర్తించదని చెప్పక తప్పదు.

దానికి నిఘంటువులో మరొక రులేదు.”

“దాన. మీశమని చితసా రు?”
చి J

~~
C1

టే ల 1 శే |
స ర. గ్గ MC

a స్‌ సఖ
" స ‘aks
మే. | న్‌

నగా స
శ. Wer, ‘ Gr) %
లు hg

Ap ety

| క! ఛలో గ. ..

కిం nk జ!

oman Rh
Rr Seward pn
ha A నషట
Wg సా.
స్‌ గ్‌ శే

న:

శ]
గ
| నళ అ
జ్‌ గే ASAT, oY
we Wh

ఇ 1 kh “hy

॥

జ

4

జీ '
nm Fa
why

EN

శ, "a సే
తస్య (04
వ జున్‌ న్న
క బ్‌ | py + గ్‌. టీ శ

త్‌ fy my: 1

క YE we TA

. ప్‌ న

టో,

నా సెప్తోపస్‌ బెంగాలీలో దాన్ని 'సప్తపాశీ అని పిలవవచ్చు. “పాశ అంటే ముడి
లేక తీగ చట్రం, నాగపాశం “లాంటిది. [|

ఇంటివైపుకు మేము తిరిగి వస్తున్నప్పుడు ఆ చెట్టును ఆయన ఎక్కడ చూశారని
అడిగాను.

“మధ్య అమెరికాలో నికారగువా కొలను సమీపంలో ఒక దట్టమైన అరణ్యంలో
చూశాను” అన్నాడాయన.

“దానికోసం కష్టపడి వెతక వలసి వచ్చిందా?” ॥

ఆ కు అది పెరుగుతుందని తెలుసు. పరిశో ధకుడు, వృక్షశాస్త్రజుణ జుడన
వా సాసర్‌ డఠకన్‌ పరు బెని వుండకపోవచ్చు. అవును. ఆయన మధ్య అమెరికాలో,
అరుదైన మొక్కలకోసం వెతుకుతూ తన (పాణాలు పోగొట్టుకున్నారు. ఆయన
శవం దొరకలేదు. ఆయన ఎలా చనిపోయాడో ఖచ్చితంగా ఎవరికీ తెలియదు. తన
డైరీలో చివరిపెజీలో యీ చెట్టును గురించి పర్కాన్నారు.

“అవకాశం దొరకగా నికారగువా వెళ్లాను. గాబమాలా దాటిన తర్వాత అక్కడ,
(పజలీ చెట్టును గురించి మాటాదుకోవటం విన్నాను. వాళ్లు దాన్ని దయ్యపు
చెట్లని పిలుస్తారు. తర్వాత నేను ఆ చెట్లను మరికొన్నింటిని చూశాను. ఆ చెట్లు
కోతులను, అలుగల్సీ (నఖమృగాల్ని) తినటం కళ్లారా చూశాను. ఎచెంతో (ప్రయాసపడి
వెతికిన తర్వాత నాతోపాటు తీసుకు వెళ్లటానికి వీలెన చిన్న చెట్టు కనిపించింది.
రండు సంవత్సరాలలో అదె ఎంత పెద్దదయిందో చూడండి.”

“అది ఇప్పుడేం తింటుంది?”

“ఏది పెడితే అది. దానికోసం కొన్నిసార్లు బోను పెట్టి ఎలుకర్ని పట్టాను
కారు[క్రింద పడ చనిపోయిన కుక్‌, పిల్లో ఎక్కడైనా కని యొ చెట్టుకోసం
తీసుకురమ్మని ప్రయాగ్‌తో చెప్పాను. చెట్టు వాటినికూడ జీర్షించుకున్నది. మీరూ,
నెనూ, మాంసం “కొడి పంక ఏరి తే దాన్నల్లా యీ చెట్టుకు పెట్టాను. కాసీ
ఇటీవల దీని ఆకలి చాల "పెరిగిపోయింది. దీని కోరికలు నేనిక తీర్చలేకపోతున్నాను.
ఇటువంటి సమయంలో అది నిదలేచినప్పుడు చాల అశాంతిరో అల్లకల్లోలంగా
వుంటుంది. నిన్న దరిదాపు ఒక ప్రమాదం జరిగింది. దానికి ష్టైజ తినబెట్టటం కోసం
(పయాగ్‌ గదిలోకి వెళ్లాడు. దానికి ఏనుగుకు మేత పెట్టినట్లు 'పెట్టారి. ముద చెట్టు
మొదట్లో మూత తీసినట్లు ఒక ద్వారం తెరుచుకుంటుంది. క జానేంద్రియంతో
అది ఆహారాన్ని తీసుకుని, ఆ ద్వారం లో నుంచి లోపలికి పోనిస్తుంది. సప్తపాశంలోకి
అది (పతిసారీ కొంత ఆహారాన్ని అందిస్తుంది. కొంత సేెపటివరకూ సప్తపాశం

28

(ప్రశాంతంగా వుంటుంది. సప్తపాశం తన జ్ఞానేందియాన్ని మళ్లి కదిరించిన ట్తెతే
యింకా ఆకలిగా వున్నదని అర్థం. వ

_ ఇప్పటివరకూ రోజుకు రెండు కోళ్లూ లేదా ఒక చిన్న మేకా సప్తపాశానికి
సరిపోతున్నాయి. నిన్నటినుంచీ ఏదో మార్పు వచ్చినట్లుంది. మామూలుగానే
రెండవ కోడిని అందించగానే (పయాగ్‌ యివతలికి వచ్చాదు. జానెంద్రియం చెసిన
పెద్ద చప్పుడు వినగానే, ఏమైందో తెలుసుకోవటానికి లోపలికి వెళ్తాడు.

నేను గదిలో పత్రికకు (వాసుకుంటూవున్నాను. సెద్దకేక దినపడగానే అక్కడికి
పరుగెత్తాను. నాకక్కడ భయంకరమైన -దృశ్యం కనిపంచింది. సప్తపాశపు
జ్ఞానేంద్రియ మొకటి పయాగ్‌ కుడి చేతిని గట్టిగా పట్టుకొని వున్నది, (పయాగ్‌ తన
బలమంతా కూడదీసుకొని, విడిపించుకోవటానికి ప్రయత్నిస్తున్నాడు. “ఏమాత్రమూ
కాలం వారం చేయకుండ కరతో జ్ఞానేంద్రియాన్ని గట్టిగా కొట్టాను. తర్వాత ఆండు
చేతులూ వుపయోగించి పయాగ్‌ను గట్టిగా యివతలికి లాగి ఎలాగో అలాగు
రక్తించగలిగాను. సప్తపాశం (పయాగ్‌ వంట్లో కొంత భాగాన్ని గట్టిగా పక్కుని తన
నోటిలో పెట్టుకోవటాన్ని న్యా కళ్లారా చూశాను. ఇడి కోకు. క కరీగిస్తున్నది. శ]

మేము 'వరండాలోకీ చేరుకున్నాము. కాంతిబాబు కూర్చుని తన నుదురు
తుడుచుకోవటానికి ఒక చేతి రుమాలు బయటకు తీశాదు. సప్తపాశం మనిషి
మాంసానికి ఆకర్షితురాలౌతుందని నేనింతవర కే కెన్నదూ గుర్తించలేదు. అది అత్యాశ
కావచ్చు లేకపోతే ఒక విధమైన దుర్మార్గం కావచ్చు. కానీ, నిన్న జరిగినది చూసిన
తరువాత దాన్ని శంకు త్స నాకు మరిక మౌణ్లం కన్సించటంలేదు.
నిన్న దానికి ఆహారంలో విషం కలిపి పెట్టటానికి (ప్రయత్నించాను కానీ అది
చాల తెలివైనది. తన జ్ఞానంద్రియంతో ఆహారాన్ని తాకి చూపే, దిగిరి అవతల
పారవేసింది. దాన్న కాల్ఫి చంపటం ఒకకు మాల్డం. సరల: బుమ్మ ల్పొందుకు
రమ్మన్నానో యిప్పుడు తెలిస వుంటుంది.

కొంతసేపు ఆలోచించాను. “ఒక్క తువాకి గుండు దాన్ని చంపగల దంటారా?”
అని అడిగాను.

“అది చస్తుందో లేదో నాకు తెలియదు. దానికి మెదడున్నదని మాత్రం
ఖచ్చితంగా చెప్పగలను. అది ఆలోచించగలదని చెప్పటానికి చాల నిదర్శనాలు
ఉన్నాయి. దానికి దగ్గరగా నేను చాలాసార్లు. వెళ్లాను కానీ అది నన్నెప్పుడు
ఎదుర్కోలేదు. కుక్క యజమానిని గుర్తించినట్లు నన్ను గుర్తిస్తుంది. ప్రయాగ్‌
మీద విరుచుకుపడటానికి దాని కొక కారణం వుతడు వుండవచ్చు. (పయాగ్‌

29

కొన్నిసార్లు సప్తపాశాన్ని ఏడిపించటానికి ప్రయత్నించాడు. దానిముందుకు ఆహారాన్ని
తీసుకు వెళ్లిన ట్ల వెళ్లి ఆశ పెట్టి హఠాత్తుగా దూరంగా తీసుకు వెళ్ళి ఏడి పించేవాడు.
లేకపోతే ఆహారాన్ని దాని జ్ఞానేంద్రియందాకా తీసుకు వచ్చి హఠాత్తుగా యివతలికి
లాగేసేవాడు. దానికి మెదడు వున్నది. ఎక్కడుండాలో అక్కడే వున్నది - అంట
తలలో - చెట్టు మొదలుకు పైభాగాన, జ్ఞానేంద్రియం పుట్టినచోట వున్నది. అక్కడ
గురి పెట్ట కాలాలి.

“అది సులభం. ఒక నిముషంలో తెలుసుకోవచ్చు. పరిమళ్‌ నీ తుపాకీ తీసుకో”
అని అభిజిత్‌ అన్నాడు.

“అతన్ని ఆపటానికి కాంతిబాబు చెయ్యి పైకిత్తాడు. ఎవరైనా నిద్రపోతున్నప్పుడు
తుపాకితో కాలుస్తారా? పరిమళ్‌ మీ వేట నియమాలు యీ విషయంలో ఏమి
చెపుతాయి?”

“నిద్రపోయే జంతువును చంపటం అన్ని నియమాలకు విరుద్దమే. ముఖ్యంగా
అది కదలలేకుండా వున్నప్పుడు అసలు కాల్చకూడదు. కాబట్ట కాల్వే ప్రశ్నే లేదు.”

కొంతెబాబు ఫ్లాస్క్‌ తీసుకొచ్చి టీ ఇచ్చాడు. మేం టీ తాగిన తరువాత
పదిహ్లేళు నిముషాలకు సప్త్పపాశం మేల్కొన్నది.

కోరతసేపటి నుంచి ముందు గదిలో బాద్‌షా అశాంతితో కదులుతున్నది. కాని
యిప్పుడు హఠాత్తుగా వినిపించిన వింత ధ్వనికి కదిలిపోయి, నేను అభిజిత్‌ ఏం
జరిగిందోనని అక్కడికి పరుగిత్తాం. బాద్‌షా విడిసించుకోవటానికి గట్ట ప్రయత్నం
చేస్తున్నది. అధీ దాన్ని ఆపటానికి గొంతు పంచి హెచ్చరించాడు. అంతలోనే ఒక
వింతేన గుప్పుమనే వాసన గాలి అంతా నిండిపోయింది. వాసన, ఏదో బద్దగా
కొడుతున్న శబ్దమూ రేకుల షెడ్డువున్న దిక్కునుండి వచ్చాయి.

ఆ వాసన ఎలాంటిదో వర్ణించటం కష్టం. చిన్నప్పుడు టాన్సిల్‌ తొలగించుకోవటానికి
నేనొక శస్త్రచికిత్స చేయించుకోవలసి వచ్చింది. ఈ వాసనకు శస్త్రచికిత్స
చేయించుకునే ముందు ఇచ్చిన కోరోఫాం వాసన జ్ఞాపకం వచ్చింది. కాంతిబాబు
గదిలోకి పరుగెత్తి వచ్చాడు. రండి “ఇదే సమయం”

“ఏమిటా వాసన?” అడిగాను.

“సప్తపాశం ఆహారాన్ని ఆకర్షించుకోవటానికి వదిలే వాసన యిది...”

ఆయన మాట పూర్తికాకముందె బాద్‌షా ఒక్కసారి తెగించి గట్టగా విదిలించుకొని,
కాంతిబాబును నేలమీద పడవేసి, ఆ వాసన వస్తున్న వైపుకు పరు గెత్తిపోయింది.

“అపాయం” అభిజిత్‌ అరుస్తూ కుక్క వెనకాల పరుగెత్తాడు.

30

అభి ఎంత ఆపుదామని ప్రయత్సించినా ఆగకుండా బాద్‌షా
లోపలికి దూకి కనపడకుండాపోయింది. కాంతిబాబు, గటిగా చెసిన రేకు తలుపు
యు

గుండ్లు నింపిన తుపాకితో కొద్ది కంద్ర తరువాత రెకుల ఇదు చేరుకొన్నాను.
న

తెరుస్తున్నప్పుడే మేము రాంపూర్‌ వెటకుక క గ్‌. వ. బన్వాయు. మెం
లోపలికి పరుగెత్తాము. బాద్‌షాను గట్టిగా పట్టుకోవటానికి చెట్టుకు ఒక పానేంద్రియం
సరిపోలేదు. సప్తపాశం తన వలలో చిక్కిన కుక్క.న గట్టిగా పట్టుకోవటానికి,
ముందొక జానేందియాన్ని, తరువాత రెండవదాన్ని, తరువాత మూడవదాన్ని వరుసగా

ఉపయోగించి పటుకినిది.
లు యు
కాంతచిబాబు మౌ బపు DER AE WES: SEY కలం అయం చం
పరిమళ్‌, కాల్లు!” అని అరిచాడు.
నేను గురి పెట్టబోతుండగా ల డొజిత ననూ ఆపాడు. ఆతనికి తన కుకు

ఆ అ
న కి జ = షమ చార్‌ ఇ రా TN etn చార గ డు రా ఆస » నం.
అం ఎంత (ఎమూ. గుర్తించాను. కాం౦టాబు వారిస్తున్నా ఎనకుండి. ఆతను
అ Cr
సపపాశం దగరకు వెళాడు. బాద్‌షాను పటుకునా మంటు WDD
ఆటో ౧ గా ae) యు Er 5
౮. ఇ 9
ఒకదాని పటు దిడిపించాడు.
యి లు
క ల సె ఇ బా ఈ నం! జా (ఏ శ క్‌ ఇ” RR Ta శ ల
ఈ భయంకర దృశ్యాన్ని కూ నందం నో కరిరరతో రకర (నాయ నరిళలి;
q a చాల ఆ ఆలా ౧
వ్‌

నా. జావ మె అ ఇ షల. రె ము
కుక్కను వదిరి పెటి జాఎందయోాలు చమారయోూా అలాల ముల్‌ TNs ARO
లు వ లై

(ఇ వా లాం వం శారా? ను ఖు ని నీ man ॥
నాలుగు వ. EO Ss నాతల కతర్‌ తార నంతా పన నార y
న్‌

ల NE

sa
ముందుకు చ చ్చుకు బర నేతల
లయ
(| క/ ౬ ల > ఇ యావ శ ఖే ఇ a (క.
“కాలు, DO, TOY Wore SE BOIS” WU TOE

లో
ౌ జానే ఇ og 3 బా ఇఒ ఖా అ ioe ట్‌ | అజా న్‌ ణా
బాచ్చరించాదు., i ళం “త్ర: ఎబ్బిజాసం ఎయ్బాఆలగో వభ Wad Er
వ లా ట్‌ ల

దూ లపరటి- రా BOLE చామ INERT OO OTE హా. ఇరిటలాలు
ర య యి ee మ
YF లీ మ షష = ~~ థి జ ya
అధీ ఆ రంధ్రం దెబ్బక జయా దం నాలం అ అ ఆ ఇ లలగా దారిపోయింది.
pa యె

గుండాల పరర సరై ఆం
గా రగా > a
చ్‌

అత్యంత ఆపద సమయంలో ఈ విషయాన్ని పతన లు లు తం

గమనించాను. నా నరాలు (చశాం రతన. హతం దుంచం జనన కటదలకురిడౌ

వున్నాయి. పట్టు సడలిపోకుండా చెతులతో తుపాకి పట్టుకొని సప్రపాశం తలమీద
సో జల్వాను.'

రందు చుక్కల మధ్య గురి తప్పుకుండా తూపాొకి

సె ర్‌ లే లో 5 ఇ శ్‌ షత ళ్‌ షు
రక్తం నీటి కొలనులో యంత్రం సు ఎది ౫ TOE BR ey జాపకం
> =

క్‌ ఎన్న అ” ఇ 1 ల భం Wy ' ౮"
వునాటి. బారారత్తుగా జాఎం[దియీలు బండల ప SH సత్తు యటం తట.)
a es

చూశాను. తర్వాత వాసన బచ్చు పెరిగిపోయి ES I తబ్బింది.
6. ( 0 ౬

ఈ సంఘటన జరిగి ఇప్పటికి నాలుగు నెలలైంది. చిట్టచివరికి ఇప్పటికి నేను
నా అసంపూర్ణ నవలను రచించే పనికి పూనుకున్నాను. బాద్‌షాను కాపాడటానికి
వీలులేకపోయింది. అభి ఈలోగా ఒక మస్తీఫి కుక్క బల్లను టిబెట్‌ కుక్కను
సంపాదించాడు. మరొక రాంపూర్‌ వేట కుక్కకోసం వెతుకుతున్నాదు. అధి పక్కటి
ఎముకలు రెందు విరిగాయి. రెండు నెలలు పిండి కట్టు వేశాక ఇప్పుడు కాస్త
నడవ గలుగుతున్నాడు.

కాంతిబాబు నిన్న వచ్చాడు. ఆయన దగ్గరున్న మాంసం తినే మొక్కలన్నిటినీ
వదిలించుకోవాలను కుంటున్నట్లు చెప్పాడు. “నేను సాధారణంగా ఇంటి పెరళ్ళలో
పెంచే కూరగాయల మొక్కలు - గుమ్మడి, చిక్కుడు, వంగ - వీటిమీద పరిశోధన
చేయాలని ఉందన్నాడు. “నాకోసం ఎంతో చేశావు. కావాలంట నా మొక్కలు
క్‌ "న్ని ఇనాను. నెపంథివ్‌ లాంటివి - కనీసం మీ ఇంట్లో పురుగులు లేకుండా
పోతాయి.” అన్నాదు.

“వద్దు. థ్యాంక్యూ. కావాలంట వాటిని బయట పారవెయ్యి. ఇంట్లో పురుగుల్ని
వదిలించుకోవటానికి నాకేమొక్క అక్కర్తేదు” అని చెప్పాను.

కింగ్‌ అండ్‌ కో క్యాలెండర్‌ వెనకాల నుంచి బల్లి ఒకటి “అవును, అవును”

అన్నది.

32

సిత - నది
రస్కిన్‌ బాండ్‌

కొండలలో పుట్టిన నది సముద్రంలో కలిసేచోట, నది మధ్యలో ఒక చిన్న దీవి
వున్నది. నది దీవిని చుట్టుకొని (ప్రవహిస్తూ, కొన్నిసార్లు దీవి అంచులను
నీటిలో వొరుసుకుంటూ ప్రవహిస్తున్నది. ఆ ద్వీపంలో చిన్న పూరిల్లు వొకటి
వుంది. కొండరాతిని తొలిచినచోట వుంది అది. దానికి మూదు పక్కల మాత్రమే
మట్టిగోడలున్నాయి. నాలుగవది కొండరాయే. బకస్తు వారి వుంది.

క్‌ "న్ని మేకలు ద్వీపంలో మొలిచిన పచ్చికను మేస్తూ తిరుగుతుంటాయి. కన్ని
కోళ్లు వాటిని వెంటనంటి తిరుగుతూ వుంటాయి. క్‌ "దిగా పుచ్చకాయల పాదులు,
కూరగాయల మళ్లు కూడా ఉన్నాయి.

ద్వీపం మధ్యలో రాద చెట్లుకటుంది.

అది చాల పురాతనమైన చెట్టు. చాల సంవత్సరాల కిందట ఒక దిత్తనం
బనుగాలికి కట్టక ని వచ్చి, ఈ ద్వీపంలో రందు రాళ్ళ మధ్య పడి, అక్కడే
మొలకెత్తి పెరిగి పెద్దదయింది. (ప్రస్తుతం ఒక చిన్న కుటుంబానికి నీడ, ఆశయాన్ని
యిస్త్తున్నది.

తాత చేపల వలను బాగుచేసుకుంటున్నాడు. నదిలో ఆయన పదేళ్లు చేపలు
పట్టాడు. అనుభవశాలియైన మంచి జాలరి. నదిలో ఎక్కడ సన్నని ఎండి 'చిల్వలు,,
ఎక్కడ బద్ద 'మగీర్లు', ఎక్క డక్కడ బద్ద దీసాలుండే 'సింఫఘూరాలు' పడతాయో
బాగా తెలుసు. నది ఎక్కడ లోతుగా వుందో, ఎక్కడ లోతు తక్కువో కూడ
బాగా తెలుసు. ఏ చేపకు ఏ ఎర వెయ్యాలో, పురుగులంటు ఏ చేపకు ఇష్టమా,
పప్పులం టే వేటికి ఇష్టమో బాగా తెలుసు. క్‌“దుక్కు చేపలు పట్టటం నేర్పాడు కాని
అతను సుమారు నూరు మైళ్ల దూరాన ఉన్న నగరంలో, ఫ్యాక్షరీలో పనిచేస్తున్నాడు.
తాతకు మనువడు లేడు కాని ఒక మనుమరాలు వుంది. పేరు సీత. మగ సిల్లవాదు

33

స. పనులన్నీ సీత్ర చేస్తుంది. క"ంతప్పుడు మగ బల్లవాడ కంటు కూడ బాగా
చేస్తుంది. సీత చిన్నప్పుడే తర్రి చనిపోయింది. ఆడపిల్లకు నేర్చవలసిన _ పనులన్నీ
నాయనమ్మ నేర్పింది. తాత, నాయనమ్మ రిద్రరికీ చదువు రాక పోవటాన సీతకు
కూడ చదవటం (వాయటం రాదు.

నదికి అవతలి వొడ్డున ఒక (గామంలో బడి వుంది. కాని సీత ఆ బడి ఎప్పుడూ
చూడనే ననా లేదు. దీవిలో చేయవలసిన పనులు చాలా వున్నాయి.

తాత వల బాగుచేసుకుంటున్నప్పుదు సీత గుడిసెలో వున్నది.

నాయనమ్మకు జ్వరంతో వొళ్లు కారిపోతున్నది. పీత నుదురు నొక్కుతున్నది.
మూడురోజులనుంచి జురంపడి నాయనమ్మ అన్నం తినలెదు. ఆమె కింతకుముందు
జబ్బు ఎనసినో ఇంత ఎక్కువగా ఎప్పుడూ లేదు.

. నాయనమ్మకు నిద్ర పట్టిందని (గహించగానే సీత నెమ్మదిగా గదిలోనుంచి
బయటకు వచ్చి నిలుచున్నది.

తొలకరి మబ్బులతో అకాశం మసకగా వున్నది. రాత్రంతా వరం కురిసింది.
మరికొద్ది గంటలలో మళ్లీ వర్షం కురి సెటట్లున్నది. తొలకరి వానలు ఆ సంవత్శరం
తొందరగా జూన్‌ నెల చివరకే వచ్చాయి. wr జూలే ల చివరి రెజాలు. నది
ఇప్పటికే పొంగి (ప్రవహిస్తున్నది. ఉరవళ్లు పరవభళ గం తొక్కే నది కరటాల చప్పుడు
దగ్గరగా వుండి ఎప్పటికన్నా ఇబ్బందిగా వున్నటి

ఏత తాత దగ్గిరగా బేళి రాఎచిట్టు కింద ఎక్క యో కూర్చున్నది.

“ఆకలైతే చెప్పు. రొట్ట తయారు చేస్తాను” అన్నది.

స. నాయనమ్మ నిద్రపోయిందా.”

“ఆ నిద్రపోయింది. నాయనమ్మకు నొప్పు ఎక్కువగా "వుంది. తౌొంః
లేస్తుంది.” ముసలాయన నదివైప్పు, పచ్చని దట్టమైన అడది వైపు నీలాకాశం వైపు
తేరిపారజూశాడు. “రేపు ఆమెకు నయం కాకపోతే షాగంజ్‌లో వున్న ఆస్పత్రికి
తీసుకు వెళతాను. ఆమె జబ్బు నయం చెయటం వాళ్లకు. తెలుసు. కొది
రోజులపాటు నువొక్క దానివే వుండాలి" అన్నాడు.

సీత దిగులుగా తల వూపింది. నాయనమ్మకు bye తగాలని కోరుకుంది.
నదిలో (పవాహం ఉరవడిగా వున్నప్పుడు చిన్న పడవతో నదిని దాటటంలో తాతకు
నేర్పు వున్నదని సీతకి తెలుసు. ఎవరో వొకరుండి తమ కున్న కొద్ది ఆస్తిపాస్తుర్ని
జాగ్రత్తగా చూసుకోవారి.

34

వొంటరిగా వుండేందుకు సీతకు భయంలేదు. కాని నదికేపి చూడాలంతే
జంకుగా వున్నది. ఆ రోజు ఉదయం సళ్లు. తీసుకురావటానికి వెళ్లినప్పుడు నదిలో
నీటిమట్టం పెరగటం చూసింది. కొండరాళ్ల కంద్‌ టి పక్షులు ఎనన రెట్టలు

“తాతా! నది పొంగితే నేనేం చెయ్యాల.

“మెతక మదికి వెళ్లారి.”

“మెరక బెదికి కూడ నీళ్లు వస్తే”

“కోళ్లను గుడి సెలోకి తీసుకువెళ్లి, అక్క డేవుండు.”

“నీళ్లు గుం కలో కంతా

7 ey లే a ప్‌ న్న
“రావిచెటు ఎపి కూచో. ఆది చాల గటి టు. సటిపోదు. నీతు అంత గాని
క్‌ fF చ్‌ జ యా మా

రాలేవు.”

“మేకల నెం చెయ్యారి తాతా?"

“నాతోపాటు తీసుకుపోతునాను. వాటిని అమ్మ వలని వస్తుంది. నాయనమ్మకు
అ —
అ ౮ స అజ అనా న్ని య. అ
మందులకు, ఆహారానికి దబ్బు కొవారిగదో! ఆవసరం. కళ ఇంటికప్పుమిది
మ మెలా ౧

కెక్కించు. కాని ఎక్కువ దిగులు పెటుకోదదు.” అనాడు. సీత తల నిమిరి
అటు యు
రల పై
“నరు అంత ఎత్తు కాదమ్మా?” అనాడు.
(a
= (a వై ఇం అ కాళ me ఇనా ననా
ఆ రోజు సాయంతం మళీ వరం మొదలెంది. నది కెరటాల మీద హద
a mg షై మా ఆ
బద. అనుకులు- పదునునాాయి కాగ్‌. ఆ న్‌
(ఈ) oo
వానలో అటూ ఇటూ తిరిగింది. వానకు త

చాల ఆనందంగా కూడ అనిపించిందాచుకు. ఇంటో వెచ్చగా వుంది. ఆమె పల్పట

వ జ 5
౦ హోయిగా అనిదించింది. నిత

సి పోతానని భయం లేకపోగా

దుస్తులు పొయ్యి సెగకు ఆరిపోయాయి.
కుండపోతగా కురుస్తు నా వానలో ఆమె కోళను గుడెులోకి తీసుకు వెళుతూ
ఇ
న ఒక గోదుమ వసాపాము కలుగులోంచి
య్‌

రాళ గుట్టల్లో పడవేసింది.

అటూ ఇటూ తిరిగింది. నిరపాయకర
బయటకు వచబ్బింది. ఎత ఒక కరతో వన
పాములతో ఏ చిక్కు. లేవు. అది కప్పులు, ఎలుకలు లేకుండ చేశాయి.

ఇగ న్నా కె జీ క ఓం ఫె గె 0% వి నీ “0
సీత లోపరికి వచే సరికి ఆకలేసింది. పప*కూర తిని మేకపాలు వేడిచేసుకొని,
౧

9

లాగింది.
నాయనమ్మ ఒకసారి లేచి, మంచినీళ్లు కావాలని అడిగింది. తాత ఇత్తడి
గాసుతో ఆమె నోటికి మంచినీళందించాడు.

రాత్రంతా వాన కురిసింది.

కప్పులో చిల్లుల నుంచి నీరు కారుతున్నది. నేలమీద చిన్న నీటిపడియ
యేర్పడింది. తాత కిరోసిన్‌ దీపం వెలిగించాడు. దీపం అవసరం లేకపోయినా కాస్త
ధర్యం కలిగింది.

నది కెరటాల రొద ఎప్పుడూ వుండేదే, వాళ్లు దాన్నెప్పుడూ పట్టించుకోలేదు.
కొని ఆ రాతి నది కరటాల చప్పుడులో తేడాను వాళ్లు గుర్తించారు. మూలుగులాంటి
ఒక చప్పుడు చెట్లకొమ్మ లలో హోరుమనే ధ్వని, నీటి కెరటాలు రాళ్లను తాకి,
ముత్యాలను వెదజల్లుతున్నట్లు నురగ పారటాన్ని వాళ్లు గమనించారు. కొంతప్పుదు
మట్ట పెళ్ళలు విరిగి నీటిలో కలిసి పోతున్న పెద్ద చప్పుడు వినిపించింది.

సీతకు నిద్ర పట్టలేదు.

తెల్లవారి వెలుతురు రాగనే లేచి బయటకు వెళ్లింది. వాన ఎక్కువగా కురవటం
లేదు కొని జల్లు పడుతున్నది. జల్తుపడే తీరు చూ రోజుల తరబడి కురిసే
ముసురని పిస్తున్నది. నదిమొదలైన చోట కొండల్లో పెద్దవర్షం కురిసి జల్లులుగా
యిక్కడ పడుతున్నట్లు వుంది.

సీత నీటి అంచుల దాకా వెళ్లింది. (పియమైన రాతిబండ కన్పించలేదు. ఆ
బండమీద తరుచు కూర్చొని, నీటిలో కాళ్లాడిస్తూ, చిన్న చిల్వ చేపలు యీదడాన్ని
చూస్తుండేది.

బండ అక్కడే వున్నది కాని దాని మీద నది పొంగి పొరలి ప్రవహిస్తున్నది.

ఇసుక తిన్నెమీుద నిలబడి పాదాలను వొరుసుకుంటూ, చుట్టూ ప్రవహించే నీటి
తాకిడిని గమనించనాగింది.

తాత పడవను నెట్టుకుంటూ వెళ్లైేటప్పటికి కాస్త పొదైెక్కింది. పడవ ముందరి
భాగంలో నాయనమ్మ పడుకొనివుంది. అతి కష్టంమీద సీతవైపు కళ్లు తెరిచి చూసి,
మాట్లాడటానికి ప్రయత్నించింది. కాని మాటలు రాలేదు. చేయెత్తి దీవించింది.

సీత వొంగి నాయనమ్మ పాదాలు తౌకింది. తర్వాత తాత పడవ నెట్టుకు
పోయాడు. చిన్నపడవ - ఇద్దరు ముసలివాళ్లతో, మూడు మేకలతో నదిమీద
చకచకా కదులుతూ అవతలి వొడ్డుకు (పయాణ మైంది.

నీటిమీద (క్రమక్రమంగా చిన్నదిగా యింకా చిన్నదిగా పెద్దనదిమీద చిన్న చుక్కగా
కనిపించి కదిలిపోయింది.

సీత వొంటరిదై పోయింది.

36

పెద్ద గాలి వీచి నీటి చుక్కలామె ముఖానికి కొరడా దెబ్బల్లా తగిలాయి.
ద్వీపాన్ని ముంచెత్తు తున్నట్లు నీరు పొంగసాగింది. దూరంగా అవతలి వొద్దు.
వానలో అస్పస్తంగా కనిపించసాగింది. ఒక చిన్న గుడిసె అక్కడొక చెట్టు మాత్రమే
తాల

'సీత పని (ప్రారంభించింది. కోడిపెట్టలకు మేత వెయ్యాలి. వాటికి మేత
ధ్యాసతపు యింకేమీ అక్కరలేదు. నూకల్చి, బంగాళాదుంప తొక్కర్ని, వేరు సెనగ
పొట్టును గుప్పెళ్లతో వాటి ముందు చర్తింది.

తర్వాత చీపురు తీసుకొని గుడిసె చిమ్మింది. పొయ్యి వెలిగించి పాలు' కాచింది.
“రేపు పాలుండవు” అనుకున్నది.

కొండలమీద నుంచి ఉరుము ఉరిమి పడింది సెళపెళ - పెళపెళా!

సీత ఎక్కువే ఎపు ఇంట్లో వుండలేక పోయింది. బయటకు వెళ్ళి, నది వైపు
చూసింది. నది యిప్పుడు విశాలంగా మైదాన (పదేశాన్ని కులపుకొని పారుతోంది.
దూరాన కాపరులు నీళ్లలో నుంచి గొట్టెల్ని తోలుతూ, వరద ముంపులో వున్న పాలాల్లో
నుంచి తమ వస్తువుల్ని మూటకట్టుకొని తలబైనా, బుజాల పైనా మోసుకొంటూ '
మెరక మీద వున్న యిళ్లకు వెళుతున్నారు.

ఎక్కడ చూసినా నీరే. (ప్రపంచమంతా ఒక పెద్ద నదిలాగ మారిపోయింది,
ఆవలి. వొద్దు మీద వుండే చెట్లుకూడ నీళ్లలో నుంచి మొలిచిన రావి చెట్లలాగ

కనిపిస్తున్నాయి.

సీత భయపడినంతా జరిగింది. కొద్దిసేపటికి తర్వాత పెద్ద దుంగలు చిన్నచెట్టు,
పొదలు నీటిమీద దీవిలో తేలుతూ రావటాన్ని గమనించింది.

అన్నం వొండుకోవాలనుకుంది. బయట చూస్త రాళ్తమధ్య నీటి మడుగులు
కనిపించాయి. అది వర్షపునీరో, నది పొంగి పొరలిన నీరో తెలియలేదు. చటక్కున
ఒక ఆలోచన వచ్చింది.

గదిలో ఒక మూల పెద్ద సత్తుపెట్ట వుంది. అది సీత తల్లిది. పనికొచ్చే
వస్తువులు, విలువైన వాటిని ఆ పెట్టినిండా పెడితే నది పొంగి ద్వీపం మీదికి
వచ్చినప్పటికీ పెట్టి నీళ్లల్లో కొట్టుకుపోకుండ వుంటుందని అనుకుంది.

తాత హుక్కా పెట్టలో పెట్టింది. నాయనమ్మ చేతికర్రను కూడ పెట్టెలో
పెట్టింది. ఇంకా క్‌ "న్ని చిన్న పప్పులు, దినుసుల డబ్బోలు కూడ పెట్టింది. సీత్ర
కొన్ని గంటలేేపు చెట్టుమీద ఉండి పోవలసి వచ్చినా కిందికి దిగి వచ్చాక ఇంట్లో

37

తినటాని కేమయినా మిగులుతుంది! .

ప్‌త్ర పెట్ట సర్రటంలో పడి చల్లటినీళ్లు కారిదాకా వచ్చినా పట్టించుకోలేదు.
బట్టికు ప్రశ... వేసి, ఎత్తుగా, రాతిగో 'దకున్న చిన్న రంధ్రంలో చెదిని పట్టింది.
అప్పటికి తాను నీళ్లలో నడుస్తున్నట్టు తెలుసుకున్నది.

వాకిట్లోనుంచి నీరు గదిలోకి తోసుకు వస్తున్నది. నీటిని చూసి భయంతో ఆమె
కదలకుండ నిలబడింది.

సీత మిగిరిన సంగతులన్నీ మరచిపోయింది. గుడిసెలో నుంచి బయట
పడటానికి రావిచెట్టు వైపుకు తొందరగా పరుగు అసింది. గుర్తుగా అక్కడ చెట్టు
లేకపోతే నదిలోకి పరు7త్తేదే!

గబగబ చె ట్రక్కి గట్ట కొమ్మల మీదికి వెళ్ళి, రక కొమ్మమిద భద్రంగా కూర్చున్నది.
కళ ముందు పడిన తడిజు ట్లును పైకి తిసుకుంది.

వేగంగా వచ్చినందుకు చాల సంత కోషించింది. ae చుట్టూ నీళ్లొచ్చేశాయి.
దీచిలో మెరకతట్టు మూతమే కనిపిస్తున్నది. కొద్దిగా రాళ్లు, ఒక 'పెద్దక్‌ండ
దానిలో రొరిచినట్టున్న చోట కట్టిన గుడిసె, కొన్ని పొదలు, పెరిగిన కొండచదును,
రా మాత్రమె కని బస్తు న్నాయి.

కోళ్లు, గ: శాలు పెట్రిపోయ (ప్రయత్నమేమీ చేయలేదు. బహుశా కర్రల
మంచం మీద పదుకున్నాయేమో!

సాధారణంగా నీటిమీద కనిపించని చింత వస్తువులు - అల్యూమినియం కెటిల్‌,
"ముకుర్తీ), పళ్తపాడి డబ్బా, ఖాళీ సిగరెట్టు సెట్టి, పావుకోళ్లు, ప్లాస్టిక్‌ బొమ్మ
చెలి దిన్వాయి.

నరిప్పుడు బాగా పైకి వచ్చే సింది. ద్వొసం కసదించకుండ పోతున్నది.

గుడిసెలో నుంచి ఏదో తేలుతూ వచ్చింది. అది ఖాళీ కిరసనాయిలు డబ్బా.
దాని మీద కోడి పెట్ట ఒకటి ఎక్కే తెరి వస్తున్నది. & డబ్బా నీటిమీద తేలుతూ,
చెట్టు దగ్గరగా వచ్చి, ప్రవాహంలో సడి నదివైపు కొట్టుకుపోయింది. కోడిపెట్ట
అప్పటికి నిలదొక్కుకో గరిగింది.

క్‌ ది ఎసయ్యాక సిళ్లు మంచందాకా వచ్చాయి కాబోలు, కోడి పెట్టలు బయటపడి,

రాత తిన్నె మీదికి ఎగిరి, అక్కడ క్‌"ద్రి ఖాళీస్తలంలో కూర్చున్నాయి.

స్‌ఈ ఇంకా క5"ం0చెం పంద, తః చెట్టు మీదికి పాకుతూవుండగా

ఒక నల్లని అటదికాకి పై కొమ్మల మిద స్తిమితంగా కూర్చొని వున్నది. కొమ్మల

35

మధ్య ఒక గూడును చూసింది. అది కాకి గూడు. అది ఒక కొమ్ము చీలికలో
చిందరవందరగా పేర్సిన గూడు.

గూటిలో నీలం ఆకుపచ్చ రంగు కలిసిన చిన్న చుక్కలు
కాకి ఆ గుడ్డమిద కూర్చొని కావు కావుమని ళు. అరిచింది. కాకి అవస్థ
ఫరోరంగా వున్నప్పటికీ అది అక్కడ వుండటం పీకు కాస్త సంతోషం కలిగించింది.
కనీసం తాను ఒంటరిది కాదు. ఎవ్వరూ తోడు లేకపోవటం కన్నా కాకి తోదున్నా
నయమే!

గుడిసెలో నుంచి మరికొన్ని వస్తువులు - ఒక పెద్ద గుమ్మడికాయ, ఒక
ఎరటి తలపాగా - తాతయ్యది, నీటి మీద పద్ద పాములాగా పరుచుకునివున్నది.
క్‌“ట్టుకు వచ్చాయి.

చెట్టు గారికీ వానకీ కదిలిపోయింది. కాకి 'కావుకావు'మని అరిచి సెకెగిరింది.

ష్‌

లున్న నాలుగు ల టం యస, య;
౧ oa

దానికి అతుక్కుపోయింది.

చెట్టు నిలువెల్లా కదిలిపోయింది. సీత కది భూకంపంలాగ తోచింది.

నది ఆమె చుట్టూ సుళ్లు లెరుగుతూ (పవటాస్తున్నది, OEE MEY కప్పు
దాకా వచ్చింది. మట్టిగోడ కదిరి, కన్సించకుండ నీటిలో కలిసిపోయింది. పద్ద
కొండరాయి, దూరాన కది చెట్లు తప్పు ఎక్కడ చూసినా స!

ఆ పెద్ద రావిచెట్టు కదిరిపోయింది. దాని పొడవైన దంప్పులు తిరిగిన వేళ్లు
నెలలో గట్టిగా దిగబడివున్నాయి. కాని నెల నెమ్మదిగా మెత్తబడిపోతున్నది. రాళ్లు
క్‌ “ట్టుకు "పోతున్నాయి . వేళ్లు తంగా తము ఎట్టు క లోతును

ఏదో కీదు మూడిందని కాకికి తెరిసినట్లుంది - అది పై కెగురుతున్నది.
చుట్టూ తిరుగుతున్నది. కాని చెట్టు మీద వుండటమా ఎటైనా ఎగిరిపోవ
పాలుపోవటం లేదు.

సీత వేసుకున్న సన్నని నూలు దుస్తులు తడిసిపోయి సన్నని వొంటికి
అతుక్కుపోయాయి. వాన నీళ్లు నల్లటి పొడవైన జుట్టునుండి కారుతున్నాయి.
చెట్టులో ప్రతి ఆకునుంచి వాన కురువ సాగింది. కాకి కూడ బాగా తదిసి
ముద్దయిపోయింది.

అదుగుభాగంలో మట్టి కరిగిపోయి చెట్టుబాగా కదిలిపోయింది. చెట్టు కదిలి
అటూ ఇటూ ఊగి నెమ్మదిగా ముందుకు తూరింది. బక్కలకు అటూఇటూ

టు
రై
ఉమా

39

వొరిగి నేలలో పాతుకున్న వేళ్లను లాక్కుంటున్నట్లు కదిలింది. ఆ తర్వాత వొరిగి
ప్రవాహంలో కలిసిపోయింది.
Siw

కొమ్మలు కదిలిపోయాయి గాని సీత తన పట్టు వదల్లేదు. నీరు బాగా దగ్గరకు
వచ్చేసింది. సీతకి భయం వేసింది. వరద ఎంత ఎక్కువగా వున్నదో! నది ఎంత
విశాలంగా వున్నదో చూడలేకపోయింది. వెంటనే రాబోయే ప్రమాదాన్ని మాత్రం
(గ్రహించింది. నీళ్లు ఆమెను చుట్టుముట్టి వున్నాయి.

కాకి చెట్టుచుట్టూ ఎగర సాగింది. దానికి చాల కోపంగా వున్నది. దాని గూడు
యింకా చెట్టుకొమ్మల్లోనే వున్నది. ఇంతలో చెట్టు కదిలిపోయి, వంపు తిరిగి ఒక
పక్కకు వొరిగి గూడు నీళ్లలో పడిపోయింది. గుద్దు ఒక్కొక్క రే పడిపోవటాన్ని
సీత చూసింది.

కాకి కిందకు వాలి నీటి మీద తిరగసాగింది. కాని అది చేయగలిగిందేమీ
లేకపోయింది. కొద్ది కణాల్లో గూడు మాయమయింది.

కాకి చెట్టు వెంట ర్‌ యాభై గజాలు ఎగురూ వెళ్లింది. బహుశా యింకా ఏదో
ఆశ_వుంది కాబోలు! తర్వాత ౦క్కలు టపటపలాడిస్తూ ఎత్తుగా గాలిలోకి ఎగిరింది.
నది మీదుగా దూరంగా చూపుకు అందకుండ ఎగిరిపోయింది.

సీత మరొకసారి ఒంటరిదయింది. ఒంటరితనాన్ని గురించి ఆలోచించే సమయం
కూడ లేదు. అంతా కదిలి పోతున్నది. పైకి కిందకి పక్కకు ముందుకు తొందరలోనే
చెట్టు కుడి పక్కకు వొరిగి పోతుంది. తను నీటిలో పడిపోతుందని పించింది సీతకి.

దూరాన వరదలో మునిగిన ఒక పల్లె కనిపించింది. తెప్పకొయ్య మీద జనం
కదిలిపోతున్నారు. కాని వొళ్ళు చాల దూరాన వున్నారు.

చెట్టు బాగా పెద్దది కావటాన నదిలో తొందరగా కొట్టుకు పోవటంలేదు. లోతు
తక్కువగా వున్నచోట అది ఆగిపోతున్నది. దాని వేళ్లు రాళ్లలో చిక్కుకొంటున్నాయి.
కొని ఆ విధంగా ఎక్కువసేపు జరగలేదు. నది వురవడి దాన్ని తీసుకుపోయింది.

నది వంపుతిరిగిన ఒకచోట ఒక ఇసుకదిబ్బను తట్టుకొని చెట్టు నిలిచిపోయింది.

సీతకు చాలా అలసటగా వున్నది. చేతులు నొప్పి పెడుతున్నాయి. చెట్టు
దరిదాపు పక్కకు తిరిగినప్పుడు పడిపోకుండ గట్టిగా కొమ్మను పట్టుక్‌*వలసి
వచ్చింది. అదిగాక యింకా వానపడుతున్నది.

అప్పుడు సీతకి తన నెవరో పిలుస్తున్నట్లు అనిపించింది.

40.

దూరంగా నదివైపు చూసింది. ఒక చిన్న పడవ తన వైపు రావటం గమనించింది.

ఆ పడవలో ఒక అబ్బాయి వున్నాడు. పడవను చెట్టు దగ్గరగా తీసుకు వచ్చి
ఒక చేతో కొమ్మను పట్టుకొని రెండవ చేతిని సీతకు తండ!

ఆ చేతిని అందుకొని. సీత పడవలో అతని పక్కకు చేరుకొన్నది. అతను
చెట్టుమొదలుకు పాదాన్ని తన్నిపట్టి దూరంగా పడవను నెట్టివేశాడు.

ఆ చిన్న పడవ నదిలో వేగంగా కదిలిపోసాగింది. పెద్ద చెట్టు బాగా వెనక
బడిపోయింది. సీత దాన్ని ఆ తర్వాత యింక చూడనేలేదు.

పడవలో కదలకుండ పడుకున్నది. మాట్లాడటానికి ఎంతో భయపడింది.
అబ్బాయి ఆమె వైపు చూశాడు కాని ఏమీ మాట్లాడలేదు. పలకరింపుగా
నవ్వనైనాలేదు. తెడ్డ్లమీద ఆనుకొని నెమ్మదిగా కదిలిస్తూ నది మధ్యలోకి వెళ్లకుండ
దాన్ని నడిపించసాగాడు. నది వురవడిలో తట్టుకొని, పడవ నడిపించగల బలశాలి
కాదతను. కాని ప్రయత్నిస్తూనే వున్నాడు.

“నువు దీవిలో వుంటావా?” తెడ్డమీద వొరిగి పడవను నెమ్మదిగా మల్లిస్తూ
అడిగాడతను. అప్పటికి నదిలో కాస్త విశాలమైన సమతలమైన (ప్రదేశాన్ని చేరు
కున్నాడతను. “నిన్నింతకుముందు చూశాను. కాని మిగిలిన వాళ్లేరీ?” అని
అడిగాడు.

“మా నాయనమ్మకు జబ్బు. తాత ఆమెను షాగంజ్‌ ఆస్పత్రికి తీసుకు వెళ్తాడు.”

“నువ్వెక్క డుంటాబ్‌?” అడిగింది. సీత అతన్ని అంతకు ముందెప్పుడూ
చూడలేదు. '

“కొండ కింద పల్లెలో వుంటాను. పల్లెను వరద ముంచి వేసిందని చెప్పటానికి
పడవమీద బయలుదేరి నదిని దాటటానికి ప్రయత్నిస్తున్నాను. కాని నీటి వురవడి,
మరీ బలంగా హెచ్చుగా వుండటంవల్ల మీ దీవి వైపు కిందికి కొట్టుకు వచ్చాను.
నదికి ఎదురీదలేం. అది మనల్ని ఎటు తీసుకుపోతే అటు పోవలసిందే” .

అతనొక తెద్దును లోపలికి తీసుకు వచ్చాడు. ఖాళీగా వున్న చేతిని “సీటు”
కిందికి పోనిచ్చాడు. అక్కడొక చిన్న బుట్ట వున్నది. దాన్లోంచి రెండు మామిడిపళ్లు
తీసి సీత కొకటి యిచ్చాడు.

బాగా పండిన కండగల మామిడి పళ్లు. లోతుగా కొరికి తోలుతీసివేసి
తినసాగారు. తియ్యని రసం వాళ్ల కిందికి కారసాగింది. పండు రుచి సువాసన
దివ్యంగా వున్నాయి. ఏడాదికి పైగా సీత మామిడిపండు రుచి చూడలేదు. కొద్దిసేపు

41

Tovah ఆ భత Bey శనం _

నది సంగతి మరచిపోయింది.. ధ్యాఫంతా మామిడిపండు మీదే!

పడవ వొరిగింది కాని మరీ అంత ఎక్కువగా. కాదు. కొండ కిందనుంచి చాల
దూరం వచ్చేశారు. నది తన శక్తిని, తీవ్రతను చాలవరకు కోల్పోయింది.

నా పేరు “కిషన్‌”. మా దగ్గిర చాలా అవులు, గేదెలు వున్నాయి. కాని అది
చాలవరకు వరదలో కొట్టుకు పోయాయి.

“నీవు బడికి వెళతా వనుకుంటాను” అడిగింది సీత.

“అవును. నేను మా వూరికి కొద్ది దూరంలో బడి వున్నది. నువ్వు కూడ
బడికి వెళ్లాలా?”

“లేదు, ఇంట్లో చాల పని వుంటుంది”

ఇంట్లో వుండాలని కోరుకొని (ప్రయోజనం లేదు. ఇంక ఇల్లనేది లేదు.

“చెట్లను చేరుకోవటానికి ప్రయత్నిస్తాను. నది మీద రాత్రంతా వుండాలని
లేదు గదా!” అన్నాడతను.

పడవను చెట్ల వైపు పట్టించాడు. పది నిముషాల పాటు కష్టపడి తెద్దు వేశాక
నదిలో వొక వొంపుకు చేరుకొని, నదిలో త్మీవమైైన వురవడిని తప్పించగలిగాడు.

త్వరలోనే వాళ్లు వొక అడవిని చేరుకున్నారు. పొడవైన పచ్చని చెట్లకింద
తిరగసాగారు. “పడవను వొక చెట్టుకు క ట్రద్దాం. తరువాత విశ్రాంతి తీసుకోవచ్చు.
రేపు అడవిలో నుంచి బయటపడే (త్రోవ చూడవచ్చు” అన్నాడు.

కిషన్‌ పడవ లోపలనుంచి పెద్ద తాదుతీసి, ఒక కొసను పడవ వెనక కొసకు
బిగించి, రెండవ కొసను నీటికి కొద్ది ఎత్తున వొంగి వున్న పెద్ద కొమ్మ వైపు
విసిరాదు. చెట్టు మొదలుకు చిక్కుకొని పడన కదలకుండ నిలిచింది.

ఆ రాతి అడవి జంతువులు కదలనాగాయి. జంతువులు కలుగుల్లో నుంచి,
గుహల్లో నుంచి, తొరల్లో నుంచి వరదకు బయటపడి, ఆశయం కోసం పొడిగా
వుండే చోటు కోసం చూడసాగేయి. సీత, కిషన్‌ నీటిమీద ఒక పెద్ద పాము
తమవైపు రావటం చూశారు. అది పడవలోకి వస్తుందేమోనని సత భయపడింది.
కాని అది నీటిమీద తల పైకెత్తుకొని, పొడవైన తన శరీరాన్ని కదుల్పుకుంటూ,
వాళ్ల పక్కగా వచ్చి నీడలలో కలిసిపోయింది.

ఒక పెద్ద దుప్పి నీటిని చీల్చుకుంటూ వచ్చింది. అది యీద నవసరం లేదు.
చాల బద్ర్దది కొవటాన తలా, కిిమ్ములూ నీటిపైకే వున్నాయి. దాని క్‌“మ్ములు
బద్దబిగా అందంగా వున్నాయి.

44

“ఇంకా కన్ని జంతువులుంటాయి. పురి కూడా వుండొచ్చు. మనం
చెట్టక్కుదామా?” అన్నది సీత,

“పడవలో క్షేమంగా వున్నాం. నిద్రపో నేను కాపలా వుంటాను.” అన్నాడు
కిషన్‌.

సీత కళ్లు మూసుకొన్నది. పడవను తాకుతున్న కెరటాల చప్పుడు జోల
పాడినట్లు వినిపిస్తుండగా నిద్రపట్టింది. ఒక వింత పక్షి ఏదో అరచినట్లు విన్పించగానే
ఆమె ఒకసారి మేల్కొన్నది. (పక్కకు తిరిగి లేచింది. కాని క్రిషన్‌ మేలుకొని
పడవముందర కూర్చొని, ఆమెకేమీ భయం లేదన్నట్లు చిరునవ్వు నవ్వాడు. (కిషన్‌
పడవలో పడుకొని నిద్రపోయాడు. ఒక ఆకు రారి అతని ముఖంమీద పడింది కాని
మెలకువ రాలేదు. ఆ ఆకు అతని చెక్కిలి మీద కదలకుండా ఉండిపోయింది.

కాస్సేపటికి అతను లేచాడు. ఆవులించి, వొళ్లు విరిచి, విదిలించుకొని సీత
పక్కన వచ్చి కూర్చున్నాడు.

“నీటి మట్టం యింక పెరగలేదు. కాని నాకు ఆకలిగా వుంది” అన్నాదు.

“నాకు కూడ” అన్నది సీత.

“మిగిలిన మామిడిపళ్లు” అని అతను బుట్ట ఖాళీ చేసి రెందు మామిడిపళ్లు
తీశాడు. తినటం పూర్తయ్యాక (క్రిషన్‌ పడవ ముడి తీశాదు. గంటసేపు వెల్లువ
పారిన అడవిలో వానకు తడిసిన చెట్ల కిందుగా పడవను నడిపించాదు. ఒక్కోసారి
పడవ తెడ్లతో కొమ్మర్ని, పుడకర్ని అడ్డు తొలగించుకోవలసి వచ్చింది. సగం
మునిగిపోయిన పొదలు కొన్నినార్లు వాళ్లకు అద్దువచ్చాయి. కాని మధ్యాహ్నానికల్తా
వాళ్లు అడవిని దాటారు.

మెరకమీద దూరంగా ఒక. పల్లెను చూశారు. వెల్లువ వేసిన పొలాల మీద
పడవను నడుపుతున్నప్పుడు నీటి లోతు తగ్గింది.

పల్లిపజలు వాళ్లకు ఎంతో సహాయం చేశారు. అన్నం పెట్ట తల దాచుకొనే
చోటిచ్చారు. సీత, తన తాత నాయనమ్మల కోసం ఆతృత పడింది. షాగంజ్‌లో
పనివున్న ఒక ముసలిరైతు సీతని తనతో తీసుకుపోతానన్నాడు. (కిషన్‌ కూడ
తోడువస్తాడని ఆశపడింది గాని, అతను పల్లెలోనే వేచి వుంటానన్నాడు. ఇతరులు
కూడ అక్కడికి చేరుకుంటారనీ- వాళ్లలో తన వాళ్లుకూడ వుంటారన్నాదు.

“ఇక నీకేం పరవాలేదు. త్వరలోనే తాతను కలుసుకుంటావు. రెందు మూడు
రోజులలో నీరు తగ్గిపోతుంది. దీదికి వెళ్లిపోవచ్చు” అన్నాదు.

45

“అక్కడ దీవి వుంట గదా!” సందేహించింది ప్పీత్ర,
సీత ఎడ్లబండి ఎక్కగానే క్రిషన్‌ ఒక పిల్లనగోది యిచ్చాడు.
“ఇదివుతచు,. దాని "కసత ఎప్పుడైనా వన్నాను” అన్నాడు. సీత కొంచెం
ఎనకాడుతుంట “ఇది చాల మంచి పిల్లనగోోది”అని కూడ అన్నాడతను.
¥ స 1
ఎడ్డబండిలో ప్రయాణం నెమ్మ దిగా సాగుతోంది. పల్రెట బాటలు కనిపించకుండ
పోయాయి. బండి చ(కాలు బురదలో కూరుకుపోయాయి. ఎతు, అతని బద్దక్‌"దుకు,
సీత కలిసి బండి దిగి కొయ్యచ కాలను బురదలో నుంచి ఎట్ర వొద్దుకు చేర్చవలసి
వచ్చంది. ఎడ్లకీ బాగా బురద అతుక్కుంది. ప్‌ర కాళ్లకు బురద అడుసులుగా
అతుక్కుపోయింది.
ఒక పగలు, ఒక క్‌ ఎడ్రబండిలో న చేసి షాగంజ్‌ చేరుకున్నారు
రద్దీగావున్న ఇరుకు బజారుగుండా నడుస్తున్న సీతని గుర్తుపట్టటం కూడ కమే
అయింది.
తాత సీతని గుర్తుపట్టలేదు. రోద్దుమీద సూటిగా నడుస్తూపోతున్న తాత,
మురికిగా, గుర్తుపట్టలేని సీతని దాటి పొయ్యేవాడే. అతని సన్నని వణుకుతున్నకాళ్తను,
చుట్టుకొని కౌగరించుకొని, సీత ఆపకపోతే తాత ముందుకి చెళిపోయేవాదు.
కాస్త స్తిమిత పడ్డాక ఊపిరి తీసుకొని “సీతా!” అని పిరిచాదు. “ఇక్కడి
కెలా వచ్చావ్‌ ౫ దీవి" నెందుకు వదిరి వచ్చావు? ఎలా రాగరిగావు? నాకు చాల
దిగులుగా వుంది - రెండురోజుల నుంచీ (ప్రమాదంగా వుందిగదా!” అన్నాడు.
“నాయనమ్మ?” అడిగింది సీత.
అడిగిందేగాని నాయనమ్మ యిక తమతో లేదని తెలుసు. శ
చూపులే ఆమెకు అన్ని సంగతులూ చెప్పాయి. ఆమెకు ఏడవాలనిపించింది -
నాయనమ్మ కోసం కాదు. ఆమెకిక ఏ బాధాలేదు కాని తాత తోడులేక
వాడయ్యాడు. కాని కన్నీళ్లు ఆపుక్‌"“ని తాత వణుకుతున్న చెతిని పట్టుక్‌ "ని, రద్రిగా
వున్న వీధిలో నుంచి పక్కకు అసుకొచ్చింది. ఇక వ, తాత తన భుజాలమీద
భారం చేసి నడవాలని సీతకి తెలుసు.
కొద్దిరోజుల తర్వాత వాళ్లు దీవికి తిరిగి వచ్చారు. అప్పటికి వరద తగ్గింది.
ఇంకా వర్షం కురిసింది. జరగవలసిన ఫారం జరిగిపోయింది. తాతకింకా రెండు
మేకలు మిగిలాయి. ఒక మేక కంటు ఎక్కువ అమ్మవల ౧న అవసరం లెకపోయింది.

కూన్వ మైన తార

406

రావిచెట్టు దీవిలోనుంచి కనపడకుండ పోయిందంకే ఆయన తన కళను తానే
నమ్మలేకపోయాడు - దీవిలో కొండరాళ్లలా గ చెట్టుకూడ ఫ్రరంగా వుండిపోతుంద
నుకున్నాడు. నది లాగే ఆ చెట్టుకూడ వాళ్ల జీవితంలో ఒక భాగమైపోయింది.
సీత తప్పించుకోవటం ఆయనకు అద్భుతంగా తోచింది.

“ఆ చెప్తే నిన్ను కాపాడింది” అన్నాడాయన.

“ఆ అబ్బాయి కూడ” అన్నది నీల.

సీత ఆ అబ్బాయిని తలచుక్‌*ని మళ్లీ అతన్ని చూడగలనా అనుక్‌ “న్నది. కాని
అతన్ని గురించి ఎక్కువ సార్లు ఆలోచించలేదు. ఇంటిపనిలో మునిగిపోయెది.

మూడు రోజులు గోనెసంచులతో కట్టిన చిన్న గుడారంలో నిద్రపోయారు.
పగటిపూట గుడి కట్టుకోవటంతో సీత లాతకి సహాయపడింది.

సీత జా(గత్తగా వస్తువులు ని పిన పెట్ట కొట్టుకు పోలేదు. కాని అందులోకి
నీల్లు వాయాోయు.- అరేరము బట్టలూ మ డపోయాయి. రార పుక్కాగి “టం
పాడైపోలెదు. నాయం(తం వాళ్ల 'పనిపూర్తియా _ పీత వండిన అన్నం కొద్దిగా
తిన్నాక తృప్తితో తాత. కొద్దిగా. పొగ రౌగేవా

రావిచెట్టు వుండేచోట సీత ఒక మామిడి అంకె పాతింది. అది "పెరిగి బద్దచెట్టు
కావటానికి యింకా చాలా ఏళ్లు పడుతుంది. కాని ఏత ఆ మామిడి కొమ్మ లమీద
కూర్చొని, మామిడి పళ్లు తృపిగా తినటాన్ని ఊహించుకొని మురిసిపోయేది.

నెమ్మదిగా వానలు: వెనకపడాయి.:. సలి (ప్రజలు మళ పొలాలు దున్న శీతాకాలపు

సి అ జ అ న ఇ ఆనీ ఆన్‌ లా
కొత్త పెరు వెయసాగారు. సంతలు, పొటళ పందెలు వచ్చుశాయి. ల“జాలు
= గా డుగా a

[1

చల్లగా హాయిగా గడుస్తున్నాయి. నదిలో నీరు ఏమాత్రం మడిగా లేదు. ఒక ర్‌
సాయం[తం తాత “మా క్ర” చెపను పట్టాడు. సీత దాంతో కమ్మని కరార వతడలటి,

తాత గుడిసె బైట కూరి లలు. పకా ఎతు నాటు సీత దూరంగా దీదికి
ఆ చివర రాళ్తమీద బట్టలు ఆరవేస్తున్నది.

వెనక అడుగుల చప్పుడైంది. అరిగి చూత: కిషన చిరునవ్వు నవ్వుతు
నిలబడి వున్నాడు.

“నీవు రావనుకున్నాను” అన్నది సీర.

“మా వూళ్లో చాల పని వున్నది. పిల్లన్మగోది దాచావా?”

“ఆ కాని నేను దాన్ని సరిగా పరికించ లెను”

“నేర్పుతాను” అన్నాడు క్రిషన్‌.

అతను సీత పక్కన కూర్చున్నాడు. వాళ్లు పాదాలను నీళ్లలో ఆడిస్తున్నారు.
నదిలో నీరు నీలాకాశం కింది స్వచ్చంగా వున్నది. నది లోపల ఇసుక నత్తగుల్లల్ని
కూడ చూడవచ్చు.

“కొంతప్పుడు నదికి కోపం వస్తుంది. కొంతప్పుడు కనికరిస్తుంది” అన్నది పీత.

“మనం కూడ నదిలో భాగమే” అన్నాడు క్రిషన్‌.

అది మంచి నది. లోతుగా, బలంగా వుంటుంది, కొండలలో మొదలె
సముద్రంలో కలుస్తుంది. వొడ్డున వందలాది మైళ్లలో లక్షలాది ప్రజలు జీవిస్తున్నారు.
వారిలో సీత వొక చిన్న పిలమాత్రమే. ఆమెను గురించి ఆ తర్వాత ఎవరికీ

తెలియదు. ఒక తాత, ఒక అబ్బాయి, ఆ నది తప్ప ఎవరూ సీతని గురించి
వినలేదు.

48

ఆదల్‌ -బాదల్‌ : మారకం
పన్నాలాల్‌ పిల్‌

అది హోరీ పండుగ నాటి ఒక నాయం(్రం. పల్రెటూరి ప్‌ల్లలు కొంతమంది వేప
చెట్టు కింది చేరి ఆడుకుంటూ ఒకరి మీదొకరు దుమ్ము చల్లుకుంటున్నారు.

అమృత్‌, ఇసాబ్‌ చేయిచేయి కలుపుకుని వచ్చి వాళ్లతో చేరారు. ఆ రోజే
కట్టించుకున్న కొత్త దుస్తులు - రంగులో, "సైజులో, గుడ్డ నాణ్యతలో వొకే రకమైనవి
వేసుకుని వున్నారిద్రరూ. వాళ్లిద్దరూ = ఒకే తరగతిలో, ఒకే స్కూల్లో చదువుతున్నారు.
వీధి చివర ఎదురెదురుగ "ఇల్లలో వుంటున్నారు. వాళ్ల Es కూడ
ఇంచుమించు ఒకే తరగతికి చెందినవారు. I ఇబ్బందులొస్తే స వడ్డీ వ్యాపారి
దగ్గర అప్పు చేసేపాటి ఆస్తిపరులు. అమృత్‌కు తల్దీ తండి ముగ్గురు “సోదరులు
వున్నారు. ఇసాబ్‌ కు మాతం తండ వొక్కడే వున్నాడు.

స్నేహితులిద్దరూ వచ్చి కాలిబాట మీద కూర్చున్నారు. ఇద్దరూ ఒకేరకమైన
దుస్తులు. “వెసుకొని “నుండటర చూసి దిలలలో జకదు. “టా అమృత్‌ , ఇసాబ్‌
మీరిద్దరూ కవల పిల్లలా మార్చుకున్నారా”” అని అడిగాడు.

అందులో ఒక పిల్లాడికి మరో కొంటు ఆలోచన కలిగింది. “మీరు కుస్తీ
పట్టకూడదా? మీరు సమానమైన బలవంతులో లేకపోతే ఒకరు మరొకరి కన్నా
ఎక్కువ బలవంతులో మాకు తెలుస్తుంది” అన్నాడు

“మొదటి అబ్బాయి ఇది మంచి ఆలోచన” “అన్నాదు. అవును. అమృత్‌!
ఇనాబ మి ఇద్దరిలో ఎవరెక్కువో చూద్దాం?” అని కూడ అన్నాడు.

“రండి! ఇది సరదాకోసమే! అని అరిచాదు మరొక అబ్బాయి.

ఇసాబ్‌ అమృత్‌ వైపు చూశాడు. “వద్దు మా అమ్మ నన్ను కడుతుంది” అన్నాడు
అమృత్‌.

అతని భయం నిజమే. ఇంట్లోంచి వస్తున్నపుడు వాళ్లమ్మ “కొత్తబట్టలు
కుట్టంచమని ఎంతో అల్లరిచేశావు! వాటిని చించుకున్నా, మాసుకున్నా ఏం

\

49

జరుగుతుందో తెలుసా?” అని బెదిరించింది.

అమృత్‌ తల్లితండ్రుల్ని ఎదిరించిన మాట నిజమే. ఇసాబ్‌ కొత్త చొక్కా
కుట్టించుకుంటున్నాడని తెలియగానే తనకూ సరిగ్గా అట్లాంటి చొక్కాయే కావాలని
లేకపోతే స్కూలుకు పోనని మొండిపట్టు పట్టాడు. వాళ్లమ్మ అతనికి నచ్చజెప్పటానికి
ప్రయత్నించింది. “అబ్బాయ్‌! ఇసాబ్‌ పొలంలో పనిచెయ్యాలి. అతని బట్టలు
చిరిగిపోయాయి. నీవి యింకా కొత్తగానే వున్నాయి.”

“ఎవరన్నారు?” చొక్కా చిరుగులో వెలు పెట్టి పెద్దదిచేస్తూ అమృత్‌ గోల పెట్టాడు!
వాళ్లమ్మ ఇంకో ఉపాయం ఆలోచించింది. “కొత్త బట్టలు కొనేముందు ఇసాబ్‌
వాళ్ల నాన్న వాళ్లీ కొట్టాడు. నీకూ దెబ్బలు కావాలా?” అన్నది.

అమృత్‌ తన పట్టు విడవలేదు. సరే! నన్ను కట్టయ్యి! కొట్టు! కాని నాకు
ఇసాబ్‌ లాంటిదే కొత్త చొక్కా తెచ్చిపెట్టాలి” అని మొండికేశాడు.

“బావుంది. వెళ్లి మీ నాన్నను అడుగు” అని వాళ్లమ్మ చేతులు కడి గేసుకుంటూ
జవాబిచ్చింది.

వాళ్లమ్మ కాదం కు నాన్నమాడ వొప్పుకోడని అమృత్‌ కు తెలుసు. కాని అతను
ఊరుకుండే రకం కాదు. అతను బడికి వెళ్తకుండ, అన్నం తినకుండ, రాతికి
ఇంటికి రాకుండ మారాం' చేశాడు. చివరికి వ వాళ్ళమ్మ మెత్తబడి అతనికి కొత్తబట్టలు
కొని పెట్టటానికీ నాన్నను , వొప్పించింది. ఇసాబ్‌ వాళ్లనాన్నగారి పశువుల పాకలో
దాక్కున్న అమృత్‌ ను ఇంటికి తీసుకువచ్చింది.

ఇంట్లోంచి చక్కగా కొత్తబట్టలు కట్టుకొని బయటకు వచ్చిన తర్వాత బట్టలు
మురికి చేసుకునే పని చెయ్యటానికి అతను వెనుకాడాడు. ఏమైనా ఇసాబ్‌తో కుస్తీ
పట్టటం అతనికి ఇష్టంలేదు.

అప్పుడే ఆ గుంపులో ఒక రౌడీ అమృత్‌ మెడచూటూ చేతులు వేసి “రా!
మనం కుస్తీ పడదాం” అని అమృత్‌ను మైదానంలోకి లాగీడు.

అతని పట్టు విడిపించుకోవటానికి అమృత్‌ పెనుగులాడాదు. “చూడు, కాలియా!
కుస్తీ పట్టటం నా కిష్ణంలేదు. నన్నొదిలెయ్‌” అన్నాడు.

కారియా వదల్లేదు. అమృత్‌ ను నెలమీదికి విసిరాడు. పిల్లలంతా పెద్దగా
“అమృత్‌ వోడిపోయాడు. కాలియా గెలిచాడు! కాలియా గెలిచాడు! హూరేహు 1;
అని రెచ్చగొడుతూ బద్దగా అరిచారు.

ఇసాబ్‌ కి కోపం వచ్చింది. అతను కాలియా ల పట్టుక్‌ "ని “రా! నీతో నేను

50

కుస్తీ పడతాను” అన్నాడు.

కాలియా వెనుకాడాడు. కాని మిగిలిన పిల్లలతన్ని ఎగసనదోశారు. ఇద్దరు
పిల్లలూ వాకరినొకరు గట్రగా పట్టుకున్నారు. ఇసాబ్‌ కాలియాను గట్టగా పట్టుకొని
నెలకరుచుకొ నేట్లు విసిరేశాడు. కారియా పెద్దగా అరవసాగాడు.

హాస్యంగా మొదలైంది కాస్తా తగువుగా ముదిరిందని పిల్లలందరికీ తెలిసిపోయింది.

కాలియా వాళ్ల తల్లిదండ్రులు వచ్చి తమను కొడతారని వాళ్లు బెదిరిపోయి తలోకదిక్కూ
పారిపోయారు.

అమృత్‌, ఇసాబ్‌ అక్కడనుంచి కదిలారు. క్‌ “ద్రి అడుగుల దూరం వెళ్లగానే
అమృత్‌ కళ్లు ఇసాబ్‌ చొక్కాదిద పడ్డాయి. దాని జేబు ఆరంగుళాల మేర గుడ్డ
చిరిగిపోయింది. నడుస్తున్నవాళ్ళు భయంతో హఠాత్తుగా ఆగిపోయారు. చొక్కా
చిరుగుర్చి వాళ్ళు పరిక్షగా చూశారు. ఇది చాలనట్టు ఇసాబ్‌ నాన్న “ఇసాబ్‌
ఎక్కడ?” అని ఇంట్లోనుంచి గట్టగా అరుస్తున్నాడు.

వాళ్ల గుండెలు కొట్టుకోవడటం మానివేశాయి. దెబ్బలు తగుల్తాయని తెలుసు.
చిరిగిన చొక్కా చూడగానే "సాబ్‌ తండ్రి అతని తాట వొలుస్తాదు. వడ్డీ వ్యాపారి
దగ్గర వడ్డీకి డబ్బు అప్పు తెచ్చాడు. జా(గత్తగా ఎంపికచేసి, గుడ్రక్‌ “ని ఆ చొక్కా
కుట్టంచాడు.

“ఎవరా ఏడిచేది? ఇసాబ్‌ ఎక్కడ?” అని ఇసాబ్‌ తండి గర్జించాడు.
మెరుపులాగ అమృత్‌ కొక ఆలోచన వచ్చింది. ఇసాబ్‌ ను ఒక పక్కకు లాక్కు వెల్లాడు.
“నాతోరా” అన్నాదు. రెండళ్త మధ్యనున్న చిన్న సందులోకి వెళ్లాక, అమృత్‌ తన
చొక్కా గుండీలు విప్పసాగాడు. “త్వరగా స్ట్‌ చొక్కా తీసెయ్యి. నా చొక్కా
వేసుకో” అని ఆజా ఉంచాడు.

“వ్వరి:.నీక్షో నువ్వేం వేసుకుంటావు?” అని అడిగాడు ఇసాబ్‌.

“నీ చొక్కా వేసుకుంటాను. త్వరగా కానీ - ఎవరూ మనల్ని చూడకముందే
మార్చుకుందాం” అన్నాడు అమృత్‌.

ఇసాబ్‌ కూడ చొక్కా గుండీలు విప్పసాగాడు. కాని అమృత్‌ ఏం చెయ్యాల
నుకుంటున్నాడో అతనికి తోచలేదు. “చొక్కాలు మార్చుకోవటమా? దానివల్ల ఏం
లాభం? నాన్న కొడతాదు.”

“నిజమే. ఆయన నన్ను కొడతాడు. కాని నన్ను కాపాడేందుకు అమ్మ వుంది”
అన్నాదు అమృత్‌.

రమే

/! కీల 1

న!
జల ళీ

గ

ల్‌

hey." పీ,
॥ కలీ ‘శ

క
. ag,
ff mw

124 (
న

శ శీ i {iF 11.
(భఖ. Wi శ
వ్‌ i ర గ్‌

ళీ క . A By
a cg ల స్య!
CC స.

క 4

.
tr
|

శ

'

"a
'

| A, / న!
టా i On hay a న్‌

gi జ్‌ స

‘fy, pM అ
/ గ్‌, 1 ఉల

Oy

స జ (స

తండ్రి కొట్టబోయినప్పుడల్లా అమృత్‌ అమ్మచాటున దాక్కోవటం ఇసాబ్‌
అనేకసార్లు చూశాడు. అమ్మ చెత ఒకటి ఆండు లెంపకాయలు మాత్రం అనక
తప్పుదు! కాని నాన్న చేత గట్టి దెబ్బలతో పోలిస్తే అమ్మ చిన్న దెబ్బలు ఏపాటి!

ఇసాబ్‌ వనుకాడాడు. ఆ సమయానికి పక్కనే చవ దగ్గినట్లు వినపడింది.
అబ్బాయిలు త్వరగా చొక్కాలు మార్వుక్‌ "ని, సందులోనుంచి బయటపడి జాగర్తగా
ఇంటిదారి పట్టారు.

అమృత్‌ గుండె భయంతో కొట్టుకుంటోంది., కాని అతనికి అదృష్టం కలిసి
వచ్చింది. ఆ రోజు హోరీ! అల్లరీ ఆగడం జరగటం సహజమే. అతని చిరిగిన
చొక్కా చూడగానే తల్లి కోప్పడింది కాని మరేం అడగలేదు. సూదీదారం తీసుకొని
చిరుగుల్ని, మళీ కుట్టింది.

వాళ్ళ భయం తగ్గిపోయి చేయిచేయి కలుపుకుని హోరీ పండుగనాడు ఊరి
బయట చూసేందుకు వెళ్తారు.

వాళ్ళు చొక్కాలు మార్చుకోవటం కని బట్టిన ఒక అబ్బాయి “అయితే మీరు
చొక్కాలు మార్పుకున్నారన్నమాట, హా” అని హేళనచేసి వారి ఆనందమంతా
పాడుచేయసాగాడు.
ఆ అబ్బాయి చొక్కాలు మార్చుకోవటం చూశాడని భయపడి వాళ్ళు దూరంగా
వెళ్లిపోయారు. కాని అంతలో మిగిలిన పిల్లలకు కూడా జరిగిందేమిటో తెలిసింది.

వాళ్ళు “ఆదల్‌ - బాదల్‌ : మారకం! మారకం!” అని పెద్దగా గోలచేయసాగారు.

వాళ్ళిద్దరూ తప్పించుకు పోవటానికి చూశారు గాని ఆ గుంపు “మారకం!
మారకం! ఆదల్‌ - బాదల్‌” అని me వెంట పడింది. తమ తల్లితండులకి
తెలుస్తుందని భయపడి వాళ్లు ఇళ్లవైపుకు పరుగెత్తారు

ఇసాబ్‌ మ ఆరుబయట హుక్కా పీలుస్తూ మం క. కూర్చొని వున్నాడు.
“మీ రెందుకు స్నేహితుల్ని వదిలి పెట్టి పరుగెత్తి వస్తున్నారు? రండి! నా. దగ్గరకు
వచ్చి కూర్చోండి” అని పిలిచాడు.

ఆయన గంభీర కంఠం వాళ్లకు ఆందోళన కలిగించింది. “మేం అనుకున్న ట్ల
జరిగింది. నిజం తెలుసు కొని తెలియనట్లు దయగా వున్నట్లు నటిస్తున్నాడంతే!”
అని అనుకున్నారు.

ఇసాబ్‌ తండ పఠాను. పదేళ్ళ అమృల్‌ ను ఆయన గుండెలకి హత్తుకున్నాదు.
“వహారి వదినా! ఈ రోజునుంచి మీ అబ్బాయి అమృత్‌ మా అబ్బాయి” అని

54

ఆయన బద్దగా బిలిచి చెప్పాడు.

వహాలి వదిన ఇంట్లోంచి బయటకు వచ్చింది. “హసన్‌భాయ్‌! ఒక్క కొడుకునే
బంచలేకుండ వున్నావు. ఇద్దరితో ఎలా వేగుతావు! అంది నవ్వుతూ.

అవృత్‌ లాంటి పిల్లలైతే ఇరవైయొక్క మందినైనా బంచగలను” అన్నాడు హసన్‌.

పఠాను గొంతు సవరించుకొని అబ్బాయిరిద్రరు సందులోకి వెళ్ళటం చూసిన
సంగతి చెప్పాడు. “వాళ్ళేం చేయదరిచారో చూడాలనుకున్నాను.”

ఇరుగుపొరుగు అమ్మలక్కలు పఠాను చెబుతున్నది వినేందుకు చుట్టూ చేరారు.

పిల్లలు చొక్కా లెలా మార్చుకొన్నది అతను వాళ్ళతో చెప్పాడు. సం నాన్న
కొడితే ఏం చేస్తా”వని ఇనాబ్‌ అమృత్‌ ను అడిగాడు. అప్పుడు న అమృత్‌
ఏమన్నాడో తెలుసా? “మా అమ్మవున్నది” అని చెప్పాడు.

“నిజమే! అమృత్‌ జవాబు నాలో మార్వుతెచ్చింది. నిజమైన చెలువ (లంట
తెలియజెప్పాడు” అన్నాడు పఠాను తడి కళ్లలో.

అమృత్‌, ఇసాబ్‌రిద్రరి మధ్యవున్న" (ప్రేమక్తు స్ర్రీలందరు చలించిపోయారు.
అదే సమయంలో హోరీమంట దగ్గరకు వెళ్ళి తరిగి వస్తున్న దిల్లలు అమృత్‌
ఇసాబ్‌ లను చుట్లిముట్ల “అమృత్‌ - ఇసాబ్‌ మారకం భాయిం మారకం” అని
గోల మొదలు బట్టారు.

ఈమాటు అమృత్‌ , ఇసాబ్‌ కంగారు పడలేదు. పైగా ఆదల్‌ - బాదల్‌ అని
పిలిచినందుకు ఎంతో సంతోషించారు.

ఈ ఆదల్‌ - బాదల్‌ - కథ ఊరంతా వ్యాపించింది. విషయం (గామ పెద్దదాకా
వేళ్ళింది. ఆయన ఈ రోజునుంచి మనం వాళ్ళను “అమృత్‌ ఆదల్‌, ఇసాబ్‌
బాదల్‌ ” అని పిలుద్దామన్నాడు.

స్నే హితులిద్దరూ చాల సంతోషించారు. ఆ తరువాత (గామమే కాదు ఆకాశం
కూడ అమృత్‌ - ఇసాబ్‌, ఆదల్‌ - బాదల్‌; ఆదల్‌ - బాదల్‌ అనే కేకలతో
ప్రతిధ్వనించింది.

కేట్‌ బాల్‌ (పంగటిపుల్ల) అబ్బాయి
భిషమ్‌ సహానీ

పాఠశాలలో మా తరగతిలో అనేక రకాల అబ్బాయి లుండేవారు. చిక్కు(పశ్న ఏదైనా
అడిగినప్పుడల్లా హర్చన్సలాల్‌ కొద్దిగా సిరా తాగుతాడు. అది మొదడుకు పదును
పెదుతుందని అతని నమ్మకం. టీచర్‌ అతని చెవులు మెలివేస్తే “కాపాడండి!
చం పేస్తున్నాడు!” అని పెద్దగా అరునాదు. ఎంత పెద్దగా అరుస్తాడం టి, ఇతర
తరగుతుల నుంచి విద్యార్దులు, ఉపాధ్యాయులు ఏం జరిగిందోనని పరుగెత్తుకు
వచ్చి చూస్తారు. ఇది ఉపాధ్యాయుడికి చాల అవమానం కరిగించే వ్యవహారం.
ఉపాధ్యాయుడు బెత్తంతో కొట్టబోతే ఆయన మెడచుట్టూ చేతులు వేసి “క్షమించండి
మహారాజా! మీరు అక్సర్‌ ది (గేట్‌ అంతటి వారు. మీరు అశోక చక్రవర్తి. మీరు
నాకు తండి, తాత ముత్తాత అన్నీ మీరె” అని |బతిమిలాడతాదు.

దీంతో బల్లలంతా ము సిము నగా నవ్వి ఉపాధ్యాయుని గారదించటం మానుకుం
టారు. హర్చన్సలాల్‌ కప్పరల్ని పట్టుక్‌ "ని కప్ప క్‌ “వ్యు అరిచేతులకు రాసుకున్నారం ట
ఉపాధ్యాయుని బెత్తం దిమ్మ ల్ని ఏర చేయ్యదు” అనేవాదు.

కాని తరగతి అంతటిలోను విచ్శితమైనవాడు బోధ్‌రాజ్‌. మా అందరికీ వాడంటే
భయం. వాడెవరి చేతినైనా గిలలే, ఆ చెయ్యి అమన కరిచిన ట్లు వాచిపోతుంది.
పూర్తిగా విషపు మనిషి. కందిరీగను వొట్టివళ్ళతోనే పట్టుకొని, దాని తొండం
లాగేసి, దాని కొక దారం కట్టి గాలిపటంలాగ ఎగరవెస్తాడు. పూవు మీద వాలిన
సీతాకోకచిలుక మీద హఠాత్తుగా దాడిచేసి వేళ్తమధ్య నలిపేస్తాదు; లేకపోతే దాని
క్‌ సూదిగుచ్చి తర్వాత దాన్ని నోట్‌ బుక్‌లో బట్టుకుంటాదు.

అతన్ని తేలు కుడితే తేలే చచ్చిపోతుందంటారు. బోద్‌రాజ్‌ రక్తమంతా విషమే.
సాము కాటుకూడ వాడి నేమీ చేయదు. వాడి చేతిలో నిత్యం పంగటిపుల
వుంటుంది. వాడి గురి ఎప్పడూ తప్పదు. వాడి కిష్టమైన పని పిట్టలను గురిచూచి

56

కొట్టటం. చెట్టుకింద నిలబడి గూరిచూచి కొట్టగానే, మరుక్షణం పక్షి అరుస్తూ
గారిలో తేలిపోతుంది. ఈకలు గాలిలో తేలుతూ కింద పడతాయి. లేకపోతే వాడు
చెట్టక్కి గూట్లో వున్న గుడ్లన్నీ తీసికుని గూడును పూర్తిగా నేలకూల్చేస్తాడు.

కక్తపట్ట సాధించే రకం. ఇతరులను బాధించటం వాడికి ఆనందం. అందరికీ
వాడంకే భయం. ఆఖరికి వాళ్లమ్మ కరాడ్‌ వాళ్లో రాక్తసు ఉడఉతటుతద “వాడి
జేబుల్లో బిచిత్ర మైన వస్తువులు - బతికున్న రామచిలుక, క్‌"న్బ పక్షుల గుద్దు,
ముళ్లపంది ముళ్లు వుంటాయి.

బోద్‌రాజ్‌ కెవరితో నైనా పోట్లాట ప్ర ఎద్దులాగ కుమ్మేస్తాదు. లేకపోతే
తంతాదు. కొరుకుతాదు. బడి అయిపోయాక మేమంతా ఇళ్లకు వచ్చిస్తాం కాని
బోధ్‌రాజ్‌ ఎక్కడెక్కడో తిరుగుతాడు.

చెప్పటానికి వాడి దగ్గర ఎప్పడూ ఏవేవో కథలు సిద్దంగా వుంటాయి. ఒక రోజు
వాడు “మా ఇంట్లో ఉడుం వున్నది. ఉడుం అంట ఏమిటో నీకు తెలుసా?”
అని అడిగాడు.

“లేదు. ఉడుం అంశు ఏమిటి?”

“ఒక రకం పాకే జంతువు. దాదాపు ఒక అడుగు పొడవుంటుంది, దాని కెన్నో
కాళ్లు, కోరలు వుంటాయి.”

“మేం భయంతో వణికిపోయాం.”

“మా ఇంట్లో మెట్లకింద మాకొక ఉదుం వున్నది. ఒక్కనారి గనక అది దేన్నెనా
పట్టుకుంటే, ఏమైనా సరే పట్టువిడవదు” అన్నాడు. ~

మూ గాభరా ఎక్కువయింది.

దొంగల దగ్గర ఉదుము లుంటాయి. ఎత్తయిన గొడ లెక్కటానికి వాటిని
ఉపయోగిస్తారు. దాని వెనక కాళ్ళకు ఒకతాడు కట్ట పైకి విసురుతారు. ఉడుము
గోడమీదికి చేరగానె దాన్ని గట్టిగా పట్టుక్‌ "టుంది. ఎంత గట్టిగా పట్టుక్‌"ంటుందం ళు
పదిమంది మనుష్యులు కూడా ఆ పట్టు విడిపించలెరు. దొంగలు ఆ తర్వాత
తాదుమీదుగా పాకి గోడ ఎక్కుతారు.

“ఉడుం తన పట్టు ఎప్పుడు వదిలి పెడుతుంది?”

“దొంగలు పైకీ ఎక్కిన తర్వాత దానికి వాళ్ళు, కాసిని పాలు పోన్లారు.
వెంటనే అది తన పట్టు సడరిస్తుంది.

అటువంటి కథలు చెప్పేవాడు బోధ్‌రాజ్‌.

నాన్నగారికి *'ప్రమోషన్‌” వచ్చి మేం పెద్ద బంగళాలోకి మారాము. ఊరి
వెలుపల పాతకాలపు బంగళా అది. ఇటుక రాళ్ళు పరిచిన నేల, ఎత్తెన గోడలు,
వాలిన కప్పు, ఎన్నో చోట్లు పొదలున్న తోట వున్నాయి ఇంట్లో, ఎంతో సౌకర్యం
వున్నప్పటికీ అది ఖాళీగా, విశాలంగా ఊరికి దూరంగా వున్నది. మా స్నేహితులు
నన్ను కలుసుకోవటానికి ఎప్పుడో గాని రారు...

బోధ్‌రాజొక్కడు మా(తం వస్తాడు. వాడి వేటకు అది మంచిస్టలం. చెట్లమీద
ఎన్నో గూళ్ళు వున్నాయి. కోతులు తిరుగుతున్నాయి. పొదల్లో ముంగీసలు కూడ
- వున్నాయి. ఇంటి వెనకాల ఒక పెద్ద గది వుంది. ఇంట్లో మిగిలిపోయిన సామానును
మా అమ్మ దాన్లో పడేసింది. ఈ గది పావురాళ్లకు నిలయమైంది. రోజంతా
గదిలో వాటి కువకువలు వినవచ్చు. గాలిపోయేందుకు ఏర్పరిచిన వెంటిలేటర్‌
పగిరిపోయిన అద్దం వెనకాల ఒక మైనా గూడు కూడ వున్నది.

గదిలో నేలంతా యీకలతో, పిట్టల రెక్కలతో, పగిలిన గుడ్డలో, గూళ్తనుంచి
రాలిన గడ్డిపోచలతో నిండివుంటుంది.

ఒకసారి బోధ్‌రాజ్‌ ముళ్ళపందిని తీసుకువచ్చాడు. దాని నల్లటి నోరు పదువైన
ముళ్ళు నాకు భయం పుట్టించాయి. అమ్మకు బోర్‌రాజ్‌తో నేను స్నేహం చెయ్యటం
యిష్టం లేదుగాని, నే ఒంటరివాణెపోయాననీ, "తోడు అవసరమనీ (గ్రహించింది.
అమ్మ వాణ్ణి దయ్యమని పిలిచి, పక్షుల్ని బాధించవద్దని తరుచు నచ్చచెప్పేది.

ఒకరోజు అమ్మ నాతో “మీ స్నేహితుడికి గూళ్తను నాశనం చెయ్యటం సరదా
అయితే మన సామాన్ల గదిని శుభం చెయ్యమను. పిట్టలు గదిని ఎంతో మురికి
చేశాయి” అన్నది.

“గూళ్లను పడగొట్టటం చాల (కూరమని చెప్పావుగదా! అని అడిగాను.

“పక్షులను చంప మనటం లేదు. పక్షులకు కీడు తల పట్టకుండ గూడును
తొలగించవచ్చు.”

ఆ తర్వాత ఒకరోజు బోధ్‌రాజ్‌ వచ్చినప్పుడు సామాన్లగదికి తీసుకువెళ్లాను. గది
చీకటిగా గబ్బు కొడుతూ వున్నది. జంతువుల గుహలోకి (పచేశించినట్లుంది.

నేను కొద్దిగా వెనకాడుతూనే వున్నాను. బోధ్‌రాజ్‌ గూళ్లను నాశనం చేసి,
పక్షి యీకలు లాగేసి, గుడ్డు పగలగొడితే ఏమవుతుంది? మా "స్నేహాన్ని
నిరుత్సాహ పరచిన అమ్మ బోర్‌రాజ్‌ను తీసుకువచ్చి సామాన్లగదిని బాగు చెయ్యమని
ఎందుకన్నదో అర్రం కాలేదు.

ర్‌రి

బోధ్‌రాజ్‌ పంగటిపుల్ల తీసుకువచ్చాడు. కప్పుకింద వున్న గూళ్తన్నిటినీ జాగ్రత్తగా
పరిశీలించాడు. కప్పు ఆండు పక్కలా వాలి మధ్యలో రందు భాగాలను వేరు చెస్తూ
ఒక దూలం వున్నది. దూలాని కొక చివర వెంటిలేటరుకు దగ్గరగా మైనాగూడు
వున్నది. చిన్న చిన్న గుడ్డ పీలికలూ, దారపు పోగులూ దాన్లో నుంచి (వేలాడటం
చూశాను. కన్ని వావురాళ్ళు కువకువమని పరనస్తారిం కద్వంచుకుంటూ దూలం
కిందుగా తిరుగాదుతున్నాయి.

“మైనా పిట్టలు పన గూడులో వున్నాయి” అని బోట్‌రాజ్‌ పంగటిపుల్లను
గురి బట్టాడు.

రెందు పసుపుపచ్చని పిట్టల ముక్కులు గూడులోంచి తొంగిచూడటం గమనించాను.

“చూడు, ఇది గంగామైనా. యీ ప్రాంతాల్లో నామాన్యంగా కన్సించదు. దీని
తర్రీతండద్రీ వాటి గుంపులోనుంచి. చిడివడి ఇక్కడ 5“చివుంటాయి” అని బోద్‌రాజ్‌
ఆశ్చర్యంగా అన్నాడు.

“వాటి తల్లీతం[డీ ఎక్కడున్నాయి?” అడిగాను.

“మేతకోసం వెళ్ళ వుంటాయి. తొందరలోనే తిరిగి వనాయి” అని బోద్‌రాజ్‌
చేయి పై ౩త్తాడు. అతన్ని ఆపాలనుకున్నాను. కాని నేను నోరు తెరవకముందే
విజ్‌ మనే చప్పుడు వినిపించింది. ఇంటి కప్పుమీద వున్న ఇనపరేకుల మీద ఏదో
బద్దరాయి వంటింది చప్పుడైంది.

బట్టల ముక్కులు కనిపించకుండ -బాయూొయు;: కువకువలు, కిచకిచలు
ఆగిపోయాయి. పిట్రలన్నీ భయంతో ఇశ్శబ్రంగా వున్నట్లనిబంచింది.

బోట్‌రాజ్‌ మరొకరాయి దిసిరాదు. ఈసారి అది ఇంటి వానానికి తగిరింది.
తన గురి తప్పదని బోద్‌రాజ్‌ గర్వం. రెండుసార్లు గురి తప్పినందుకు కోపం
వచ్చింది. పిట్ట బోధ్‌రా మీదుగా తొంగి చూసినప్పుడు మహద్‌ నాల్‌ (ప్రయత్నించాడు.
ఈసారి రాయి గూదుకు పక్కభాగంలో తగిలింది. కొన్ని గడ్డిపోచలు, గుడ్డ సీ లికలు
కిందపడ్డాయి. కాని గూడు కిందపడలదు.

బోధ్‌రాజ్‌ మళ్ళీ పంగటిపుల్ల పైకెత్సాడు. హఠాత్తుగా వెంటిలేటర్‌ నుంచి వచ్చే
కాంతికి అడ్డంగా ఒక నల్లటి నీడ గదిలో వ్యాపించింది. ఉరిక్కపం మేం పక్కకు
చూశాం. బద్దగద్ర్ద తన _౭క్కరల్సి చిపు మావంక చూస్తున్నది.

“ఇదె రప్త్పుకుండ గద్ర గూడై వుంటుంది” అన్నాను.

“కాదు, గద్రగూడు ఇక్కడెలా వుంటుంది? గద్ద తన గూడెప్పుడూ చెట్టుమీదె

59

న
A న్‌్‌ pass గ్గ

1. 1

గ వ

యనం. at న
| ప. ht a

1 నష గ
Nu 1.

ల bh “గ...
- ప? యా. wi 112.
వ గీ fet గీ /!

eet, hf),

న hfe గ్‌ fh Mh {f(g [..
Ae nor) కష. oy
ps ౪ Me 5. Ure ype లో

i.

ర
* ్గ ళ్ళ ఖు yt నీ
1 ల ళీ క ల

సో లో రే జ్‌.
వో? f
fry + |
ల భల ny ఖే
Cr] |
1 (లో fa
PW Ew
rg Waa ల్‌ో
sf “ A rd ds wh
i a HF Joye. “+ RR

కట్టుకి"ంటుంది. ఇది “మైనా” గూడదు.”

పక్షి కూనలు రెక్కలు టపటపా కొడుతూ పెద్దగా అరవసాగాయి. మేం ఊపిరి
బిగబట్లాం.

గద్ద వెంటిలేటర్‌ వదిలిపెట్టి వాసం మీద వాలింది. అది తన రెక్కలు
ముడుచుకు కూర్చున్నది. అది సన్నని మునక విదిర్సి తలను కుడి పక్కకు,
ఎడమ పక్కకు తిప్పింది.

పిట్టలు భయంతో అరుస్తున్నాయి.

“గద్ద రోజూ యిక్కడికి వస్తున్నది” అన్నాదు బోధ్‌రాజ్‌.

తెగిపోయిన ౦క్కలు, 'గడ్డిపోచలు పక్షుల మాంసపు ముక్కలు నేలమీద
ఎందుకుంటున్నాయో తెరి సింది. గద్ద తరచుగా గూడును నాశనం చేస్తూంది. గద్ర
నెమ్మదిగా గూదువైపు జరుగుతోంది. బోధ్‌రాజ్‌ కన్నార్పకుండా చూస్తున్నాడు.
అరుపులు తారస్థాయికి చేరుకున్నాయి.

నేను కుప్ప కూరిపోయాను.

మైనా దిల్లర్ని గద్ద చంపితేనేం? బోర్‌రాజ్‌ చందితేనేం? గద్ద రాకపోతే బోద్‌రాజ్‌
తప్పక “మైనా! గూడును నేలకూల్చవాడే.

బోధ్‌రాజ్‌ పంగటిపుల్ల బకిర్తి గద్దకు గురి బట్టాడు. “గద్దను క్‌ 'ట్టవద్దు.
అది వూరుకోదు. నిన్ను ఎదుర్కొంటుంది” అని అరిచాను. కాని బోద్‌రాజ్‌
లెక్కచెయ్యలేదు. రాయి గద్దకు తగలకుండ గురితప్పి కప్పుకు తగిలింది. గద్ద
రెక్కలు బాగా దిబ్బ కిందికి చూసీలద్‌;

“మున మిక్కడ నుంచి బయటికి పాదాం” అన్నాను.

“గద్ద పక్షికూనర్ని తినేస్తుంది.” అతని మాట వింతగా తోచింది.

బోధ్‌రాజ్‌ మళ్ళీ గూరిచూశాదు. గద్ద వాసాన్ని వదిలిపెట్టి, రెక్కలు విప్పార్చి
అర్రచంద్రకారంలో గిర్రున తిరిగి, స్తంభంమీద వారింద. పక్తికూనలు మళ్లీ భయంతో
అరవనాగాయి.

బోధ్‌రాజ్‌ జేబులోనుంచి కొన్నిరాళ్ళు తీసి నాచెతికి ఇచ్చాడు. “గద్దకు గురి పెట్టు.
వరసగా కొట్టు. దాన్నక్కడ కూర్చోనివ్వకు” అని 'హెచ్చరించాదు. తర్వాత అతను
పరుగెత్తి గోడపక్కనున్న బల్ల గదిమధ్యకు లాక్కువచ్చాదు.

పంగటిపుల్ల ఎలా ఉపయోగించాలో నాకు తెరియదు. ఒకసారి (ప్రయత్నించాను.
కాని గద్ద ఒక స్తంభం మీదనుంచి ఎగిరి మరొక స్తంభం మిద వాలింది.

G2

బోధ్‌రాజ్‌ బల్లని సరిగ్గా మైనా గూడు కింద చేర్చాడు. తర్వాత ఒక విరిగిన
కుర్చీని తెచ్చి బల్లమీద వుంచాడు. కుర్చీమీద ఎక్కి, నెమ్మదిగా జాగ్రత్తగా గూడును
ఎత్తి కిందికి దిగాడు.

“మన మిక్కక్లోంచి పోదాం” అని చెప్పీ వాకిలివైపు పరుగెత్తాడు. అతన్ని
అనుసరించాను.

“గీరేజి లోకి వెళ్లాం. దాని కొకశే వాకిలీ, వెనక గోడ కొక చిన్న కిటికీ
వున్నాయి. దాని పొడవునా వొక దూలం వున్నది.

“గద్ద యిక్కడికి రాలేదు” అని ఒక పెట మీదికి ఎక్కి గూడును దూలం
మీద వుంచాడు బోధరాజ్‌.

మైనా పిల్లలు అరవటం మానేశాయి. చబ్రమీద నిల్ఫొని బోధ్‌రాజ్‌ మొదటిసారిగా
గూడులోకి చూశాడు. రెందు పిట్టర్ని పట్టుకొని ఎప్పటిలాగే జేబులో పెట్టుకుంటా
డనుకున్నాను. కాని చాలసుపు వాటివంక చూశాక అతను “కాసిని నీళ్ళు తీసుకురా,
పిట్టలకు దాహమవుతున్నది. మనం నెమ్మదిగా వాటి నోళ్ళలో ఒక్కక్క చుక్కా
నీళ్ళు పోద్దాం” అన్నాడు.

నే నొక గ్లాసు నీళ్ళు తెచ్చాను. రండు పిట్టలూ ముక్కులు తెరిచి
ఎగరొప్పుతున్నాయి. బోధ్‌రాజ్‌ వాటి నోళ్లలో చుక్క చుక్కగా నీళ్ళు పోశాడు.
వాటిని తాకవద్దని, తానుకూడ తాకననీ చెప్పాడు.

“అని యిక్కడ వున్నట్లు వాటి అమ్మా నాన్న కెట్టా తెలుస్తుంది” అని అడిగాను.

“వాటికోసం వెతుకుతాయి”.

చాలసేపు 'గేరేజ్‌'లో వున్నాం. గద్ద మళ్ళీ సామాన్లగదిలోకి రాకుండ 'వెంటిలేటర్‌'
మూసివెయ్యటం గురించి చర్చించాడు. ఆ సాయంత్రమంతా అతని విషయం తప్ప
మరే సంగతీ మాటాడలేదు.

మర్నాడు బోధ్‌రాజ్‌ వచ్చినప్పుడు అతని దగ్గర పంగటిపుల్లగాని, రాళ్ళుగాని లేవు.
ఒక సంచీలో గింజలు తెచ్చాడు. పిట్టకూనలకు వాటిని తినిపిస్తూ గంటలకొద్దీ వాటి
చిలిపి చేష్టల్ని చూశాం.

63

రాపొల
త్రివేణి

రాహుల ఇంటికి వచ్చినప్పుడది చాలాచిన్నది. నాయనమ్మకు శుచీ నుభత అంటు
మహా పట్టింపు. అంటునాంటు గురించి చాల గొడవ = సూవ్రుతటుంది. రాల
ఇంటికి వస్తున్నదని ఎన్నప్పుడ డదు ఎంతో కంగారుపడింది. నాన్న వార్హాపతిక
చదవటంలో లీనమై వున్నపుడు దగ్గరకు వెళి అ ర్‌ం" అనీ: పరుండి,
ఆమె రాహుల గురించి ఒక బడ
కాబట్టి పృతిక మడిచి ఆమె ఉపన్యాసం వినటానికి సిద్దమయ్యాడు. ఎను గా
నిలబడి జామకాయ కొరుక్కు తింటున్నాను.

“ఈ ఇంట్లో ఏం జరుగుతున్నదో తెలుసా? (బాహ్మా ల ఇంటో కుక్కల్టు

ok లో

ఉపన్యాసం దంవబో రునారసి నాన్నకు తెలుసు;
- ఈ SU

a

పెంచుకోవటం ఎక్కడ రైనా పతర) అర మురికి. ఈత. సఖ ఆరా రరి;
ఇ ఇగ రా క వా aie జ్‌ వ్‌ ఇగ ఇ ఇ న
సంప్రదాయం = హాటుక్‌ వాలం ఉట జాగర్తగా పరిశుభంగా వుండాలి” అనాది

అ

Gelert

(ty ~
Ww "న

స తలివెన జంతువు. ఎదైనా నేర్పితే ర్వరగా నెర్ఫుకుంటుంది. చునం
నేర్సటంలో వుంటుందంతా!”

“వొట్రిది! ఆ (భష్ట్రుదాసికి నువ్వేం నేర్ఫుతావు! ఎప్పుడే కణంలో ఏంశసక్తతద్‌
ఖచ్చితంగా ఎలా చెప్పగలవు? బియ్యంలో మూతి "పడితే, కూరముటుకుంకు
వంటింట్లోకి వే, ఏం చేస్తాం? వంటింటిని శుద్ది చెయ్యాలంటు ఎంత కష్టపడారి:
ఎంత ఖర్చవుతుంది!

“మనం జాగ్రత్తగా వుండొచ్చు. దాన్ని పంటింట్లో రానియ్యకుండ చూడవచ్చు.
ఒకటి రెండు సార్లు గట్టిగా తగర్నిస్తే ఎక్కడికి వెళ్లొచ్చో, ఎక్కడికి చెళ్త్లగూడదో
దానికే అర్హమవుతుంది. స్ట

“కావొచ్చు. కాని భోజనాలయ్యాక నేను విస్తళ్సాత్తి పార
మీదికి దూకితే ఏం చెయ్యారి? స్నానం చేసి శుద్ది చేసుకోవాలంకు పదిత్ర

గ్‌.

సటప్పుడు అది నా

6+

గంగానదికి వెళ్లాలి.”

“దానికి చిన్నప్పటి నలె శిక్షణయి స్తే తప్పకుండ నేర్చుకుంటుంది. నీ దారికి
అడ్డం రాకుండ నే చూస్తాగా.”

మ తృప్తి కలగలేదు. “నువ్వొక నిర్ణయానికి eu అన్నది.
“అమ్మా! నిన్ను కంగారు బట్టటం నా కిష్టంలేదు. కాని అన్నిచో ట్ల దొంగతనాలు
పెచ్చు పెరిగిపోయాయి. ఒక కుక్క పదిమంది కాపలా వాళ్లతో సమానం. కుక్కకు
విశ్వాసం వుంటుంది.”

ee యిష్టం వచ్చినట్లు కానియ్యి” అని చెప్పి నాయనమ్మ దూరంగా వెళ్ళిపోయింది.
నాన్న నా వైపు తరిగి “ఏమంటావు లీలూ?” అని అడిగాడు.

“కుక్కవుం బావుంటుంది. కుక్కవుం ట బాగుండునని. నా కెప్పటి నుత
వున్నది” అని చెప్పాను.

ఒకరోజు చెన్న మేలుజాతి కుక్క నొకదాన్ని తీసుకొని వచ్చాదు. దాన్ని అతను
గుండెలకు హత్తుకున్నాదు. నన్ను బయటకు విరిచాడు.

“మూదు నెనెత తెచ్చానో! ముద్దుగా వుంది కదూ!” అన్నాడు. పాపం అది
భయపడి మాకు దూరంగా ముడుచుకుంది. కారు నల్లగా వుంది. వొంటిమిద
ఒక్క లెల్లవెంటు కైనా లేదు. నున్నగా, మెత్తగా పట్టులా వున్నది. చిన్న వొంటికి
సరిపడనంత బద్ద చేవులున్నాయి దానికి భతుంతో మెరిగొ పచ్చటి కళ్లకు ౭రందు
పక్కలా వేలాడుతున్నాయి. అదంశకు చాల అభిమానం కలిగింది.

“చెన్నా, అది ముద్దుగావుంది! చూడు, దాని ముఖం మిణుగురు పురుగులా
వుంది. దాల్న లెను ఎత్తుకుంటాన్సు. రా. పాపా” అంటూ చేతులు చాశాను.

“అమ్మాయి కాదు అబ్బాయి.”

has కన్నేళ్లు?”

“ఇరవై క్‌ జలే. వాళ్లమ్మ దగ్గర్నుంచి దూరంగా తిసుకువస్తున్నప్తుడు బద్దగా
మొరిగొదు. నువ్వు ఇంక్‌” ఎలవరకూ sn మూత్రమే పాయ్యారి. బొచ్చు ఎలావుంది
కా!

“అమావాస్య చికటి రాతిలాగుంది” అంటూ కుక్క ఎల్లను నా చెతులోకి
తీసుకున్నాను. అమ్మను పిలిచాను.

“ఏమిటి గోలంతా?” అమ్మ, నాయనమ్మ వంటింట్లోంచి బయటికి వచ్చాక
అమ్మ అడిగింది. నా చేతుల్లో కుక్కపిల్లను చూసిన క్ష ణంలోనే నాయనమ్మ వనక్కి

౮5

తగ్గి “సిగ్గులేదూ! చూడండి, కుక్క ఏల్లను నాంత చంటిబిడ్డను ఎత్తు కున్నట్లు
ఎత్తుకున్నది. చూడబోతే పెల్లీదుకొచ్చింది! కాని దీనికింకా ఏమీ తెలియదు!”
నాయనమ్మను ఏడిపించ బుద్దయింది. కుక్క పిల్లను ముద్దు పట్టుకున్నాను. “ఓరి
దేవుడా! ఈ పాపిష్టి కళ్ళతో ఇంకా ఏవేం చూడాలో! తల పక్కకు తిప్పుకొని
నాయనమ్మ అరిచింది.

కాని అమ్మకు కుక్కు పిల్ల చాలా నచ్చింది. “ముద్దూస్తున్నాడు ఏం పేరు
పెడతావు?” అడిగింది. ఆ సమయంలో నేను 'యశోధరి నాటకం చదువుతున్నాను.
మనసంతా యశోధర రాహులులతో నిండివుంది. మనసులో మెదులుతున్న 'రాహులి
పరు చెప్పాను.

అమ్మ ఒక్క క్షణం ఆలోచించి “బావుంది. అది మంచి ఏరు” అని
అంగీకరించింది. ఆ రాతి “రాహుల్‌ వాళ్ల అమ్మ దగ్గర లభించే వెచ్చదనం, (ప్రేమ
దొరకలేదు. రాతి చాలాసపు మేలుకునే వుంది.

ఒకమూల రెండు గోతాలు పరిచి నెను దానికి పక్కవేశాను. కాని రాహుల
ర్మాతంతా మొరుగుతూనె వున్నది. ఎన్నోసార్లు లేచి దాన్ని బుజ్జగించాను.
చేతులో వున్నంత సేపు నెమ్మదిగా వుండేది. కాని లేచి దీపం తీసివెయ్యగానే
మొరగటం మొదలు చేది. ర్మాతంతా ఇంట్లో వాళ్లెవరికి కంటిమీద కునుకు
లేదు. నాయనమ్మకు చాల కోపం వచ్చింది. “ఈ పాదుది నన్ను నిద్రపోనివ్వటం
లేదు. నేను యింట్లో ఎలా -వుండెది?. చివరి రోజుల్లో శాంతి లేకుండ చేస్తున్నది.”

నాయనమ్మ గొణుగుడు విన్నాను. చివరకు ఎదురు తిరిగాను. “పోనీ
నాయనమ్మ! చిన్నది, వాళ్లమ్మ లేకపోవటాన మొరుగుతున్నది. పెళ్లయినప్పుడు నీకు
పదకొండేళ్లేనని చెప్పావు, జ్ఞాపకంవుందా? భర్తయింటికి వెళ్లిన రోజు రాత్రంతా
నిద్రపోకుండ ఏడవలేదూ? రాహులకూడ వాళ్ళమ్మను తలచుకొని ఏడుస్తున్నది.”

నాయనమ్మకోపం కాస్త కరిగి దయగా మారింది. “తెలివైన పిల్లవు! నేనెప్పుడో
చెప్పిన దానిని ఇంకా జ్ఞాపకం బట్టుకున్నావు. ఆ మాట ఇప్పుదు అపుజెపుతున్నావు.”

రాహుల ఇంట్లో అలవాటుపడటానికి వారం పట్టంది. కాలం గడిచే కొద్దీ
మొరగటం మానేసింది. భయం కూడా తగ్గిపోయింది. పాత గుడ్డలు పోగుచేసి
మెత్తని వెచ్చని పక్క ఏర్పాటు చేశాను. అన్నం తినటానికి పెద్ద గాజుస్తటు,
తోలుబెల్టు క్‌ “న్నాను. వారాని కొకసారి చెన్న దానికి నీళ్లు పోస్తున్నాడు.

రాహుల నేను మంచి స్నే హితులమయ్యాం. నేను బడి నుంచి ఇంటికి రాగానే

66

దాన్న షికారు తీసుకుబెళుతున్నాను. దానికి నేను తప్త టెదరకా=-అంరడ ట్ర్‌ రాయలు:

అన్నమూ, పాలూ నేనే యిస్తున్నాను. స్నానం య్‌ క లెదు.
ఎందుకంట నీళ్ళు చూడగానే అది పరుగె గత్తుతుంది. ఒకరోజ పూ స్నానం చేయించబోతే
నన్ను నెట్టివేసి నీళ్లగో తలో పడవేసింది. తొట్టిపక్కన తో ల ౩ 'వూప్తుకుంటూ నిలబడింది;
దానికి స్నానం మళ అదే ఆభఖరునారి.

నాయనమ్మ మడీమైలా పట్లేంపు రాపులకు అం కాబలుత కష్టబుంది. మూలో
ఎవర్ని చూసినా ముందు పెకెగీరి దాని ముందరి కాళ్లు రెందూ మామీద
బదుతుంది. బుజ్జగిస్తూ దుబ్వన తరువాత ద్ఫుదువుగా తట్ట వూట్లాడన తర్వాత
వదిలి బడుతుంది. నాయనమ్మ బయటికి వచ్చినప్పుడల్లా ఎవరో వొకరు రాహులను
పట్టుకొని గొలుసుతో కట్టిచేయవల సి వచ్చేది. ఒకసారి రాహుల క ట్టసివుందని
నాయనమ్మ బయటికి వచ్చింది. అలవాటు మ రాబుల ఆమెను పరామర్శ
చేయటాని కన్నట్లు మీదికి దూకింది. నాయన నమ్మ బద్రగా కేక బట్ట ఇంటోకి
పరు గిత్తింది.

3

D లర పూజలన్ని ఈ ముదనష్టపు దానికొసం మైల
పడవలసి వచ్చింది. 'శుద్ది' చేసుకోవాలి” అన్నది నాయనమ్మ.

చెన్న రాహులను రెండు టు నాయనమ్మ మైల వదుల్బుకోవటా నీకి
మంత్రాలు చదివింది. ఉపవాసం చేసింది. బిచ్చగాళ్ళకు అన్నదానం చెసింది. ఆ
రోజు నుంచి రాహుల ఛాయినమ్మ దగ్గరకు పోవటం లెడు. ఆమెను చూసినప్పుడు
దూరంగా నిలబడి తోకవూపేది. అది నాయనమ్మ కు నచ్చింది. “ఆరివైనదె. చెన్ను
దాన్న కొట్లినప్పటి నుంచి నా జోలికి రావటం లేదు” అన్నది. నాయనమ్మ
వడియాలవీ ఎండబెట్రనప్తుడు రాహుల కాకులు వాటి దగ్గరకు రాకుండ కాపలా
కాసేది. ఆ విధంగా నాయనమ్మను కూడ దుంచిచేసుకున్నది. మరొకసారి దొంగ
యింట్లో జొరబడబోతే మొరిగి అందరినీ నిదలేపింది. అప్పటినుంచి నాయనమ్మ
దాన్ని పొగడటం, మొదలు పెట్టింది. తాము కిందటి జన్మలో చెసుకున్న పుణ్యం
వల్ల _రాహుల దొరికిందని, సరిగా దాన్ని చూడకపోతే భగవంతుడు మెచ్చదనీ
నాయనమ్మ న్నిర్ణయించుకొన్నది. తాను తినే అన్నం రాహులకు కూడ పెట్టేది.

ఒక సంవత్సరంలో రాహుల బాగా బరిగి _బద్రదై ఎఅుగుటెర టిలా గం త రట,
పాలు తినటమే గాక - చెను దానికి వారానికి ఒకసారి వం పెట్టే మాంసంరో
ల

బాగా బలిసింది. వెనక కాళ్ళమిద నిలబడినప్పుడు దాదాపు నా అంత "పొదుగున్నది.

C7

1 లలల కయ తుం ఆనాలా ల ఎన rl. or.
గా వాడిని. కాయ బద టను టా చూతకినననిలానుాల దావా ంకాముబప నానా. భాయ. చాతక బాజాలు ఎం? =

ae mn we తంల et 2 = vw ప
Dm Le డటంటాఖ అ ఆడా ల నానా నాల

న

శ
+
1.
పటట చాడు వాలు జు ప OP
ఫి ' ఇ లా. వ. ls
గ మయా. వాకా బాజా గగపనననపమైనాలాలం ఆ = గ తంల. ఇల

వ

స.

పం పస్తే

టట pes pet అటటి? సతు

న్‌ గ్‌ Ande
న సట బో. 2
పష గ “r- ళో ల్‌ ల
ణో |.
3 ణ్‌
«

Ee
mei

Pram ae

ని
! స!
స
లీ
॥
Ul గి
అలు 4%
త్‌,
ణీ
U
ణో
u

sire

TL

డా...

చా Sr eta:
ME 7

గడ్డిపోచ గూడ చూపునుంచి తప్పించుకొని పోకుండ అది జాగ్రత్తగా కాపలా
కాసింది. క్‌ *త్తవాళ్లకు ఎంత భీకరంగా కన్సిస్తుందో తెలి సిన వాళ్ళతో అంత
మర్యాదగా మాలిబుగా వుండేది. నాకు స్వే హితురాలూ, అంగరక్రకురాలూ అయింది.
రాహులు కూడావుంకు చీకట్లోవైనా భయం లేకుండ వొంటరిగా వెళ్ళగలను. నేనూ
నాయనమ్మా గుడికివెళ్ళినప్పుడు మాతో వచ్చి గుడి బైట మేం వదిలిన చెప్పులు
కాపలా కాసెది. నాయనమ్మ పెట్టిన అరటిపండు తినేది.

స్నేహితురాలు మాలతీ నాన్నకు బెంగుళూరు బదిలీ అయింది. వెళ్ళబోయే
ముందు ఆ అమ్మాయి నాకు కుక్క పిల్ల నొకదాన్ని యిచ్చింది. అది పుట్ట
పదిరోజులే అయింది. దానికి రాణి అని "పేరు పెట్టాం. అది తెల్లగా ఒక్క మచ్చ
కూడా లేకుండ వెన్నెలలా వుంది. కళ్ళు లేత నీలం రంగులో వుండేది. రెండు
కుక్కలకూ ఎంత తేడా! మచ్చిక చెయ్యని అడది మృగం లాగుంది రాహుల;
మృదువుగా, స్త్రీలాగా కోమలంగావుంది రాణి. రాహుల ఉప్పొంగుతున్న సముద్రమైతే
రాణి మైదానం మీద నెమ్మదిగా పారే సెలయేరు.

తోడు దొరికినందుకు రాహుల సంతోషింస్తుందని తెలుసు. రాణిని దాని
దగ్గరకు తీసుకువెళ్లి “చూదు, నీ రాణీని!” అన్నాను. రాహుల మూలిగింది. రాణి
ముదుచుకుపోయింది. రాహులను తట్టి కోప్పడ్డాను. “మొద్దా! రాణీతో యిలాగీనా
మెలిగేది?” అన్నాను. రాహుల పళ్లెంలో పాలుపోసి రాణి ముందు పెట్టాను.
రాహుల దానివైపు చూసి, కోపంగా మొరిగింది.

నేను చెన్నను పిలిచి రాహులకు తిండి పెట్టమన్నాను. చెన్న అన్నమూ, పాలూ
కలిపి ఒక కొబ్బరి చిప్పలో వేసి దాన్ని రాహుల ముందు పెట్టాడు. రాణి తన
పళ్లెంలో తినటాన్ని చూస్తూ రాహుల తన పళైంవైపు చూడనైనా లేదు. రాణి
తినటం పూర్తయ్యాక కొబ్బరిచిప్పలో అన్నమూ, పాలూతీసి యీ పళ్లెంలో ఐస్‌
దానిముందు పెట్టాను. ఏమి టచీపెట్టకుండ తిన్నది.

చీకటి పడ్డాక రాణి వణకసాగింది. జారివేసి రాహుల పక్కలో పదుకోబెట్టాను.
రాహుల కోసం వేరే పక్క వేశానుగాని అది దానిమీద పడుకోకుండ నేలను
నాకసాగింది.

క్‌ "త్త చోటుకు అలవాటు పడేదాక రాణిని వూరిదు చెయ్యవల సి వచ్చింది.
నాయనమ్మ మడిమైలా తెలుసుకొని వంటింట్లోకి పోకుండ వుండేటట్లు శిక్షల
యివ్వవల సవచ్చింది. అందుకని దానితో కొన్నిరోజులు నేను గడపవలసి వచ్చింది.

70

చెన్న రాహుల సంగతి చూసేవాదు. అంతేగాక రాహుల తన సంగతి తాను
చూసుకునేటంత “పెద్దవాడయ్యాడు.

రాణి, రాహుల స్నేహం కోసం ప్రయత్నించింది. దాని అభిమానం సంపాదిం
చటానికి ఎన్నో విధాల పాటుబడింది. కాని రాహులకు దాని పొడే గిట్టలేదు.
దగ్గరకు వెచ్చదనం కోసంవచ్చిన క్షణమే, కర్కశంగా కొరకబోయేది.

ఒక సాయ[తం అరుగుమీద కూర్చొని పుస్తకం చదువుకుంటున్నాను. రాణి
బంతి తోసుకుంటూ ఆదుకొంటున్నది. దగ్గరలో రాహులను చెట్టుకు కట్టివేశాను.
అది రాణి ఆడుకోవటం కనిపెట్టింది. రాణి బంతిని నోటకరుచుకోవాలని
ప్రయత్నిస్తున్నది. బంతి జారిపోయి దూరంగా వోతున్నది., రాణి దాని వెనక
పరుగెత్తి దాన్ని పళ్ళ మధ్య ఇరికించి పట్టుకోవాలని చూస్తున్నది. బంతి రాహుల
దగ్గరగా వచ్చింది. రాణి బంతిని తీసుకోవటానికి వెనుకాడింది. అది తీసుకొనేలోగా
రాహుల భయంకరంగా మొరిగి దానిమీద పడింది. రాణి “కుయ్యో” మని అరిచి
సాయం కోరింది. నేను పుస్తకం విసిరి పడేసి దాన్ని కాపాడబోయాను. రాహుల
రాణి మెడమీద తన కోరపళ్తను దిగవేసి పట్టుకున్నది. రాహులను తన్ని రాణిని
వదిలించి, నా చేతుల్లోకి తీసుకున్నాను. అది భయంతో వణికిపోతున్నది. రాహుల
మొరుగుతూ, పిచ్చిగా తిరుగుతున్నది. నోటి నుంచి చొంగ కారుతున్నది. నాకు
కూడ దాన్ని చూస్తే భయం చేపింది. పాపం రాణీ తీవంగా గాయపడింది.
మంచులాంటి తెల్లని బొచ్చుమీద రక్తపు మరకలు పడ్డాయి. రాహుల బుద
విపరీతమైన కోపం వచ్చింది. దానికీ బుద్ది చెప్పాలనుకున్నాను. చేతికరతో నాలుగు
తగలనిచ్చాను. అప్పటి నుంచీ రాణీని జాగత్తగా చూడసాగాను.

ఒక ఆదివారం మధ్యాహ్నం రాహులను చెట్టుకు కట్టివేసి, నిద్రపోవటానికి
ఇంట్లోకి వచ్చాను. దిండుమీద తల ఆనించానో లేదో రాణి “కుయ్యో'మని బాధతో
అరవటం వినిపించింది. బయటికి పరుగిత్తాను. అక్కడ జరుగుతున్నది చూసి
కదుపులో . దేవినట్టయింది. రాహుల రాణీని పళ్లమధ్య ఇరికించుకొని రీవ్రంగా
బాధిస్తునుది. చాకలి బండమీద గుడలుతికినట్లు నతన బాదుతున్నది. రాణి అరిచి
నరిచి సొమ్మ సిల్లి పోతున్నది. కా ఫల కళ్లు అసూయతో కోపంతో ప్రతీకారంతో
మండిపోతున్నాయి. దాని దగ్గరకు వెళ్తాలలట విపరీతమైన భయంబెసింది.

చెన్నను, అమ్మను, నాయనమ్మను బయటకు పిలిచాను. వాళ్ళు పరి గిత్తుతూ
బయటికి వచ్చారు. చెన్న రాహుల దగ్గరకు సరుగిత్తి దాన్ని గట్టగా తన్నాడు.

mo

రాహుల కిందపడి రాణిని విడిచిపెట్టాడు. దాని వొళ్లంతా రక్తమ. రాహుల దాని

పొట్ట చీల్పేశాడు. రాణి బాధగా మూలిగి కిందిపడి పోయి కదలటంలేదు.
రాహుల నోట్లోంచి రక్తం కారుతున్నది. దానివైపు తిరిగే సరికి తోకాడించి,

కదలకుండ పడివున్న రాణీని చూచింది. తృప్తి చెందినట్లు కనిదించింది.

“చెన్న! రాహులను ఎవరు వదిరి పెట్టారు? గొలుసుతో క ట్రశాను.” చెన్న
తప్పు చేసిన వాడిలాగ “స్నానం చేయించాలి. విడిపించి సబ్బుకోసం లోపలికి
వచ్చాను. తెరిగి వెళ్లబోయేలోగా చిన్నదాన్ని చంపేసింది పాపం!” అన్నాడు.

రాహుల మీద నాకు పట్టరాని కోపం వచ్చింది. కొట్టటానికి ముందుకు
అడుగు వేశాను.

“దగ్గరకు పోవద్దు. తనికి పిచ్చెక్కింది. నిన్ను కరుస్తుంది” అని అమ్మ అరిచింది.

“బచ్చా?” కలవరపడ్డాను.

“కావొచ్చు, లేకపోతే రాణిని చంపదు.”

“పిచ్చిది కావటానికి వీలైదమ్మా! ఇది బుతువు కాదు” అన్నాను.

“ఈ సంగతులు నీకేం తెలుసు? దిచ్చి ఒక బుతువులోనే వస్తుందాయేం?
దాని దగ్గరకు పోవద్దు” నాయనమ్మ అభ్యంతరం ఆరిపింది.

నా కోపం పోయింది. రాహులలో సీచ్చేమీ కనపడలేదు.

“చెన్న రాహలకు దిషం తీసుకురా. అన్నంలో విషం కలిపిపెడదాం. దిల్లలున్న
ఇంట్లో పిచ్చికుక్క వుండటం చాల ప్రమాదకరం.”

“వద్రమ్మా. రాహులకు విషం 'పెట్టాద్దు” అని బతిమాలుతూ ఎడ్వాను. కాని
లాభం లేకపోయింది. నా కన్నీళ్ల వల్ల రాహుల మీద ఎవరికీ జాలికలగలేదు.

మరునాడు చెన్న విషం కరిపిన అన్నం తిసుకొని రాహుల దగ్గరకు వెల్లాడు.
రాహుల తోకాడిస్తూ ఆనందంతో గంతులు వేసింది. దగ్గరకు వెళ్లటానికి చెన్నకు
భయం వెసింది. కొంత దూరంలో పళైం పెట్ట ముందుకు జరపనాగాడు. రాహుల
అన్నం వైపు చూడనైనా చూడలేదు. నా దగ్గరకు రావటానికి ప్రయర్నించాడు.
అది అన్నం ముట్టుక్‌'కపోవటం గమనించిన అమ్మ “రీలా! నీవు ఆ పళైం దాని
ముందు బట్టు” అన్నది.

నేనా బిడ్డలాగ పెంచిన దానికి విషమెలా పెడతాను! పెట్టనన్నాను.

నాయనమ్మ చెన్న వైపు తిరిగి “పళైం దాని ముందుకు నెట్టు. దానికి ఆకలైతే
అదే తింటుంది” అన్నది. చెన్న పల్లేన్ని కుక్క ముందుకు జరిపాడు. అంతకు

కం.

ముందు రాత్రి రాహుల అన్నం తినకపోవటంవల్ల ఆకలిగా వున్నది. నా వంక
పక్క చూపులు చూసింది, తోకాడించింది, తర్వాత అన్నం తినసాగింది. నేనింక
సహించలేకపోయాను. గదిలోకి వెళ్ళి తలుపు చేసుకున్నాను.

ఆ తర్వాత మ ౦ప్పుడూ కుక్కని ఇంటికి తీసుకురాలేదు.

సుందర్‌ - చుక తోకి
కరూర్‌ నీలకాంత పిళ్చె

పన్నెండేళ్ళ సుందర్‌ ఊళ్ళో ఆవులకాపరి. రోజంతా పనిచేసినందుకు అన్నము,
కూర దొరుకుతాయి.

ఒక వేసవికాలపు ఉదయం అతను ప్రొద్దున్న మూడు ఆవుల్ని మేపుకురావటానికి
వెళ్ళాదు. వాటికి అతను “వంకర కొమ్ములది, కాటుక కళ్ళది, చుక్క తోకది” అని
పర్లు బట్టాదు. అతని భుజంమీద నుంచి అన్నం మూట వేళ్చాడుతున్నది. సంచిలో
చిన్న కత్తిని, పిల్లనగోదిని పెట్టుకున్నాడు. మైలుదూరంలో పచ్చిక మైదానంలో
ఆవుల్ని మలుపుతున్నాడు.

పచ్చిక మీద చెట్టు దుబ్బులా దట్టంగా పెరిగాయి. ఆ సమయంలో బద్ద
కరువొచ్చి అంతా ఎండిపోయింది. పశువులకు మేత లేదు. మేతకు ఏదో కొద్ది
ఆకులు తప్ప ఏంలేవు.

సుందర్‌ ఎప్పుడో తప్త పశువుర్ని బయటకు తోలుకు పోవటంలేదు. వాన
కురిస్తే పశువులు కొష్టాల్లోనే ఉంటాయి. కోతల కాలమైతే బద్దగా పన వుండదు.
పశువులు తమంతట తామే వరిగడ్డి మేస్తాయి. వేసవికాలంలో మాత్రం పశువులకు
మేత కరువు వొచ్చినప్పుడు వాటిని పచ్చిక మైదానానికి తోలుకు పొమ్మంటారు. ఈ
పని నామాన్యంగా పక్షం రోజు కంకే వుండదు. ఈ రెండు వారాల్లోనే అతనికి
పశువులతో విడదీయలేని బంధం ఏర్పడుతుంది.

పచ్చిక మేసే మైదానం పక్కనే ఓ చిక్కని అడది వుంది. దాన్లో ఎన్నో రకాల
చెట్టున్న్నాయి. ఆ చెట్లలో నక్కలు, కోతులు, ముండ్ల పందులు, కుందేళ్ళు, ఏదు
పందులు, లేళ్ళు-ఎన్నోరకాల జంతువులు ఆశయం పొందుతున్నాయి. అప్పుడప్పుడు
అడవిలో ఏనుగులు కూడ కన్సిస్తుంటాయి. కాని అడది ప్రభుత్వం వారి అధీనంలో
వుంది. పశువుల్ని మేపటానికి అనుమతి లేదు.

74

ఆ రోజు ఉదయం సుందర్‌ అవుర్ని నిషేధించిన చోటుకు పోనిచ్చాడు.
జీడిమామిడి చెట్టుమీద కూర్చొని జీడి గింజలు వొలుచుకు తింటున్నాడు.
ఆవులమందలకు పూల పక్కలు పరిచాడు. అది అడవిలోకి పోతున్నప్పుడు వెనక్కి
మళ్ఫించటానికి పిల్లంగోవిని వూదాడు. వాటి పక్కలు నిమిరి, అడవిలోకి పోవద్దని
నెమ్మదిగా మందరించాడు.

సుందర్‌ వెదురు బొంగు కొక రంధ్రం చెస్‌ దాన్లో ఒక కాయను దూర్చాడు.
దాన్ని ఒక చివరవూదితే కాయ తుపాకి గుందులా దూసుకుపోతుంది. దాన్తో
తొండల్ని, ఉడతల్ని తోలాడు. చెట్లమీదుగా పాకాదు. పక్షి గూళ్ళలోకి చూశాడు.
ఆకులకు ముళ్ళు గుచ్చి టోపీలు చేశాడు. కొంతసేపు దేవుడి తిరునాళ్ళలో
చూసిన గరుడ నృత్యం చేశాడు.

అడవికి పచ్చిక మైదానానికి మధ్య ఒక సెలయేరు వున్నది. దాన్లో ఎక్కువ
నీరు లేదు. ఉన్న నీరు ఆవుల్ని కడగటానికి సరిపోదు. పశువులు దప్పిక
చల్లార్చుకోవటానికి, అతను అన్నమూ సంకటీ తిని నిళ్ళు (తాగటానికే చాలీచాలనట్లు
సరిపోతుంది.

మధ్యాహ్నాం పూట ఆవులు నీడన నిలిచి నెమరు వేస్తుంటాయి. సుందర్‌ రాతిని
చేరబడి వున్నాదు. ఒక కోతి అక్కడికి వచ్చింది. అతను వెదురు గొట్టంలోనుంచి
రాతిని విసరి దాన్ని బెదరగొట్టి దూరంగా రరిమివేశాదు. నిద్రమత్తుగా వుండి,
నేలమీద ఆకులు పరిచిన చోట జారగిలబడ్డాడు. [క్రితం రాత్రి నిదలేకపోవటాన
ఇప్పుడు నిద్ర ముంచుకొచ్చే సింది.

సుందర్‌కి పట్టిన గాఢ నిద్ర అతనికి దగ్గరగా నక్కలు కూయటంతో చెదిరిపోయింది.
ఉలిక్కిపడి లేచాడు. ర్యాతయింది. ఎటు చూసినా చిమ్మ చీకటి. అతనికి తన
మూదు ఆవులు కనిపించలేదు. బహుశా నక్కలు వాటని బెదరగొట్లి దూరంగా
తరిమివేశాయోమో! లేకపోతే నక్కలు వాటిని చీర్చి వేశాయా? నక్కలు వాటి
చెవులను పొదుగుర్ని కొరికి చేసి చావమని వదిలివేశాయా? నక్కలకు నామాన్యంగా
పిచ్చికుక్క వ్యాది వుంటుంది. నక్కలు కరిచిన కుక్కలకు పిచ్చెక్కుతుంది. ఆవులకు
కూడ తప్పకుండ అంతే అవుతుందేమో |! పిచ్చెక్కిన ఆవును ఎవరేనా ముట్టుకుం టు
వాళ్ళకూ పిచ్చి యెక్కుతుందంటారు. లేకపోతే అవి అడవిలో జొరబడి పురి
వాత బడ్డాయా? పద్ద వాళ్ళకు తెరిస్తే ఎలా? నక్కలు తనన పట్టుకుంటు ఎలా?

సుందర్‌కి చాల భయం వేసింది. కాని శాంతంగా వున్నాదు. రాతికి నెమ్మదిగా

15

న ప
Lt Tete గో అలా

i
న్‌!
4

ఖో

On

ఖో

ల

ఇ

ర్‌

ఇ

ఆవరి పక్కకు జరిగి, కాళ్ళతో, చేతులతో నేలను తడిమాడు. సంచిలో తాను
పెట్టిన మూడు రాళ్ళు చేతికి తగిలాయి. తర్వాత రాతి మీది కెక్కి రాళ్ళలో
బద్ద రాతిని నక్కల వైపు చిసరాడు. రాయి సూటిగా వెళ్ళి తగిలింది. రాయి
పడినచోట ధడ్‌మన్న చప్పుడు నక్క బాధగా అరవటమూ వినిపించాయి. మరి
రెందు రాళ్ళను తన వెదురు గొట్టపు తుపాకి ద్వారా మొదటి దాన్ని విసిరిన
'వెపు విసిరాడు. ఈ సారి కూడ అవి సరిగ్గా వెళ్ళ తగిలాయి. నక్కలు దూరంగా
వెళ్ళి అరవసాగాయి. సుందర్‌ రాతిమీద నుండి కిందికి దిగాదు. ఐదారదుగులు
నడిచాడో లేదో అతని పాదాలు ఒక చెట్టు వేళ్ళలో చిక్కు కొన్నాయి. చేతులతో
తడిమి, ఒక బలహీనమైన తీగ చెట్టుకు చుట్టుకొని వుండటాన్ని చూచాదు. చెట్టు
కొమ్మమీది కెక్కి భద్రంగా కూర్చున్నాడు.

ఉన్నట్టుండి తరువు పిట్ట కూసింది. “కాల్చ్సిపారెయ్యండి, కార్సిపా రెయ్యండి” అని
అరిచినట్లు వినిపించింది. భయం ఎక్కువయింది. దెవుడే తనని కాపాడాలని ధైర్యం
తెచ్చుకున్నాడు. నెలవంక కాంతి క్‌ "ద్రిగా (ప్రసరించటం వల్ల బాగా చూడగరిగాడు. చెట్టు
కానుకొని ఒక కోతి చేరబడి వున్నట్లు గమనించాడు. జా(గత్తగా _చెట్టుక్‌మ్మలమీద
జరిగి కోతికి సరిగ్గా పైభాగానికి జరిగాడు. తర్వాత సంచిలో రాళ్ళను దాని
నెత్తిమీద వేశాడు. కోతి బాధగా అరిచి పారిపోయింది. దాని జతగా వుండే కోతులు
కొమ్మ లమిద వున్నబ కూడ అరిచి, చెట్టు మీదనుంచి కిందకు దుమికేశాయి.
సుందర్‌ తప్పించుకు పోవటానికి అదే మంచి అదను. చెట్టుమిదనుంచి కిందికి
దిగి) తన దగ్గరున్న కత్తితో ఒక కర్రను చెక్కి దాంతో పొదరిళ్ళను దారినుంచి
పక్కకు తొలగించాడు. వెనుదిరిగి రాతి దగ్గరకు వెళ్ళి దానిమీద ఎక్కి కొద్దిసేపు
పడుకున్నాడు. అప్పటికి నెలవంక కనిపించకుండాపోయి ఆకాశంలో కొద్ది నక్షత్రాలు
మాత్రం మెనుకుదునుకు మంటున్నాయి.

సకకడేర్‌ ధ్యాసంతా ఆవులమీదే వున్నది. వాసం అది చీకట్లో డ్‌ ర్స
వుంటాయి. వాటికి సాయం ఎవరూ లేరు. తన పిల్లన (గవి వూదాడుగాని నక్కల
కూరల్లో కరిస పోయిందాపాట.

ఆకరి దప్పిక బాధిస్తున్నాయి. పండ్లుకోసుకు తినవచ్చు కాని చీకట్లో కళ్ళు
కన్సించటంలేదు.

కా స్పపటికి అతని కొక దీపం కన్పించింది. మనుష్యులా లేకపోతే కొరివి
దయ్యాలేమోనని భయం వేసి సుందర్‌కి చెమట్లు పట్టశాయి.

1S

గుడ్డి వెలుతురు మాత్రమే వున్నది. హఠాత్తుగా నిశ్శబ్దాన్ని చీల్చుకుంటూ
బద్ద చప్పుడైంది. సుందర్‌ చెవులోగ్లి విన్నాడు. చెట్లు పడిపోయిన శబ్దం కాదది.
ధైర్యమంతా కూడగట్టుకొని కాళ్ళూ చెతులు ఉపయోగించి రాతిమీదనుంచి దిగి
దీపం బెపుకు వెళ్ళాడు.

నలుగురైదుగురు మనుష్యులు ఒక మృత జంతువు తోలు వొలుస్తున్నారు.

గి

ఏ.

నాలుగు నెల కిందట బయ్య దూడను పటన తన చుక్కతోక ఆవు అది.
ళా డై

సుందర్‌ చెట్టు వెనుక దాక్కొని ఏం జరుగుతున్నదో చూడ సాగాడు. ఒక
© o>

పీసానిండా వాళ్ళు బుణుగురు వురుగుల్చి దీపంలా _ఎట్టుకున్నారు. అతను నరికిన

. ను.
ఆ ఆవు తలవైపు సరిగ్గా పరీక్షగా చూసి అది రన కిష్టమైన చుక్కతోక ఆవు
కాదనీ, ఒక ముసరి తెల ఎద్దు తల అని తెలుసుకున్నాడు. బరువు తగ్గినట్రయి
౧

, గా
హాయిగా నిట్టూర్సు విడిచాడు. దాన్ని చూడటంతో తతనికి ధర్వం వచ్చింది
om స
చేయవలసిందలా మిణుగురు పురుగులున్న సీసా దాంగిరించటమే. దొంగలు దాని
CR pe అగ

గుడరో మూసి ఒక పక క్క మాతం తెరిచి వాళ్ళకు కావలసిన

1
CY ఇగ >” ఇ ౯ ఇ సె మ i Fur ళం
నైన CT వ SHES ee కాకుండా దీిసాను తెసుకొని
క్‌

a) పే
ఈ గుంపులో వొకడు “ఇక్కడ దీసం కాస చూపించు" అని అరవటం
ఎల మె దా ల ఈ VG కె
వినిపితిలిరిది. శారద టన రంత సత కత | కుకు తిరిగాడు. అది లేద ఏక్కడ.
ల
సా ఎక్కడికి పోయింది! వా? ల వాతా హాదింముకొోని పోట్లాడుకోసాగారు.
పై మ్‌

“నేనిక్కడే _బట్టాను. ఖచ్చితంగా యిక్కడే బెట్టాను.

“జాగర్తగా చూడు! అక్కడె వుంటుందది.”

[ నిక్కడె యీ రాతిమీదె ఎట్లాను.”

“ఎవర్‌ మనర్శి చూశారు. మనం ఉన్నతంగా Seng epyel తబ్బంచుకు
పోదాం.” చేతికందిన మాంనాన్ని దొరకబుచ్చుకొని వాళ్ళు చెనుది రగి పరుగెత్తారు.
చచ్చిన జంతు కళేబరాన్ని వదిలి వాళు చిందరవందరగా పారిపోయారు. హఠాత్తుగా

వాళ్ళకు పిల్లన (గోవి పాట వినిపించగానే వాళ్లు ఓర్రదిగుసుకు పోయారు. కత్తులు
%

లా

జార విడిచేసి చెట్టక్క టానికి పరుగతి పోయారు.

జలే

దిలన [గది క కుక క కుచ వులకు సోకింది. అటి తల ఎత్తి అరవసాగింది.

క

మిగిలినది కూడ దాంతో గొంతు కలిపాయి. అవి మాంసం వాసన ఏటాయి.

త్‌,

జంతు కళేబరం మీద వాలాయి. చెటు మీదనుంచి దొంగల గుంపు నిస్సహాయంగా,
ల (

ణా

దిగులుగా, తాము చంపిన ఎద్దు మాంసాన్ని నక్కలు చర్చి తినటం చూచారు.

సుందర్‌ యిప్పటికి కాస్త స్తిమిత పడ్డాదు. చీకట్లో చూడటానికి అతని కళ్ళిప్పటికి
అలవాటు పడ్డాయి. తన ఆవుల్ని దిలుస్తూ పిల్లన గోదిని (మోగించనాగాడు.
అడదిలో పక్షులు, మృగాలు అలజడి పడ్రట్లు కనిదలచాలయి; పక్షులు కువకువుణ
కిచకిచలాడాయి. చిన్న జంతువులు వాటిని అనుసరించి కూశాయి. బెదిరిన లేడి
అరుపు అంతటా ిదిపించింది. కాని అతని ఆవుల జాడలేదు.

భయం అతని కాళ్ళకు రక్కర్ని యిచ్చినట్లయి పరిగెత్తనాగాడు. ముళ్చు,
ముళ్ళుతీగలు అతని కాళ్ళకు చేతులకు గీసుకుపోయి, గాయ పరిచాయి. హఠాత్తుగా
అతను ఒక చెట్టు వేళ్ళు కాళ్ళాకుతగిలి టల పడాడు. అదృష్టవశాత్తు దగ్గరున్న
బుణుగురు పురుగుల Se పగలేదు. దాని గుం వెలుతురులో తన మోకాలు కింద
బాగా గీసుకుపోయిన గాయాన్ని, రక్తం కారటాన్సి చూచాడు. రక్తం ఆగటానికి సంచి
గుడ్లను గాయానికి కట్టుకట్టాడు. చాల బాధగా వుండ లెచి సిలఅబడలేకపోయాదడు.

రక్తం వాసన పట్టి (క్రూరమృగాలు గనక వ్చ్సా, బతికుండగానే తిని
సుందర్‌ భయంతో వణికిపోయాడు. లేకపోతే వంటికి బీవులు పటి తనిఎన్నాయి!
ఎంతఘోరం!
అ

“0౮ ~~ ఇ ఇ 2 సె | ఇ
గాయార్సి మందులకు పనికొచ్చే చర. ఆకుతం నుర మెదల బుగిరిన
యె ( ఇం ఆ ల్‌
కది బలాని పుంజుక్‌ని (యమన చుక్కతోకను DOE SSS OE నున
> యె న స శు

~~
+ ad

గొణుగుడు కంట పెదగా రాలేదు. పూర్తిగా అరింవోరు .కుందం న దవపోయూడదం,
లా 'ఉ

ఇ,” ౮ యాన ఇఒ | | షె ఒఅ యానా ఇం ఓం ఆ ౮
సుందరి గాడదున నిదపోతూ వాటి టంకెరి పటించుక"లదు. చుకులొక అతని
యా స oa క్‌

జాన (Wp «7 జే గాలా
కాలు నొక్కితే దాని గటిగా తన్నాడు. ఆవులు సుందర్‌ లేకుండానే పలెకు తింగి
Oo ౧
రాతయినా కూడ సుంద ఇంటికి రాకపోచె తండ అతని కొసం
గొ జ” చక 0 నా క SO! ఇఒ ౧౬౯ జాతీ శె
చూడనాగాదు. ఆవులు తిరిగి వచ్చాయని. అెలుసుక్‌'న సుందల దవాలయం౮

"ఇ మె 1 4 జ్‌ ౮ బ్‌ జం గన్‌
ఉత్సవం చూడటానికి బె వుంటోదని తరిచి, ఇలటుక్‌ దబ్బిశాదు.
క

1 ఇ

మరునాటి ఉదయం చుక్కతోక ఆవు ఎదరు వాలు తీయబోయినా తయన
వ్యలేదు. ఎవరు దగ్గరికి వచ్చినా మొండి కేసి తన్నింది. (గ్రామస్తులు దానికి జబ్బు
oa” i (అ) య 4 అ గ

చేసిందనుకున్నారు. ప్రతివారూ. దానికి జబ్బేమిటో చెప్పసాగారు.

S80

“నాలక జాలము కర్‌ లలి
“అడదిలో బెషపు యొక్క ఆకుతరి రంబ తటంతది.

0G ి ధా
చివరికి ఇంట ఇల్లాలు దానికి రొజూ ఎస కొబ్బారి చెక
౧
అ

అజా 5 ల్‌ లా Me ~ Sa
బటువదణన గంజిల్‌ స ZI ODD TN
అలు CC య 02
గ Bes న qa పుం మను క,
దాని పాలు తీయలెదు. దూడను కూడ ఆకరితో వుంచశారు. పశువుల పాకలో
ఆ) ర్‌ వావ్వ్‌ వ్‌ ఇ” = ఇ
ఉండింటిని ఎంంరుగా కటిబశారు

Co
వెళ్ళింది 'చుక్కతోకి ఆపు అకుణించి అదృశ్సవుయింటి
రె Ure cc) ©
ఘు అ ఇ ఇ” ప్‌ యాల Ye ఇఒ జో pues {
యజమానురాలు: ఆందిొశనపది. అఆందరిల క్‌ పృడంది Ted

తోలుకు వెర్పాడు?” అన్నది.

వాళు? పకుకు కట్రచే So vet ఎలాడు SNe

(1 Sola జ” J

సె ఇకా ఖ్‌
రుం కం గటి ళం న ర

ణ్‌
3 / యావ జ pe భా ఘు _- ఓర wr యాన ఇగ క
అటి తబ్బం కు కార ఇంకా ఎక్కువ దూలం పలి అనో
కె రాం ఇ దాలు ౬ aR me IN ~~ ais 1 ఇఒ కాం లే న Rn
చుక్కల క క్త Gays ఎల YY DW” wor. wo)” Wo he) క YU
Cr గా a 7

అ ౯ ౮ ౮ లా ఇ? ఇ.” a Ee On ఏ. యు ది : FN ల, స టు
సుందల గానం కణ్బించలదు. DOCG రం చుక్‌ అ౮5 Wo Tae CD

న. పం కు
ఎరకటాలికి అడలెకి బయలుడరారు. SOC EE Sr CI Oe Me:

చ గా గ్గ 2 / గ oR ౯ ఒం ఒం a: జ్‌ న న స య;
Be we ఆ) (ఆరం రా ఆ కత. ౧ DOE న ల We స
న మా
ఇం గ్గ ఇ” చ ra శో *+ నా క ir i యా i Gr
అతనప్తుడు అక్కడలేడు. చుక్కరోక ఆవు: "ఆరం కాయల టగా CN
3 ur షా

ఫ్‌ ల E౯౬ Ua లాం, షా 3 Pe a 0 ఇ" వే షష Manes Sa
మురరు అది. నురిదం. ఎరు” మూరు. ఈ DOD) I rcp, Jerky

Sd లో ద్‌ ఫా, థి లా ర ల! aT iss అస a ఆడే Gan el క్‌ యు తజ పన జా క
వున్నది, రం ఇత మచ ఎర, h రం STS re, కం. DLE ww ఆ Is 4! PE Nl
యి (ou % in wn
౮ న సాక్‌ హె ఇర్గ యే ఖు = ౮ ళా న ఇ శ ag స 1 Ss స్‌ చపాన! లః షా
v0 యు NY. ww, తల క తం! UCN nef wr, a) EDT) అ టు టు జో . ఇతే kw గ్గ rane Oe
oO యం త్‌ 0
కదం. జే ల్ల అన ఎ కా ౧ అయా? లో ee Fk 2 నాం మ హా ( ian ia
ఆయిణు గాయాలమీ ©: wD | న యాగ, లంటి WIG Wr సల
(ఆ ట్య టా
| యు ము a
Ga ఆం నాం ౧ స్త త ఆ లు

జావ ఇ _ i
పొదుగు భారమై ఇప్పు వచి, దానోంచ దాలు కాలటాగాం
(1

పొదుగును అతడు అందు కోవటానికి వీలుగా సుందర్‌ దుఖం బబ బద్నాం. ఆం
పొదుగును నోట్లో పట్టుకొని అచ్చం దూడ SSS అ.
(౧ (అని) గా
నెమ్మ దిగా అరవ. కత ఇరుతకు సడి కరొతరి కారు Rs స చును
ప = (se ఓ పు
వాళు చుక్క లక. ఆహ కంద ఈత. ఎధితగో క స్ట సూ ఆశ్వర్యచతేచులన నరు
గో

నువ్వు పాస్తర్‌ ఫినెవే గదా!
బి. ఆర్‌. భగవత్‌

నందూనవత వోర్తీలో వుండేవాడు. అతను నిజమైన బొంబాయి నివాసి. బనేష్‌
ఫీనే (పాస్టర్‌ ఫీనే అని పిలిచేవారు.) అనే అబ్బాయి పూనాలోని విద్యాభవన్‌
విద్యార్ది. “ఈ (ప్రపంచమంతా నా ఇల్లే” అనేది అతని సిద్దాంతం. అట్లా తిరుగుతూ
వుండే బనేష్‌ను దాదాపు తన వాకిలి ముందు కలుసుకోవటం నందూకు వింతగా
అనిపించింది. అనుకోని ఆ అవకాశం చిత్రమైన పర్యవనానం పాస్టర్‌ ఫినేపె కటా అట.
అదీ నందూ మూలంగా! .

నిజానికి బనేష్‌ నందూ ఇంటికి ఆహ్వానింపబడలేదు. వాళ్ళిద్దరికీ పరిచయం
కూడ లేదు. పాస్టర్‌ ఫీన్‌ అందరికీ తెలిసినట్ల నందూకు తెలుసుననుకోండి. అతని
ధైర్యం, ప్రయోజనకరమైన సాహసకృత్యాలు బనేష్‌ నందూనవత అద్భుతమైన
కథలల్లే కల్పనాశక్తిని గూర్చి బిన్నాడు. కథలు చెప్పే నందూ కాల్పనిక (ప్రపంచాన్ని
సృృష్టంచగలడు.

ఈ ఇద్దరు యువవీరులూ మొదటిసారిగా నందూ ఇంటి దగ్గరలో వున్న దివ్యమైన
ఒక భవనం పైన కలుసుకున్నారు.

పద్ద పిల్లల గుంపు అక్కడికి చేరింది. ప్రఖ్యాతమైన భోకా మందుల కంపెనీ
చిత్రలేఖనంలో పోటీని నిర్వహించింది. జాకీ దగ్గు మందులను ప్రచారం చెయ్యటానికి
అన్ని రకాల (ప్రచార పద్దతులను ప్రయత్నిస్తున్నారు. ఆ ప్రచార పద్దతులలో చివరగా
తమ శక్తినంతా వుపయోగించి బోలెడన్ని బెలూన్లు వదిలారు.

కదిలే రబ్బరు బూరలు కొండమీద సరస్సులో తేలే తామర పూలలాగా వున్నాయి.
వందల లెక్కలో వున్నాయి. రబ్బరుతో చెసినవి, ప్లాస్టిక్‌తో చేసినవీ రెండూ
వున్నాయి. వాటి ముందు రంగులతో వ్రాసిన మాటలూ బొమ్మలూ తదేకంగా
చూస్తూ చాలమంది పిల్లలు కూర్చున్నారు. ఊరికే కూర్చోవటంగాదు. తాము

82

ప్రదర్శించిన వస్తువులలోని కళను ప్రయోగాత్మకంగా చూపించారి. కాన్వాసు
గుడ్డమీద గాని ప్లాస్టిక్‌ మీదగాని కళను (ప్రదర్శించాలి.

బాలురు, soe అనేక వరసల్లో కూర్చున్నారు. ఒకరు (వాసంది వమురొకరు
నకలు చేయకుండ ఒక వరుస తూర్పుకు తిరిగి వుంటు ఇంకొక వరుస గైడమటికి
అరిగి వున్నది.

రబ్బరు బూరమీద ఆకర్షణీయమైన బి బొమ్మ న. దానిమీద 15 మాటలకు
మించకుండ బాగా ఆకట్టుకునే పదాలు ఎర్ర రంగుతో వ్రాయారి. యిదీ వారి పోటీ.

పిల్లలు (వా స్త వాక్యాలు జాకీ మందును (శం సించేదిగా వుండాలి. న్యాయనిర్తేతలు
అక్కడ చిత్రించబడిన రబ్బరు బూరలలో ఉత్తమమైన దాన్ని ఎన్నికచేసి, ఎ ఎన్నికైన
వారికి బహుమతి ఇస్తారు. అంతేగాదు. ఎన్నికైన బొమ్మను, దానిపైన వాక్యాలను
ఒక పద్ద రబ్బరు బూరబ (వాన ఆకాశంలోకి ఎగుర వేసారు.

శ నగరమంతా ఆ (ప్రచార చతాన్ను చూన్తారు. జాకీ మందు బిళ్ళులని,
విజేత కళనీ కూడ చూస్తారు.

ఖోకా కంపెనీ వారి పెద్ద అందమైన రబ్బరు బూర డాబామీద మధ్యగా
తాళ్ళతో బిగించారు.

బనేష్‌ పినే బొంబాయిలోని మాతుంగాకు అత్త యింట్లో సెలవులు గడపటానికి
వచ్చాదు. పత్రికలో (పకటింపబడిన ఫోటీని చూసి పాలొనాలనుకున్నాడు.

“ను జ్ఞనెశ్వర్‌ను కాదని తెలుసు. చేల కొద్దీ పంక్తులు పద్యరూపంలో చాయలేను
కాని పది పంక్తులు కఠిపి (వాయటానికి, పెద్ద రచయిత కానవసరంలేదు” అన్నాడు
అత్తతో. |

ME పాస్త ఫినేవే గదా! నాకు ఆన్మూతం తెలియదా!” అని వాళ్ళ అత్త
సమాధానమిచ్చింది. కానీ నీవు a " వాక్యం నిజంగా బాగుండాలి. అది
గెరిచేటట్లుండ్లాలి! అంతేగాని అది కేవలం... అంటూనే దగ్గు రావటంతో ఆపేసింది.
జాకీ దగ్గు బిళ్ళలకు మొదటి ఖాతాదారు దొరికిం

“ఆపు” బనెష్‌ నోరు తెరుచుకొని అత్త వెపు ఎగాదిగా చూచాడు. కూర్చబోతున్న
మాటలు పూర్తయ్యేలోగా “ఏమిటి సంగతి” అని అడిగింది అత్త మళ్ళీ దగ్గుతూ”.

“నాకు ఒక ఆలోచన తట్టింది. నా బొమ్మ ఒక కప్పు అది వక్రత
ఒకళ్ళగొంతులో ఇరుక్కుపోతుంది. అతను కోక్‌-క్రోక్‌ అని అరుస్తుంటాదు.
తరువాత పంక్తి ఇది - దగ్గు ఆగకపోతే! జాకీ కంపెనీ దగ్గు బిళ్ళను చప్పరిస్తు

ర్‌ం

ములు ఇసకంది” చూడు 15 మాటలు కూడ లెవు.
అత్తయ్య దగ్గుతూ గదినుంచి చెతుతూ “దచ్చిగా (పవర్తించకు” అన్నది.

పోటీ మొదలెంది. నందూనవత కూడ హాజరయ్యాడు.
|» Wren
ష్‌ ణా

నందూ హృదయం సతు అకా చబద్ర బద కథలు చెప్పే అలవాటుంది. ఒకసారి
౧. (ఈ)
చముదలు "పటాడం టు, దాన్‌ అలుకు పోయి తను సాయంగా వాటిని నమ్మేవారు.
చ్‌

౧ (cw

o ఇగ ఏ ఇ
కాని ఎప్పుడ షొ కథలు టట్లు "చరి నరదూ సిగ్గుతో ప
ఆనర్‌ బం సాహా సకృత్యాలగురించి చిన్సపుదు నందూకు కోపం వచ్చేది.
“ఆ పాసర్‌ ఫినే లెరిది మితిమీరుతోంది” ఆయాసపదుతూ అనాడు నందూ.
క్‌ a
టం స ఇ ఇ దవా క లాన్‌ జాన్‌ ల ఇ... మగ
తనలాంటి ధె ససుడు ప్ర ఆఅ స. ఈం లనట్లు! చూ బందుకు అవకాశం వస్తుంది
వ లర
ము = షి అ a స
నాకు రేదు, అంతే పాసర్‌ పినే ఎకు_డికి వెళితే అకుడ జనం - అదీ రోడుకు
ల క J యి
శా. పల ఒం కా (న ఇ.
రండో ఇవతల. షళది మూసారు. అది" దౌత్యం!

a 6 Nn యు
“నేను వాళొను కలుసుకోను.”
%
స్‌ Ce ఇ క జ నీ 3 PN స
OS DoE WOE ూసక్సర్యాలు DIDO DONS NTs త
హ్హ లా జల =

లీ we CO aa ఇ / ౮ న్‌ “EE
“ఇకచాలు నఠరూ కొపలగా: మౌనంగా వాంరపోయూడరు. కొని ఆతను: పానర్‌

వ్‌
వావి ఎమ్‌ ఇ. కో ఇ” Fes జప్తు ణి ఇ జవ ఇ వావ్‌ ఫి { య స — ee
అచ అంగు అసూయ పదుతకునాదనటంల్‌ సందహం. అదు ఎదొ వ్‌ Se
On
DOM GEO. రుల; హద్దులో దటగలఅనం నందూ ఎదురుచూడలేదు. రబ్బులు
లట ౯ా a) రో
లీ ౮ జ ౮- ఇ —h
జూల క్‌. నే బద్దమనిష బ(తాల్లు ఉ౭హొంచు చతంచాదు. దాని అఆతాస సూచించ
cx టు త
జ స ry ఉగ్‌ న్‌. 1 నే
మాటలు చర రంగులో కంద మ “స్‌ డాక్‌కు ఊపిరాడకుంది
హార ఇ ఇ” ts ww ॥ ( క
వునుపండు అని రాశాడు. తరువాత ఆలోచిస్తూవుండిపోయాడు. తరువాత ఏమిటి?
Oo 6౮
(ఇ యాన్‌ : wv కం ౮
ఏదో వొకటి అలటం ఇకుడ కుదరదు. ఇది నిజ జీదితం. బ్రష్‌ న్య శాం
గా (౮ గా ల
కనుబొమలు చిటించి, _బరిణ కొసనం: -చుటరలరా చూశాలు; అప్రయత్నంగా అతనికి
రా లు య
తే జ్య ల్‌ కా, (
పరిచితమున గళ చాక, నాకుల జాతూ, బద కళూ - ఇంకొ ఎమిటంకే
ము ర్చి J = ర గా
కా! గ్ర ల ఇఒ పెగ క్‌ వాన్‌ సె
ఆ కళ్లు తన వైపు గుచ్చి చూస్తున్నాయి. ఓ-కి-ఓ- ఇతనెవరు? ఇంకెవరు? బరు
న్‌ ప
wr 9 ఒవ్‌ _ రె క్ష
పొందిన సర్‌ సినే! నందూ వెకి రించాడు. పదగా వెకి_రించటంతో బనెష్‌ అది
లు by లు (౮
న వం
ల
“హలో నువెవరు?” అడిగాడు
జ
“నరదూనవతా అంటారు” అన్‌ తనను తాను పరివయం ఎసుకుఠటూ ముక్తసరిగా

వ్‌

జవాబు యిచ్చాడు.

“నిన్ను కలుసుకున్నందుకు సంతోషం కులాల నరదరో నదతా” అన్నా ఎ సాసర్‌
క

పోనా?! అన్నాడు పిడికిరి ఓగించి నందూ.

మన్‌ న నవు కమారనిచారనా న ౧వ ఈనందూో నంచి కకిరినూ

అన్నాడు బనేష్‌. “నాకెలా తెలుస్తుంది. ఈ రోజులల్‌ ఆడ పల్లలు ర ట్‌ తలు
పంటామూలు వేసుకుని జాట్లు కరింం దుకుంటున్నారు. క తీగ వాఖ్యప్తుడూూ
బదాలకు రంగు ఎయ్యురు.”

“రంగా?” ఆశ్చర్యంగా అన్నాడు నంటూ దారిబాయినట్లుగా.

~~”

అజ న్న ఫి ఇఒ. _ క” ఇత 6 క్ని టే అ క్‌
అతను ఒక వెలు పపటదవలప రుదుకొని రంగు చెతికి అంటుకోవటం
"aE ౮

గుర్తించాడు. బహుశ అతని బదటిమలు రంగుతో ప
9 CO ఇ. ఇ me ఒర ఇఒ ఆం ఓ జ. -
తోటి పిల్లలు TINE To DON DOG DINO కతతరకి
= లయ లూ యి
అతి కష్టంమీద మ దం జన ఈం
6... న్‌.
౮ ల ఇ కా
నందు పిగుతో కుంచించుకుపోయాడు. ఇంతలో అక్కడకి రనఖి అధికారి
41

ఇ ర్‌ జ ౮ Ym ఇ ఏ టు UG న వ్‌ సం DE /” హోం
షు అందరిని గదించి తరువాత |ఎత్వొకబుఇ హాపభ్రితరా నందూ వెపు.లరగాడు,
య 4 ఆ gan Fo
ప షీ 0 న్ని e అమ్‌ ఒం క
నువ్వు పోటీలో పాలొంటునాదా? లేక నాటకానికి రంగులు ఎసుకుంటున్నావా?”
nS oO

శత క Go:

es ఉం ౮ ఇ ల క Ci
రతన--బద్‌ లుల మజా తత రతం కరకు

వం ద Pe. ఆవ వం ఎ |
గొణిగాడు. “ఆ పొ స్రర్‌ సినేను వాలసా నం! క వకు అ Sen లో JF 41 ణుక్కున్నాడం.

Cn
॥ అగ ఇ” nu” hh క షె ఇలారా ఆవ్‌ 3 క. క జత ఒగ్య ఎవి ఇ
ఉలలంతా అబ్బులు బూలల 2 MOOG TE Ud TON De ఎలు
౧ a cn WC అ =
సె లా సె టౌ గా fe, జక ఆగ ri న్స యై
బిదునామూవునా కాగితౌణ” అంటించారు. దపిఖి ఆణికాల రజ ము కట. తి ల
య ౫

తీసుకువెళాడు.
%
తి 5 ెాంత అరు బూర చుటూ పోగయూ?ర రానిఎపు
ఎల్లలంతా కం బణ బది అబ్బులు బూం చుట గలా (వ్‌ వగు
౧ మ ;

లా
మెచ్చుకోలుగా చూస్తూ చుట్టూ

న ర్‌ బు: గం ND (డాం న & న ల్‌ న! (్‌

బలబ్లున గాది రీచి నీలం - తెలుపు చారలత్‌ (బల్లా వున్న ఎది బూ

ra హూ! కు కా i ఒవ్‌ వష. ఇ

గాలిలోకి కొటుకుపోయింది. దానిమిద ₹ండదు మాటలు మాత్రయ వున్నాయి.
లు

vu ఇ యం ౯ (
'ఖోకా బాకీ) అందరూ “సెకే చూసైనా కరత అబ్బయి WIC WoHs “ఎర

a oo

జ స క
ఎడి కత ౮ yee

Pod

జరుగుతునొదీ గమనించలేదు. బనేష్‌ గారో
Oa

ద స అణ సళ క SP HET A Pn COV pa
రబ్బరు బూరలకు కటిన తాళ్ళు ఆతటరా మౌ దర ఇతడ Boe ee అముర్చబ
౬ జ్‌

డివున్నాయి. ఒక కుర్రాడు మాత్రమె అది గమనించాడు. నందునవతా కిందకు
వంగి త్వరగా లావుపాటి తాదు ముడిని వదులుచేశాడు.

“ఎంత లావుగా.వుందో తాడు” అన్నాడు. పాస్తర్‌ ఫినే మందంగా గట్టిగా కూడ
వున్నది. “వెలాన్‌ తో అలగి! అన్నాడు నందూ. చక్‌ పక్కనే నిలబడివున్నాడు.
“ముట్టుకుని చూడదు” అన్నాడు.

బనేష్‌ తాడును పట్టుకున్నాడో లేదో నందూ ముడి వదులు చేశాడు. తాడు
జారిపోయి బలమైన గాలి తెర ఒకటి రబ్బరు బూరను ఆకాశంలోకి ఎగిరెటట్లు
చేసింది. పాస్టర్‌ తర్‌ అలు: జక చతల రతిలో ఇరుక్కుపోయి వున్నది. ఆ
చెయ్యి బయటకు తీసుకోలేక పోయాదు. తడబాటులో రెండో చేతితో కూడ
తాడును పట్టుకున్నాడు. తన బలాన్నంతా ఉపయోగించి బూరను కిందకు లాగాడు.
కాని పైకి లేచే వేగం a వుండి లాగలేక పోయాడు. బూర ఆకాశంలోకి
ఎత్తుగా ఎగిరి దాంతో (వేలాడుతూ పాస్తర్‌ ప చాడ వెళ్తాడు.

ఊహించని విదంగా పాస్తర్‌ పె తు పాటు పైకి వెళ్ళటాన్ని తస
పిల్లలు తమ కళ్ళను తామే నమ్మలేక పోయారు. నందూ గొంతు భయంతో తడి
ఆరిపోయింది. బనేష్‌ మీద ఎంత కోపమున్నా, కావాలని బనేషి పైకెగిరెటట్లు
చెయ్యలేదు. బూర పై ౩గి రేటప్పుడు అతన్ని 5 "0చెం ఇబ్బంది బడదామ; నుకున్నాడు.
బనేష్‌ ఇత్తడి రింగుల్ని పట్టుకున్నాడు. అది కూడ మంచి ఆలోచన కాద దనుకోండి.
తరువాత బఒనేష్‌ను క్షమాబణ ఆఅరిగపొడు:- నఠదూ అక్కడ వాళ్ళంతా ఇబ్బందిలో
పడటం చూపి ఆనందించాడు. కొని అది మెంచిపోయి చాలా దూరం వెళ్ళింది.

“దేవుడు కాపాడుగాక! అతను ఎగిరిపోయాడు.”

“కిందకు లాగండి! వెనక్కులాగండి!”

“రాడు గట్టగా లాగండి. పోలిసు లెక్కడ? అగ్నిమాపకదళాన్ని బిలవండి.” అక్కడ
పూర్తి అయోమయం ఎర్సడింది. అందరూ అందరికీ సలహారిస్తూ భయుభాంతులై
తోసుకుంటున్నారు.

బారులు తీరిన కార్లు వోరీ సముద్రతీరంలో ఎరలెట్లు వెలిగిన నప్పటిలాగా ఆగి
పోయాయి. కారు రన్‌ వతు, వంద గుళ్ళల్లో శంఖాలు (మోగినట్టుగా
(మోగనాగాయి.

పాస్తర పనన తీసుకుపోతున్న బూర యింకా పైపైకి పోతున్నది - పడమటిగాలి
తెర వీచి నిలువుగా ఎగురుతన్న' బూరను పడమటి దిక్కుకు తోసుకుపోయింది ఆ

న

86

దృశ్యం ఎలాంటి బాలుడి రక్తాన్నెనా చల్లబడేటట్లు చేసేంత భయం కలిగించింది.
పాస్టర్‌ ఫినే చాలా భయంకరమైన సన్నిచేశాన్ని ఎదుర్కొన్నాడు గాని ఇంతభయం
పుట్టించెది చూడలేదు.

అతడొక సారి 'నీఫా! యుద్రభూమిలో పారాచూట్‌ లో దిగాడు. తల తిరిగిపోయింది.
కాని ఇష్టపూర్వకంగా అలా చేశాదు. అదీ తిరిగి భూమి మీదికి చేరుతాననే నమ్మకంతో
ఇప్పుదు అతనికి ఆ నమ్మకం కలగడంలేదు. ఆ బూర అతల్లి "ఎక్కడకు తీసుకు
పోతుందో దేవుడొక్కడి కే తెలుసు. అదీ ఎంత దూరమో! ంతవరకో! ఎక్కడ
దించుతుందోో!

పాస్తర్‌ హ్‌ శరీరమంతా చెమట దిగ కారుతునొది. కిందకు చూడగానే అతడి
తల తిరిగింది. భయ కంపితుడయ్యాడు. ఇపూ డతను అందరినీ నవ్వించే పిల్లల
వినర కథల్లో సాటర్‌ ను కోర. తద కనకాల మాతమే. చేతులు
తెమ్మి రెక్కినట్లనిసంచింది. Es టి గుప్పిట్లో రాడు
వ

రింగులో ఇరుక్కు యివూంది. ఆ రింగు వదిలి సడి

తెలుసు. నేలమీద పడితే దోసెలాగ ఎల్సగా చదు దుంవితాడు ఓ దెవుడా! కా
కాపాడు! అని ఎడ్పాడు.
బూరకు రంధ్రం వుండి దాని ద్యారా గారి నెమ్మదిగా బయటకు పోతుందని,

wy
కాని ఇది అలాంటి బూర కాడు. అలాంటి పగ్‌ ఏది లెదు. గారిని ఎలా బయటికి
(ae)

పంపగలడు?

అప్పుదు దానికి జతచెస వును బుట నేలకు పరక. అతనికి జాపకం వచ్చింది.
అ oe

అతని దగ్గర ఏంలగట. పూ

సం టతలుు “కతకొ ఎప్పుర మెంట్లు వున్నాయి. కాని
ణా య గ
అ” న్‌ వ Oo
సంగటిపుల 'జేబులోనుండి తీసి ఎలా వాడగలడు? చెతులు రెండూ తాళులో
౧

ఇరుక్కుపోయివున్నాయి.

బెలూన్‌ నగరం అంచుర్చి దాటి సమ్ముదంబైడు క“ట్టుకుపోయింది.

అక్కడ హాజీ ఆలీ సమాధి నౌకలు, కెరటాల మీద నుండి వచ్చేనురగ వున్నాయి.
ఒకవేళ సముద్రంలో పడితే గాయపడతాడేమో గానీ బతికి బయట పడగలడు.
కిందనుంచి ఎవరైనా తుపాకీ పేర్సి బూరను పగలగొడితే బాగుందుననుక్తున్నాదు.
పాస్టర్‌ సినేకి మూర్చ వచ్చేంతపనయింది. బనెష్‌ గట్టిగా ఇత్తడి రింగును ఒక చేతో
పట్టుకున్నాడు. ఇంక్‌ "క చేత్తో బెల్టును తీయటానికి (దయల్నిం ంచాదు. కాని అది
అంత తేరికకాదు, చివరికి ఎలాగైతేనేం సాధించాడు.

త Oy
UR r

టి

గె + స్‌ 1.

: న. ల?

- SY Yat hs Cl
MS)

»
. ల్‌ uu

న్న

శ

శ

NN

bY
\

గ

ఫై హంగ |
1+ ttt 114 ఇ

ఇ

బనేష్‌ బెల్టు చివరను గట్టిగా పట్టుకొని కొరడాతో కొట్టినట్లు శబ్దం చేస్తూ
టకటక పగలగొట్టాడు. బెల్టు బకిల్‌తో గట్టిగా రబ్బరు బూరను కొట్టాడు. దాని
పిన్నుతో ప్లాస్టిక్‌ బూరకు రంధ్రం పెట్టడానికి 1,2,3,4,5,6 సార్లు కొట్టవలసివచ్చింది.
బెలూన్‌కి ఒక పక్కన రంధ్రం పడింది. దానిలో గారి పెద్ద శబ్దంతో బయటకు
నెట్టుకు వచ్చింది. నేరుగా నెమ్మ దిగా బూర కిందకు రావటం మొదలు పెట్టంది.
కింద చేపలు పట్ట పడవల్లో వున్న జాలర కళ్ళు సముద్రంలో చేపల మీద లేవు.
అవి ఆసక్తిగా ఆకాశంలో వున్న దుందృష్టవంతు డన బాలుడ వైపు చూస్తున్నాయి.
అతని కమవుతుందో! వాళ్ళు సహాయపడగలరా?

లేదు. వాళైలా సహాయ పడగలరు? సమ్ముదముంకు వాళ్ళ రాజ్యం. కాని
ఆకాశం కాదుగదా!

కాని వాళ్ళు ఆ బూర పడటానికి వీలుగా స్రలాన్ని సరల ప
త్వరగా చేపలు పట వలను చదరంగా ఓగుతుగా వుం టట్లు పరిచారు. ఆ

న

బాలుడికి ఇదొక్క రు ఆన.

ఆ బూర సూటిగా దానో పడింది. వల దానీ అందుకోగరిగింది.
౧ ల
+ 4 4

శ్‌ నెక్కదున్నాను?”

“ఖంగ్‌ఖంగ్‌ఖంగ్‌. నువ్వు ఇకటు వున్నావు. భయపడ నవసరం లేదని చెప్పారు.”
అన్నది అత్త.

వారంటఉట అతనికి మామగారు. వాళ్ళ మామగారు బొంబాయిలో పేరున్న

“నీకేం దెబ్బలు తగలేదుగదా? తగిలాయా, బనేష్‌?”

“లేదు. నాకు అది తలచుకుంకేనే జబ్బు పడ్డట్టు వుంటుంది. అక్కడ ఎవరు
ఎడుస్తున్నారు, అతా? నాకు లక వెక్కిళ్ళు వినిపిస్తున్నాయి!”

“అతను నీ స్నేహితుడు”

“ఎవరు? నందూ, నందూనవతానా! ఏమైంది నీకు?”

“బనేష్‌ - నేను చాల బాధ పడుతున్నాను. ఇదంతా నా తప్పు.”

“5 తప్పా?”

కుప్తంగా నందూ తను చెసిన దంతా కథలాగా చెప్పాదు. “నేను చాలా
చెడ్డవాల్లో - అపకారం చే సవాళ్లో, గాదదను నన్ను కృమిన్తానని చెప్పవా పాస్టర్‌

90

ఫీనే! నాకు ఎలాగూ బహుమతి రాదు. ఒక వేళ వచ్చినా తీసుకోను. నేను
తీసుకోనని (ప్రమాణం చేస్తున్నాను.”

బనేష్‌ కూర్చుని నందూ వైపు కళ్ళు పెద్దది చేసుకుని వింతగా చూశాడు.
అప్పుడే వాళ్ళ మామయ్య లోపలకి వచ్చారు. “ధైర్యస్టుడివి పాస్త్రర్‌ ఫినే!” “నీకు
తెలివి వచ్చిందన్నమాట. అలా చేసినప్పదు పడిపోకపోతే ఏమయ్యోదో నీకు తెలుసా?
వెమానిక -దళం నిన్ను కాపాడేది! ఎర్బాట్లు చెయ్యమని అన్ని చోట్ల మ టా ఫోన్లు
వెళ్ళాయి. నీకు తెలుసా? ఇప్పుడె భోకా కంపెనీ వారినుంచి ఫోన్‌ వచ్చింది. వాళ్ళు
నీకు ఒక ప్రత్యేక బహుమతి ప్రకటించారు. వాళ్ళకు ఇంతకు ముందెప్పుడూ జాకీ
దగ్గు బిళ్ళలకు యిలాంటి పెద్ద ఎత్తున ప్రచారం జరగలేదు.”

“ఆ బహుమతి నిజానికి నాకు రాకూడదు. నందూనవతాకే!”

నందూ కళ్ళలో నీళ్ళు నిండాయి. బనేష్‌ కళ్ళు చిలిపిగా మెరిశాయి.

స్వర్గానికి ఏడుమెట్లు
ఎస్‌. కె. ఆచార్వ

ఒక రోజు ఉదయం దినప(తిక తెరవగానే యీ (కింది మూటలు నన్ను ఆకర్షించాయి.
“హల్లో! యువకులారా! అంతరిక్ష యాత్రికులు కావాలని కలలు గంటున్నారా?”
నా చూపులు ఆ వార్తమీద పడగానే ఉ(దెకంతో ఎగిరి గంతెయ్యబోయాను. అది
(ప్రకటనే అనుకోండి.

సామంత చంద శేఖర్‌ అంతరిక్ష పరికోదనా కేంద్రం - బొంబాయి అంతరిక్ష
యాత్రికులు కావాలి. అంతరిక్ష యాత్రికులు కాగోరిన యువకులు ఎర్రీలు
పెట్టుకోవచ్చు. సామంత చంద శేఖర్‌? భారత దేశంలో గొప్ప వాడైన ఖగోళ
శాస్త్రవేత్త కదూ సామంత చంద్రశేఖర్‌!

ఒక వెదురు గొట్టంతో ఆకాశాన్ని సూక్ష్మంగా పరిశీలించి ముందుగా నక్షత్రాల
గురించి, ఇప్పటి శాస్త్రచేత్తలు అతిశక్తివంతమైన అరిస్కోపులతో చూసి చెప్పినట్లు
ఖచ్చితంగా చెప్పినవాడు అతనేగదూ?

కలమూ కాగితం కొరకు చూశాను. ఆ ఉదయమే ఒక ఉత్తరం బొంబాయికి
మా కళాశాల ఆవరణలో గల పెద్ద మామిడిచెట్టుకు వేలాడే తపాలా పెట్టలో
వేశాను. ఆ రొజుల కళాశాల విద్యార్దిని, అంతే కాదు ఊరిలోని విమానాల
కబ్సులో సభ్యుడిని, చిన్న _ హౌరికాస్తరు నడపటానికి అనుమతి కూడ పొందాను.
చిరపరిచితమైన ఆకాశం ఏమాత్రం అద్భతంగా లేదు. ఆకాశంలోకి ఎగరాలని వుంది.
కాని హెరికాప్టరు రాకట్‌ కాదుగదా! భూమి వాతావరణాన్ని దాటి తెలియని
నల్లని అంతరిక్షానికి ఎగరాలంట ఒక రాకెట్‌”, ఒక అంతరిక్షనొక కావాలి,

దినషత్రికలో (పకటన పై నాకను పడగానే రాకెట్‌ను గురించి కలలు కన్నాను.
పిలుపు రాగానే బొంబాయి బయలుదేరాను. కానీ ఆ ఉద్యోగం కారకు. వరుసలో
నిలుచొనివున్న అభ్యర్థులను చూడగానే గుండె జారిపోయింది. దేశం నలుమూలల

92

ఇ ర్‌ (1 ఇ అగ ఇఒ వ్‌ కన. గస ౯ _
నులు: “అధారులు: వరా. వాసర ఇతుతూ కల ఎనమషుదు గుండే. లక

—
అగ ఇఒ వ నభ 3
హాల వో రంది... నాహాందరరొ” సడంగా గ చాత

| లు
™ క వ గ ౬ లయ లా
ఇం అ. ఇ 7 జ 3 సై :
| హాం! అ ల ఇ శా Te. ణ్‌ క జ. ఇ ao ల్‌ ర
లు పరం చోర. కంల. ఎరకిగతతాాలతా? “టాగా అలలు: ఎల గె౦ిగిన బాలు:
యె / = ౬ వ = ప
౧ యీ పోలే
వారం రం. చాల ఆలా.
న్‌ DE
ఫి nn] ల ల న! -
గ 5 ~~ > | బు ఫై VY జగ కూసు క జ్‌ భా a ఇ Ir క.
ల ఆ TN ల శ ల కా జ ESO DUS
ళా bie = మై మే
స్‌
అణా 4 యెలా జల ఒం నానా, ఇ” టె, ము [ష్‌ ౮ - - జ” ల్‌
ఆపక కులు. సా. స స ప అ DO న క సా. ర.
a 3 ప ట్‌ స్‌

సతబెటితగ
లా

సెం స మ యా రా స జాగ నర్‌ ee 5 తి న్‌ వ్‌ ణి లా ల
as / జు క్ష న్యా నా షు స్‌ ష్‌ ™ స్‌. షే మె ఇ: "7
DID హో నే క భం Bean IIIS WEDGE DIL అతు ఆవ. లట
(షు Pans ey tote UC
) yC గాం స అ 1 re mp pe) ea? r జలగ ఆట అదం, ఇ ts es _ కే. set గ్‌ ళ్‌ ఇకో ఇ
=e పైనే! అ WOMEN METS షక శ కల YC IY NUDE న.
ఓ అం aa
3 ద్ర ఇ మళ —_— ఇ ఇం య్‌ ఇ ఉం" క ~” ఇఒ ఆ గొ రా; ౬ ఇ
aan ఇ = ee న్‌ా [ తాజగా. జ కో జో శారా వ. 4 యం... స్‌ ఇ ఓ, లం 0),
క TO అవల SOL కం త We |, జూం హంత తం ఈయ శ న అట్ల SONNY
1 ples - -
యు! box చ భై
A XK న్న సవ irr మెం అనానను ఎ ఇగ వ్‌ న టం నం ra GK టా
“me eres J sara eC ళో [ఆ tC ssn JC, SET అల త సం ON) OY f | లా
ల యు ఆ _ ds oes
ay) (al
మె. ఇం ౯ 3. తా సా... జ కేం టగ్‌ ౬ + |
ro TO DONDE, ITS BEI ww Se 0
(Foi ముం యు
"ఇ ఫా
i oa Cen పా వా న. వవ ల ళ్ళ సాలా ఇ ; I నున ప ణా CIN
అం కల అ mene a) he న స ™ క wid చత న ఇ. Cy Rrra Cre యె న శ
అ = య ses లే యు =
రా అటే
WN.
(a)
Fass సు ర లాటే వ ళం నలా లో లాటే వ నాఆ నె గా బెంగ ఈ టి చలా గో Y mn WM
రుం wens, Sn No we her Wer లా ఓ wr తాతల స ఎలాం (౮ oy er DY)
Uy టక Cy
ఇం ॥ ఇ” pn ఇ” (| క ఇ Say ఖో \ న pa ఇ” న జ ఇ” nan
ene జు చంటి Rs అ Sr fqn క. క | wpe " \
WwW సరు. pee WUE GE నరీసుకుపె తో కం పం సం త seus ఆయన ww ప అ
టు Cs FE Cx
Fu ఇ ఇ ఇ SRE yer: రె సు ఒం ఇఒ. — జో మనక అజా జు ఇ హె సై
గ ట్ట ల. 1 నత ఇ ష్య త. (= క ~~ | జు న 1
శర ఎకుపో ఆన షై కల. Swe వా ఈ న అనాం ad ew) hr 2 ఆంగ shame ఆలం లాట చల
న్‌ > UU

హా / హా ఫె?
| a ళ్‌. సవ జప ఉం ళా ™ న fan సం Th wens We
లాక్కు వట wu య SDN WO ఈ Ww GHG CII శే స TNT Wwe Sree wo

x

Tra న న జ్‌. అ ఇల్ల Pere షష <- ళా
జక) ,గిరిగిచె లా ఆక aa బలం Des DON eee అఆ అల్ల ఆ! టం ఆ ఆ

హన న్‌ శ్‌ యు అ a
ఇ న్వు ' యూ న TJ uw ాళార్తని ఎ | న త గాం శై Nes N- హార వే త ఖా. Fa వి వ్‌ న్కు. వా. ఆష్ట జ.
రాళ SrA “టి లీల Wy rrr se తా" ఆఆ | meee ఆ ఆలీ న స a ఆటా Wh, ట్‌! (ame)
ణా ఇ క (re)
గ ఇ 2)
WIL OL SE భం.
ర
శాన “rn We a టం Ce Age DUM 5
కర జాతం Hep IC rE అలర TWO WOU GG ces w ts న్‌. త్‌! sere)
లు ఆన్‌ ఉం
న న De Wl aw
ఇ . -——_—— గ్‌ గే శా nis 5 ~~ లు న ॥ జ్‌ క కై ఇ
త ఏ, క్‌. aI _ heer wc Ne) were wen Cio ren అ ied
క శి 1
oe pa
క అ మ్య ee a ME a
అ. వ అనీ a 9 బౌ న్‌ aM = ~~ > ma Nm Wo తే cw! క
పంవోాతు BSD. నతు DET చ టా Ws అలాల SE అ
Cx | శ ఆ
అ నార wr గ్ర wl కాం ఇవ యా మ Jae yp Me TY కసా య. న్ను నన. షట 3 needs
cw అ. అ అమె గ? Servers ww న. అరసం !.! న Se) wt Ww OO oe eRe)
శ్‌ ue ne EN
తాటి. ౧ క
12 ఇ” శ క" జ ట్‌. సం టా జట నార వె నాం జక ఇం rosy Ne
Sy త టొలారు గా CO YY అ | ఇగ ih ఆ వ = CY ఇ, ei) జా | Mid ఓ జ
Ey a (| a 1
9 0౮ SE ఇన క్‌ a ra UK వై > see ప bh MET నే ఒం లా కాం వ్‌? న్‌ న ఉల.
_ న క్ష we ప A) ta) ( mw HU అగౌ ఇ hw} ESN) [wp ల ఓ ఆ /. టల ఓ ఆ రకా
ల చకా RE అ
రూ లా —_ లా? ల జీ
ళా వె స్‌ (4 న్‌; య ము lass నష న్‌ క మ న nr Gro” Se
౮1 బుక్కు, ND: Da Oa బ్ర | Wwe (ఆల) | అల్ల తు ఆ ఇ అఆ Oye wr జో CG Wr rene ee
ల నా ౮౮+ యు _

వెంటనే తేరుకున్నాను. చీకటిలో తదుముకొని ఒక కుర్చీని వెతుక్కొని కూర్చుని
మామూలుగా గాలి పీల్ఫుకున్నాను. ధ్యానాన్ని మొదలు ఎట్టాను. బట్లనిండా
(వేలాడుతున్న తీగలున్నాయి. అవి నా కదలికలను బయటనుండి గమనిస్తున్న
డాక్తరుగారికి తెలియజేసాయని తెలుసు. నన్ను పొంచి చూస్తున్న విద్యుత్‌ తీగలు
పిరికివాడినని తెలియజేయటం నాకు ఇష్టంలేదు. అంతరిక్రమనబడే ఆ అంతు
లెరియని స్తలంలోని చీకటికి, నిశ్ళట్దానికి. భయపదుతున్నానని. తెరియకూడదు.
“వీల్రెదు. ఖై లోలో పల అనుకున్నాను. “అంతరిక్ష యా(తికుడగా వుఠత టానిక్‌ వెతుతట
పరీక్ష తీసుకునె ఆధునిక మానవుడిది.”

ఎంతకూ పూర్తికాని ఆ రా౮ సమయంలో రెండుసార్తు మాత్రచే బం కుర్చీని వదలి
వెళ్ళాను. ఒకసారి ఆకలయినప్పుడు పెట్టలోకి చూచి, గుడ్డి వాళ్ళ కొరకు వ్రాసిన
రిపిని గుడ్రివాడు చదివినట్లు చిక్కు వాతను విడదీసి అందులోని సమాచారాన్ని
బెవరంగా అర్థం చేసుకున్నాను. “వాలు” అని ప్రాసన బీటీ అందించిన ఒక సీసాను
“చూశాను.

అక్కడ నాక్‌ సల Gt క వున్నది. తాగాను.

'3ండవనారి మూత చిసక్తనకు లేచాను. అక్కడ కుండ పెట్ట వుండటం
చూశాను.

ఎప్పుడు దయ్యపు ఎట్ల తేరుచుక్‌"ని డాకరు కః ప ఇచ్చుతంగా ఆరియుదు.
వ్‌, ee) కా
స అ వావ్‌ ఒం నత్త U
బయటనుంచ వచ్చే కాంలి, శబవమూ ఒక్కగా గా లెంగ భూమిదుదకు WISN NIN)
(అ ౯
కె క శ మె వావ్‌ ఇ” CO ట్‌ టి ఇ” క
తెలియజేశాయి. సంతోషంగా ళు ఖచ్చితంగా సం తకు లవ రాలు బాచిన తాతగా

కాని డాకరు గికను తగించినటుగా “48 గంటలు మార్రమే అయినా (ప్రారంభం
అ (oN NM యా
బాగునుది" అని (పకటేంచారు.
Ca
రెండవసారి డాక్తరు దయ్యానికి అస్సగించటమేగాక నాకు తోడుగా సెతాన్‌ను
కూడ వుంచారు. ౭ండవ పెట్టలో సైతాన్‌కు బద్ర ese దానికి డాక్తరు
నన్ను కట్టిఎశారు. వెల్లకిలా ఒక విశాలమైన పదకలాగా వుండే దూలంమీద పడాను.
” (ens
అది... ఆ చక్రము అక వేగంగా గిరగిరలిరుగుతూ దూలాని చక్రంలా
అప్వుతూ గారిచురలాగా ముందుకు పరు గిర్తిస్తున్నది. అటు అలా బురదర టు ను
వకసలాని ఒక గటి తాడుతో కటి గారిలో గిరగిరా తిప్పుతూ మనిషి రకించమని
CD ల డై రలు
అడిగీ వరకూ తిప్పినట్లుంది.
౧

9}

సైతాన్‌తో నన్ను విసరి వేయమని చెప్పకముందే డాక్టర్‌ నా కొక ఉపాయం
చెప్పాడు. “ఇటు చూడు, ఇక్కడ ఒక మీట వున్నది. దానిని నొక్కితే దీపం
ఆరిపోయి మళ్ళీ వెలుగుతుంది. సైతాన్‌ చేతిలో కేమంగా వుండ సంతోషంగా
తిరగగలిగినంత సేపు యీ మీటను నొక్కుతూ వుండు, అది నీకు ఇంకా
వేగం కావాలని మాకు తెలుపుతుంది. ఒక వెళ దీపం ఆరిపోక పోతే నీవు
చనిపోయావనుకుంటాము. అదీ సంగతి” అన్నాడు.

డాక్షరు గొంతుతడి ఆరిపోయింది. ఎక్కడినుంచో. ఒక యంతపు రొద
మొదలైంది. వెంటనే గుండెపై ఏదో ఎగిరి నట్లనిసించింది. అది సైతాన్‌
అయివుండవచ్చు. తరువాత నా గుండెను పిండినట్లయింది. రక్తం తలవరకు చేగంగా
(ప్రవహించింది. రక్తం బరువుగా వేడిగా కరిగిన సీసంలాగ మారినట్లని ఉంచింది.
తర్వాత. ఒక ఏనుగు గుండె మీదకూర్చున్నట్లు అనుభూతి కలిగింది. అతి
త్రీవమైన నొప్పిని, చిత్రహింసను అనుభవించాను. కాని ఇంకా చేతలో మీటను
నొక్కుతూ నెవున్నాను. వేళ ఎంతయిందీ, స్రలమూ - అన్నీ మర్చిపోయాను. చివరికి
చక్రము ఆగిపోయింది. డ్వాక్తరు లోపలికి చోచ్చుక్‌ కొనివచ్చాదు.

“హల్లో! నువ్వు యింకా అక్కడే వున్నావా? అని చెర్తిగా అడిగాడు.”

“గంటకు డెభ్సె వేల మైళ్ళు పోతున్నావు - ఒకే దిక్కులో పోతున్నావనుక్‌”
అన్నాడు.

తరువాత కంప తొడుగు లాంటి మూడవ పెట్ట దగ్గరకు పోయేటప్పుడు
ప్రాణాయామం నేర్చిన గురువు గారిని తలచుకున్నాను. తర్వాత పెట్ట ఎరు
'జాతుతగృహ!” అ లకృ_గ్సహాం. wr wh నగా. అదిరిబడ్డాను. బరటనఎ౨ అక్కడ
ఏం జరగబ్‌ నోతున్నదో (గ బాంచగరిగాను. పురాణాల్లో కం "పాండవులు ఐదుగురు
ఒకనారి లక్కగృహంలో వుంచబడ్డారు. అటి వాలి (కూరులేన కారవసోదరులచెే
తగలబెట్టబడింది: డ్వాక్తరు నన్ను దానిలోకి ఎట్టి దిసురుగా తలుపు వేయగానే
అలాంటి అనుభవమే కలుగుతుందని అని దించింది.

నా భయాలు నిజమేనని బుజావయ్యాయి. బబ కొంచం కొంచెం చేడెక్కటం
మొదలయింది. కాని నేను కదలకూడదు. మంటలు తివంగా నా ముఖానికి
తగిలాయి. చెమట ముత్యాలా కిందకు కారింది. అప్పుడె కవర్‌. నతు
బయటకు వబ్సినటుంది. వీలయినంత శాంతంగా RE) అంతరిక్షయా (కుని లాగ
అంతరిక్షనౌక చాలా ఎత్తునుంచి దిగి వస్తున్నట్లు ఊవాంచుక్‌. కోసాగాను. అది తిరిగి

భూమి వాతావరణంలోకి (పచేశిస్తున్నది. దాని ముందు భాగం గాలికి ఎదురు
కొట్టుకుంటూ రుద్దుకుంటూ వెళుతున్నది. రాపిడి వలన కరిగిన దిపరీతమైన
వేడికి దాని ముందు భాగం మండింది. వెంటనే మంటలు నాల్కలు చాచి
మొహాన్ని తాకుతున్నట్లని పించింది. చివరికి డాక్షరుగారి గొంతు విన్నాను. “103°
ఫారన్‌ హీట్‌ మాత్రమే మరీ ఎక్కువ కాదు, తరువాత పరీక్షకు సిద్దంగా వుండు.

డాక్టరు నన్ను 'నాదగృహ' అనే సెట్టలోకి తరువాత నెట్టారు. అదే “ధ్వని
గృహము. 7

నా జన్నలో ఎప్పుడూ అలాంటి పిచ్చి శబ్దాన్ని ఎ వినలేదు - కేకలు మూలుగులు,
ఎద్దు శబ్దాలు దబ్‌ మనే ధ్వనులు అన్నీ. ఒక్కసారి ఒక్కసారే వెయ్యి రైళ్ళు,
ఇంజన్లు వెనక్కి పరు గిత్తెనట్లు త _బద్ర వడగాలిలో వినిపించే ఈలలు - కూరలు
దెయ్యపు పాటలు.

నన్ను అక్కడికి రోయక ముందే దయగల డాక్షరు నా క పెటారనుకోండి.
కాని వాటిని లెక్కచేయకుండా ఆ శబ్దం నన్ను నిక్రయతో సుత్తితో కొట్రివట్లు
కొట్టింది. వొణక సాగాను. ఎలకిక్‌ హీటర్‌ తీగలు. ప్రల ఎరగా వుంటాయో అలాగే

కె
నా వెంట్రుకలు వేడికి ఎరగా అయ్యాయి. అప్పుడే బయలుదే
వున్న రాకెట్‌ స నుంచి వచ్చినట్లుగా శబ్బపు స్తాయి పెరగసాగింది.
డాక్షరు ఎప్పుడు పెబ్రలోనికి వచ్చాడో గమనించలేదు. “నీవు తరువాత మెట్టుకి
జు న లు ౬
సిద్దంగా వున్నావా? అని అడిగాడు.

aT
లం
తో

cs
(౫
లో
(తి
O
3

నెమ్మ దిగా పెకి లెచాను. మంటలలో తఎను చేసుకుంటున్న బు షిలాగా
అప్పటివరకూ కూర్చుని వున్నాను.

రరువాత రండు పరీక్షలు, ఇంకా యిలాంటివే వింత బబట్లలు రెండింటిలో
జరిగాయి. ఐదవ పట€కు డాకరు 'డాన్సపెట్ట' నాట్యం వు క. జల

లు లు (4 లు 6

పెట్టారు. లోపరికి విసరి చేయబడ్డాను. కష్టం మీద నిలబడగలిగాను. మళ్ళీ నేలమీద
నిలువలేక జారిపడ్డాను.

తరువాత పె గుండ్రంగా తిరగటం మొదలు పట్టింది. అప డప్పుడు పర్తీలు
క్‌"డురూ పెట్ట ఆ విధంగా నాట్యం చెయ్యగానే నా శరీరం కూడ దానితోపాటు
నాట్యం చేసింది. చివరికి అది నెమ్మదిగా ఆగింది. పాదార్ని గట్టిగా భూమిపై
పెట్టగలిగాను గాని నా తల ఇప్పుదు తిరగటంలేదు. దాన్ని లక్ష్య పెటకుండ

లు యె యి (J)
(ప్రశాంతంగా వున్నాను. తల ఎప్పుడూ పైకే పెట్టుకోవాలి. అంతరికయా తికుడిలాగా,

96

లేకుంట అంతరిక్ష నౌకను నడుపుతూ, నడిపే చిధానాని మర్చిపోతే అంతరిక నౌకను
Ca ses

తస మార్గంలో నడిదినాను. క లీ
ఆ తరువాత ఎట్టు యింకా వింతగా వుంది. దానిలో కాలుపెటి మరుకణమే
ల అమె

౬%

నా శరీరపు బరువునంతా పల్వేసింది. అందుకే డాక్తరు దానికి 'బరువు లే
పట అన్‌ బరు. పటా

ర జ్‌

ఇట చాల చింత అనుభవం. ఇక కణం తర్వాత జబ్బుపడ నట్టయ్యాను.
ఐనప్పటికీ అంతరిక్ష శల వున్నట్లు ఊహించుకున్నాను. ఆంతరి 0క్షంలో వాస స
తేలికగా బరువు లేకుండ
బరువు కోల్పోతుంది.

fx
౬ (6

కరా (ప్రపంచంలో Mes 0 అక్కడ అతన శరిరం

( ఇఒ/ ల్ని Ca Oa న Oa ౮ న్‌ ఆగ
ఎడవది | క్‌ క చివరి చెటు “మూపు, మనల. వోనోది. శాల కష.
గ య్‌

రాగా వతు
వావ ఇ వాజి జ జః 0 ఒర జానీ
డాక్షరు ఖ్‌ [లం OFT, ELS AOD
మాస్క్‌” బట్లాదు. అంరంరక్షయారకులు SEINE వితర'. ఎరితగాౌ కనిప సారో

నేను అంత దింతగా వుండి వుంటాను.

డాక్తరు (పాణ వాయువు వుండే గదిలో వుంచి ఇలా ఆజాపించాడు. “గట్టగా

లోపరికి గాలి పల్పు,. దీనికి బ్రాణవాయి

ర్‌

ఇఒ ౮౮ ఇ ~~ క ౮ ళా.
తరువాత అతను నా భుజానికి వొక సంచిని వేనాడదిశాడు. దానిలో క్‌ న్ని
ఇక
నటూ, తీగలు అటూ ఇటూ కదులుడునాయి. “గారి లేసి అంచ రక్తంలో ఎంత
౧ Oo
ఎత్తుకు ఎగరగలవో ఇప్పుడు లోపరికి వళ్ళి చూదించు” అన్నాడు
అ ed —_ ya - =) ఇ [ea i EE కా
భయం పుటించ ఆ ఎటలొకి వళాను, అందులో ఒక క్వూఒక్‌ సెంటీ
(a) ల ర్న
మీ సె ౮ 5 యాప్‌ ఇ oa లేద పన
టరు గాలి ey ఎల్సు5 పటాణిక bY mE
త లో రయూముని శః నిపించించి. పటలో గాలి నెమదిగా
మరుకణం ర్యమయూముని శబం ఎనిఎంచింటది. ఎ లుల ఎమ్మ
యి ce ౧ లు
ఎన్‌ ఇగ ఇ+ అ= రా కె వే న్‌ా క్‌. ఆస న్‌ ON 5S గ అం
తసి పంపు పనిచయటం మొదలు ఎట్టంది. ఎను ధరించిన. అంతరిక్తపు
యాక్‌ గ్రా

“సూట్‌” వ్యాకోచింప సాగింది. ఊఈపిరాడలడదు. నిజానికి బకత we “మాటు!
నా శరీరాని కాపాడుతునొది.
oa అ
ఈ మధ్యకాలంలో ముఖానికి కటిన మాస్‌. గుండా తెందు చిషయాలు
లు ౮G

గమనించాను. గడియారంలాంటి ఓళ, దాసి ముళూ ఏదో అంకెలను చూచించె
రా u

లు. న వారా. ఉకొలుడాచనానపకలాలకను. ఓ

అననా శాక అనా ఆల

ఇ అ చం ని అనో

పే న్‌
లు వ
క a a= అం అగా
చంచలము ఇ అవత హాడిచు మటు భక వానినాల- = ఈ

Hi wy Ye క్ష ల [| ॥
f a hyd స న
ప |. : .

వాన్ని

ua ప క్‌ +

a sea! pL సళ్లని టో అం టై?
J

న ల లతా న న...
గక '

న.

ఆ Me,

కారాలు వా

|

టీ
a

దాన్ని చూశాను. ఆ ముల్లు చూస్తుండగా కదిలింది. ఏదో 10,000 నుంచి 20
వరకూ ననుకుంటాను. అప్పటికప్పుడె ఒక ఊపుతో ౩౮ వరకూ "పెరిగి, దాదాపు
నిటారుగా నిలబడింది. గడియారపు ముల్లు కాలాన్ని సూచించటం లేదు. ఎత్తును
తెల్పుతున్నది. తరువాత నా కళ్ళు “మాస్క్‌! గుండా ఇంకొక చితమైన వస్తువును
నా సీటు పక్కగా చూపాయి.

అది ఎందుకు పనికిరాని గాను నీళ్లలాగా కనిపించింది. గడియారపు ముల్లు ఒసే
విధంగా కదలటం కొనసాగి బిళ్ళవరకూ పోయింది. ఉన్నట్లుండ గ్లాసులోని. నీరు
మరగ నారంభించి, ఆదం ఆవిరి చల్లగా మారింది. గడయారాన్ని పరీక్షించాను.
దాని ముల్లు 60 వేలు దాటబోతున్నది.

నిజంగా సముద్రతీరం నుంచి 60 వ అదుగుల ఎత్తులో వున్నానా? నేనున న్నబ
భూమి నుంచి ఒక్క అడుగు ఎత్తు కూడ లేదు. ఎప్పుదూ పాటలాగా సుత్తి
కొట్టినట్లుగ చెవులకు వినిపించేది. ఇది గాలిని తీసివేసే పంపు చేసే పనే! నేను
ధరించిన అంతరిక్షపు “సూట్‌ నా చుట్టూ వున్న శూన్యత కొలతను తెలుపుతున్నది.
ఆ గాలి లేని (ప్రదేశంలో నీరు ఆవిరిగా మారటం చిన్న వింత. అంత అరుదైన
వాతావరణంలో నీరు తన ద్రవస్తితిని నిలుపుకో లేదంతే!

ముల్లు డబ్బ ఐదుకు కదిలింది. మరో విధంగా చెప్పాలంటే నేను సము[ద్రమట్టం
నుంచి 75 వేల అడుగుల ఎత్తులో వున్నట్లు లెక్క. ఆ ఆలోచనే నాకు కళ్ళు
తిరిగేటట్లు చేసింది.

అపయతర్నంగా నాకొక కొంటు ఆలోచన కలిగింది. కొంచెం కాలక్షేపంగా
వుంటుంద నిపించింది. నా కుడి చేతి కున్న తొదుగును లాగీశాను. కానీ జరిగిన
విషయం చూసినప్పుడు భయంతో వణికిపోయాను

చెయ్యి గుమ్మడికాయంత లావుగా వాచింది. దాన్ని చూడగా గాసులోని
నీటిలా/ నాలో రక్తం కూడ శరీరంనుంచి తన్నుకొని వచ్చి ఆవిరిలాగా మారేటట్లు
కనిపిస్తున్నది.

జరుగుతున్న విశేషాన్ని డాక్టరు చూస్తూనే వుండి వుంటారు. “హిస్‌” మనే
శబ్దంతో గారి నా -బట్టైలోనికి. తోసుకు వచ్చింది. గాలిని తోడే పంపు నిశ్శబ్దంగా
వుంది. నా అంతరిక్ష కవచం ముడుచుకుపోయింది. నా చేయి తిరిగి మామూలుగా
అయింది. అది రక్రించబడింది. నా జీవితం కూడ రకి క్రింపబడింది.

డాక్షరు నా చేతిని తట్టారు. ఆ అదిలింపును పరిహాసానికి లాగా తీసుకొని

బె
లు
తో

“అంతరిక్ష కవచం లేకుండ స్వర్గానికి వెళ్ళిన భారతీయుడెవరో మీకు తెలుసా? అని
అడిగాను.

డాక్తరు నా వైపు వింతగా చాశారు. “పాండవులలో పెద్దవాడైన యుధిష్షిరుడు”
అన్నాను గర్వంతో.

ఈ మాటలకు డాక్తరుగారి కండ్లు మెరవగా నా వెపు దయగా చూసి “బాగుంది.
చాల బాగుంది. నీవు యుధి ష్తిరుడి లాగే ఎన్నుకో బడ్డావు. అన్ని పరీక్షలలో
ఉత్తిర్ణుడవై నావు” అన్నారు.

వందమంది అభ్యర్థులలో శావరికి ముగ్గురు మాత్రమే ఎన్నుకో బడ్డారని తెరి
సంతోషిస్తావనుకుంటాను. ఆ ఎన్నుకున్న వారిలో గొప్ప మనుష్యులెవ్వరూ లేరు.

“ఆ గొప్ప వారి కేమయింది. అని ఆరా తీశాను.

డాక్తరు మాకు గప మనుష్యు లవసరంలేదు. నీలాంటి నామాన్య యువకుల
కోసం చూస్తాము” అన్నారు.

బౌను, నేను సామాన్య మానవుడిని. చాలా సామాన్యుడిని. కాని ఇంటికి తిరిగి
వచ్చి మా గురువుగారికి కథ మొత్తం వినిపిస్తే ఆయన చిరునవ్వు నచ్వి “ఇది
కొత్త ఏమీ కాదు. నీ శరీరాన్ని, మనస్సును, ఆత్మను బాగా తెలుసుకో! ప్రపంచం
నామాన్య మానవులతో అలసిపోయి వుంది. దానికి ఇంకా ఇంకా శక్తిమంతులైన
మానవులు కావాలొ అని చెప్పారు.

10]

బమ్‌బహదూర్‌
గురుబక్స్‌ సింగ్‌

'బమ్‌బహదూర్‌' ఏనుగుకు మావటి వాడైన మతాదిన్‌ ఏనుగు రోజురోజుకూ
మితిమీరిపోతున్నదని యువరాజుకు ఫిర్యాదు చేశాడు. వైద్యుని ఆజ్ఞపకారం అది
ఆడ ఏనుగు నుంచి అనారోగ్య కారణంగా వేరు చేయబడింది. కాని (పతి
సాయంకాలం ఆడ ఏనుగును షికారుకు తీసుకు రాకపోతే బమ్‌బహదూర్‌ రంకెలు
వేస్తూ బద్ద పద్ద ధ్వనులు చేసేది. ఆగడం చేసూ, తన తొండం దాని వీపు మీద
పెట్టకపోతే బయటకు రావటానికి నిరాకరిస్తుంది. ఒకవేళ మతాదిన్‌ ఆక్షేసిస్తే
కోపాన్ని చూపిస్తుంది.

“విచారపడకు మతాదిన్‌” మన బమ్‌బహదూర్‌కు బడాయి చూపించాలని ఇష్టం.
అవకాశం కొంత కాలంనుంచి రాలేదు. వచ్చే బుధవారం నేను నా భార్యను
ఇంటికి తీసుకు వచ్చేటప్పుడు బమ్‌బహదూర్‌కి అలంకాతాలన్నీ పెట్టి రైలు స్టేషన్‌కు
తీసుకురా. , దానిపై కూరని అంతఃపురానికి వన్నాము” అని యువరాజు అతనికి
ఆశ కలిగేలాగ చెప్పాడు.

బమ్‌ పేరుకు తగ్గట్లు పరాక్రమమైనదే గాక, యువరాజుగారు మెచ్చుకునే దిధంగా
హుందాగా వుంటుంది. రాజ్యంలో (ప్రతి ఉత్సవంలోను, (పతి ఊ రేగింపులోనూ
అందరి దృష్టీ ఆకట్టుకొ నేలాగా మహారాజుగారు మంచి (శ్రద్ద తీసుకునేవారు.
బాగా అలంకరించినపుడు మర్యాదగా ప్రవర్తిస్తుంది. బాగా శిక్షణ పొందిన సైనికుడి
కంటె బాగా నడుచుకుంటుంది. అదే బమ్‌బహదూర్‌ శాలలో వున్నప్పుదు ఇతరుర్ని
భయ పెట్టగలదు. మానవ గుణాలను గ్రహించటంలో మిక్కిరి నేర్పరి కావటంవల్ల
శాలలో కావలివారు ఏమాత్రం లోపం చేసినా, లేదా నిజాయితీగా లేకపోయినా
కోపంతో రెచ్చిపోయేది.

“బమ్‌ చాల మర్యాదగలది. మీకు తెలుసా! మావటివాడు దాని మేత
దొంగతనంగా శతు వైన అడివికోడికి వేసేవాడు. మొదట్లో బమ్‌ ఏనుగులన్నిటిలోకి

102

చాలనాణ్యమైనదనే కీర్తి తెచ్చుకున్నది” అని అప్పుడప్పుడు సేవకులు అనుకోవటం
వినిపిస్తూ వుండేది.

యువరాజు ఉదయపూర్‌ నుంచి కొత్తగా పెండ్లైన తర్వాత వధువుతో తిరిగి
వస్తున్నాడు. రలు స్పేషన్‌ పండగ రోజులాగా అలరీకరింపబడీంది. బజార్లో చాలా
కార్లు బారులు తీరివున్నాయి. గుర్రపు రౌతులు అందరూ ఒకే దుస్తులతో
తత దో అరేబియన్‌ గురాల బ్ర కూర్చున్నారు. అప్పుడు బమ్‌బహదూర్‌ వైభవంగా
అలంకరింపబడి _ అక్కడ నిలబడింది. విశాలమైన మెరిసే పట్టు బుటా దాని
వీపుమీద కప్పబడింది. చిన్న బంగారు గంటలు, బంగారపు అంబారిపై గణగణమని
(మోగాయి. చివరకు దాన్ని దంతాల పై కూడ బంగారు పూత పూశారు. దానిమీద
మతాదిన్‌ తన ఎత్తును పైనుంచి కొలుచుకుంటూ ధీమాగా es

యువరాజు, మహారాణి అంబారి ఎక్కగానే బద్ద he చెలరేగాయి.
బమ్‌బహదూర్‌ నమస్కరించినట్లుగా త్‌ తొండం -పెకెత్తింది. ఊ రేగింపు మొదలయింది.
బమ్‌ ఎంతో రీవిగా నడిచింది. అపారమైన సాగసులతో అధికారంతో అటూ ఇటూ
కదులుతూ రాజు దంపతులను అంతఃపురద్యారం వరకు వీపుమీద మోసుకు వెళ్ళి
దించింది.

మిగిలిన అతిధులను పెండ్లి కుమార్తెకు పరిచయంచేసే ముందు యువరాజు
ఏనుగుతో “బమ్‌బహదూర్‌, ఈమె నీ కొత్త మహారాణి. బహుశ నీవు నాకంటే
ఎక్కువ కుతూహలంగా ఎదురుచూస్తున్నా వేమో” అన్నాదు. బమీబహదూర్‌ తన
తొండం పెకెత్తి మహారాణికి నమస్కరించింది.

మహారాణి (పేమాభిమానాలకు మారుపేరు. దాదాపు యువరాజు ఆంత ఎత్తు
వుంటుంది. బిశాలమైన నుదురు, నిండన బదవులు, నల్లని బద్ర మెర కళ్లూ.
ఆమె కళ్ళతో చూచినే మాట్లాడగలదుకూడ. ఆమే చూపు ఎవరి పైబడిలే వాళ్ళు
పూర్తిగా మంతించినట్ల వుండిపోయేవారు. శుతి చేసివున్న సంగీత వాయిద్యం
ఐ చిన్న కదలిక కనా ఏ విధంగా రాగాలాపన చేసు ుందో వాళ్ళు అదే విధంగా
మో హితులయేవారు.

బమ్‌బహదూర్‌ తొండం ఎత్తి ఆమె అందానికి నమస్కారం చేసింది. “బలమ్‌
నా ఏనుగు మ్మాతమే గాదు, నాకు స్నేహితుడు కూడ. మే బుద్రరం ఒక్క
రోజే పుట్టాము” అన్నారు యువరాజు.

రాణి బమ్‌బహదూర్‌ వందనం అందుకుని రెందు చేతులు జోడించింది బదులుగా
బమ్‌బహదూర్‌ వాటిని తుండం చివరతో కొంచెంగా తాకింది. మళ్ళీ (క్రమణిక్షణగల

103

సైనికునివలి రాణీగారి వంక చూస్తూ (శ్రద్దగా కదలకుండా నిలుచున్నది.

బమ్‌ గుండెల్లో ఉప్పొంగుతున్న మనోభావాల్ని గుర్తించి “మన బమ్‌కు ఏనుగు
శరీరమున్నదిగాని, (ప్రేమికుడి కుండే ఆత్మ వున్నది. దాని కళ్ళు చాల తేలి వెనది”
అని యువరాజు చిన్నగా కొంటగా నవ్వుతూ యువరాణి వైపు చూచి “ముఖ్యంగా
అందమైనవారి ముఖం చూచినప్పుడు” అన్నాడు.

మహారాణి తన కళ్లు తిప్పి యువరాజు, వైపు తరువాత బమ్‌ వైపు చూచింది.
అదే (పేమభావాన్ని ఇద్దరి కళ్ళల్లోను చూచి తాను (ప్రపంచంలో కంతటికీ
అథధికురాలనుకున్నది.

చాల రోజులదాకా యువరాజు ఎళ్ళ ఉత్సవాలలో మునిగిపోయి, ఆనవాయితీగా
ప్రతివారం ఏనుగుల శాలకు వెళ్ళటం మానుకున్నాదు. ఈ మధ్యకాలంలో
బమ్‌బహదూర్‌కి మావటివానిపై గల ఆగ్రహం ఎక్కువ కాసాగింది. మావటివాడి
ఆజ్ఞలకు అది చాల బాధపడింది. బరువు తగ్గిపోవటం మొదలు బట్టింది. రోజూ
లభించే ఆహారం కంట ఎక్కువ ఆహారం లభిస్తున్నది.

ఒక రోజు మావటివాడు సమయం కని పెట్టి, మరోకసారి యువరాడాగారికి
పెరిగిపోతున్న దాని మూర్చత్వం గురించి ఫిర్యాదుచే సి, దాన్ని జంతు (పదర్శనశాలకు
పంపవలసిందిగా సూచించాడు. దాని స్థానంలో జంతు ప్రదర్శనశాల నుంచి
మరిక పిల్ల ఏనుగుకు అవసరమైన గిక్షణా యిచ్చి దాన్ని పట్టపు లునుగుగా చేయాలని
చెప్పాడు. |

“లేదు, బమ్‌లో ఏ లోపం లేదు.” కోపంతో గట్టగా అరిచారు యువరాజు.
“నెను గ్రద్ద చూపటంలో ఉ బక్ష చేశాను. కాబట్టి బమ్‌ (బతికి వున్నంతకాలం
ఎవ్వరూ ఆ గానాన్ని ఆ(కమించలేరు.

ఆ రాల యువరాజు మహారాణితో బమ్‌ భక్తి విశ్వాసాలను తెరిపే అనేక
ఉదాహరణలను చెప్పి, తాను రాజ్యవ్యవహారాలలో మునిగివుండటం చెత స్నేహితుడ్ని
అశ్రద్ద చేయటం జరిగిందని చెప్పాడు. మహారాణిని కనీసం వారానికొక్కసా రైనా
గజశాలకు వెళ్లి బమ్‌ విషయాలు కనుక్కోమని చెప్పాడు.

మహారాణి వెంటనే అంగీకరించింది. ఆ మరునాడే ఆమె మంచి పిండితో చేసిన
10 సర లద్దూలతో ఎనుగులశాలకు వెళ్సుంది. బమ్‌ లోలోపల సంతోషించింది.
మహారాణి తన చేతులతో రుచికరమైన లద్దు దాని న్‌ పెట్టినపుడు శరీరం
సంతోషంతో వణికింది. తన చిన్న తోకను తిప్పి చెవులు కదిరించింది. రొండంతో
సున్నితంగా మహారాణి చేతులు దువ్వి కాళ్ళను తాకింది. యువరాజు అక్కడ

1౧4

వుండివుం కు బమ్‌కు మహారాణి నదుం చుటూ తన రొండాని చుటి రాణిని
౬

ము మె

తన తలవరకూ ఎత్తాలని వుందని తెలుసుకునవాడు,

మహారాణి “బమ్‌బహదూర్‌, ఇది యువరాజుగారి కోరిక. ఒకచెళ వారు నిను
యా
చూడటానికి వారంవారం రాలేకపోతే, నేను ఆయన బదులు రావాలి. అదేగాక

నీనుంచి ఆయన ఏ బిథమైన భర్వాదు ఎబకతాడదని కోరుతున్నారు” అన్నారు.

బమ్‌ుబహదూర్‌ లోండాన్ని ఐకల్తి. దాని mu మహారాణి గారి పాదాల
వద్ద నేలపైన గుం(డంగా గీసెతది. -విరినహూరికి విన్నపం. లం. బరు కోరినట్లుగా
(పవర్తిస్తానని ప్రతిజ్ఞ చేస్తున్నది” అని మావటి వాడు వివరించాడు.

మహారాణి చాల సున్నిత బున హృదయం కలది. బెవంన నమస్కరించబినప్పుడు
వారు మనిషైనా, జంతువైనా, ప తరగతవారైనా, కింది తరగతివారైనా ప్రతిసారి
అప్రయత్నంగా రెండు చెతులూ జోడించి నమన రిఠరది... వెఖుదటి పరిచయంలో
బమ్‌ యువరాణి ముకుళఖించిన ఇతుర్ని మాత్రమే తాకింది. ఈసారి తనను తాను
అదుపులో ఉట్రుకోలక హా 5 అలంకారము లేని ఆమె ముంజేతులను
చుట్టి వెంటనే తమ అంతస్తులలోని తేడాను. గుర్తించి వెనకడుగు చేసింది.

మతాదిన్‌కు ఇది ఇష్టం లేక బమ్‌ను గద్దించాడు.

(a

“అలా దీలేదు. దీలేదు” అని మహారాణి అభ్యంతరం చెబ్బ నువ్వు నా ముందు
౧ ౧

బమ్‌ను ఎప్పుడూ తిట్టకూడదు” అన్నది.

ఒం ౬ 1 ఇ ఇ స్టన్‌ | |
ఆ రోజు మతాదిన్‌ ఆర్సౌాబాం రకు ఎగా SINC Wes దూరం ఎ
(ఆ
అ” ఇ ఇ? ఇ ఒం “ఆయ ఇఒ జ ల ద్‌ కై
ఉత్సాహంతోను, సంతోషంతోను వనరు 'మతాదిం; పస్తు "ఎరగా కూట
4 అ. మా
చూడలేదు.

ఆ సాయంకాలం మతాదిన అది రాతి తినే మేత నుంచి కొన్ని లడ్డను
దొంగిలించాదు. ఒమ్‌కు బాగా కోపం వచి )) es అంటుకోలేదు. మరునాటి
ఉదయం మతాదిన్‌ కొద్దిగా భయపడి దానికి కొలదగా ఇచ్చే తిండిలో తక్కు వైన
భాగాన్ని అలవాయు

మహారాణి చెప్పిన మాటను నిలుపుకొని ప్రతివారం బమును చూపేది. ఆమెకు
ఎదురయ్యే ఆహ్వానం మిక్కిరి ఆనందం కలిగించేది.

కొండలో నివసించేది, ఒక తొండం విసురుతో తన చిన్న దేహాన్ని పెళుసుగా
అణగ రొక్కగలది, వారమంతా తన కోసం ఎదురు చూస్తూ, చూడగానే ఆనందం
పొంగిపోతుందని తలచుకుంకే ఆమెకు ఎంతో సంతోషం కలిగేది. బమీ ఆమెను

లాలించి ముదాడేది. తన తొండం చివరను ఆమె చెతులపై పెట్ట ఆమె పాదాలను
(ఈ)

105

సగ) రం?”
సో? న Hoes
Ru WR h
(| య వంటల Weis!
7) న్‌ ల టీ లు “hg: ఖ్‌
ల అనో మిర్యాల i

లే

|.
స YE RE Pata . ఫ్‌

॥
న.
మం నూ. వను ఎ hn. 2 ఇ! ht,

న. తక్క జీ

/ | స్‌ (
ప wap f ap Ry

™

Wier 4 WO)
థీ ౮
Huy ah

|

ETT TT PE TTT TT TE PE

క. నాలు మం. టాడా అచ మ కా బు (౨౧

ae ae

బయట (ఇర పాలకు = ర

తాకేది.

ఆ జంతువునుంచి లభించే (ప్రేమకు మహారాణిగారి గుండె గర్వంతో నిండిపోయేది.
బలమైన స్తంభములను పతం పండి చేయగల బమ్‌ మహారాణిగారి ముందు
చిన్నపిల్లవాడి వలి ప్రవర్తించేది. ఆమె చేతులు, పాదాలు ముద్దు పెట్టుకుంటున్నపుడు
దాని నోరు కూడా పసి పిల్లవాడి లాగా చొల్తుకార్పది. ఆమెకు వీలైనంత దగ్గరగా
నిలబడాలని దాని కోరిక. ప్రతిసారీ ఆమె దానికి ఏదైన తినిపించటం పూర్తికాగానే,
తన తొండాన్ని ఆమె సన్నని కటిభాగం చుట్టూ చుట్టి తల ఎత్తుకి పైకి ఎత్తేది.
పసిపిల్రవాడిని తల్లి ఎంత మృదువుగా ఎత్తుకుంటుందో అలా అది అంతకంట
ఎక్కువగా చేసేది. మహారాణి దాని సం కళ్లు తీస్తే బమ్‌ ఏనుగుల శాలంతా
దూకేది. ఆమెను తిరిగి అంతఃపురానికి తీసుకు వెళ్లి తరువాత తొండాన్ని పైకి
లేపి నమస్కరించి ఆమె పాదాల్ని ముద్దాడి తరువాత వేగంగా ఆమె కటిభాగం
చుట్టూ చుట్టది. చీర మడత వొక్కటి కూడ దాని స్థానం తప్పి పోకుండా
మహారాణిని మరు నిముషంలో నేల మీద దింజేది.

రాజుగారు రాచకార్యాలలో మునిగిపోయారు. తరుచుగా అంతఃపురం వదలి
వెళ్ళవలసి రావటంతో ఏనుగులశాలకు _ వెళ్ళటానికి ఏమాత్రం వీలయ్యేది కాదు.
మరొకవైపు మహారాణి తరుచు బమ్‌ని చూడసాగారు. చూసేందుకు వెళ్ళి
ముందురోజే తయారుచేయవల సిన మిఠాయిలు ఎవో చెప్పీ అవి వేర్వేరు రుచులతో
తయారుచేయించేవారు. బమ్‌కు స్వయంగా తన చేతులతో తినిపించేవారు. ఆ
జంతువు నుంచి పొందే పేమ అంతకుముందు మానవులనించి పొందిన దానికంటు
ఎంత విలువైనదో అని తలపోసువారు.

ఈ మధ్యకాలంలో బమ్‌కు మహారాణి మీద ఎలా (ప్రేమ బలపడిందో అట్లాగే
మతాదిన్‌ మీద అసహ్యం “పెరిగిపోయింది. మతాదిన్‌ ఇల్లు కట్టుకునే సలం ఒకటి
యువరాజు నుంచి పొందాడు. ఆ స్రలంలో అతను చిన్న గుడిసె లేసి, చుట్టూ
చిన్న తోట వేశాడు. తన సౌకర్యాలు చూసుకుంటూ బమ్‌కు ఇచ్చే ఆహారాన్ని
ఉపేక్షించాడు రెండురోజుల వరకూ బమ్‌బహదూర్‌ ఆహారాన్ని ముట్టుకోవటానికి
నిరాకరించి, మతాదిన్‌ వైపు ఒక్కసారి కూడ చూడలేదు.

ఒక రోజు యువరాజు వేటకు వెళ్లాలని నిర్ణయించుకున్నాడు. అంతకు ముందు
ఎప్పుడైనా పులివేటకు వెళ్తే బమ్‌బహదూర్‌ పై సవారి చేస్తూ వెళ్లేవాడు. ఈసారి
మతాదిన్‌ బవు మానసిక స్ట వివరించాడు. గత రెండు రోజులుగా బమ్‌ నలతగా
వున్నదని మతౌాదిన్‌ యువరాజుతో చెప్పి తనపై దయవుంచి యీసారికి శిక్షణ

108

పొందిన యింకొక ఏనుగును తెప్పించుకోవలసిందిగా కోరాడు.

వేటకు వెల్లే పరివారం ఏనుగుల శాలమీదుగా చెలంది. బమ్‌ అది కిటికీగుండా
చూచి నిరసనగా పెద్దగా బాకా ఊదినట్లుగా ఏడ్చింది. ఎవరూ దాన్ని పట్టించుకోలేదు.
దానితో అది కష్ట బట్టకుని మౌనంగా వుండిపోయింది.

పరివారం వేటకు వెళ్ళటం చూశాక మతాదిన్‌ తన తోటలోకి వెళి మొక్కలు,
పూలమళ్తూ వాటిలో మునిగిపోయాదు. వాడికి వచ్చే జీతం తక్కువే అయినా
క"ంతవరకు సుఖంగా నే బతుకుతున్నాడు. ఆర ముత్తం బముముఖం వమూడ్దుక్‌ "ని
కోపంగా వున్నది. కడుపులో మంటను నెమ ుకున్నది. ఒకరవ్వ ఆహారాన్నిగూడ
అంటుకోలేదు. మధ్యాహ్నాం ఆ శాలలోని కక దెంత స్తితిని గమనించి, '
మతాదినకు చెప్పారు. మరాదిన్‌ వచ్చి పెద్దగా కోప్పడటం మొదలు పెట్టాడు.
మతాదిన్‌ వైపు చూడనైనా చూడకుండా అది అటు వైపుకు తిరిగింది. ఒక గట్టి
దెబ్బ వేయబోయేముందు మతఠాదిన్‌ దాని వ. వుండే సంకెళ్ళు. గట్టిగా
వున్నాయో లేదో చూసుకున్నాడు. దాని మేత తిన్నదో లేదో చూడటానికి అటు
తిరగగానే బమ్‌ తొండం ఒక్కసారే మెరుప్తులాగా పకి లేచి మతాదిన్‌ను చేతన

మమా

శయ
~~
వ్‌ ఒం
కా
అ ఓ

ల

కాళ్ళూ చేతులు చాపుక్‌ "ని పడుండేలాగా చేసింది.

స్థూలమైన దాని వాదాన్ని మరౌదిన్‌ గుండెల ఎ వుంచింది. కన్ను తెరిచేలోగా
మతాదిన్‌ ముద్దలాగా నరిగిపోయాడు. బదు తన సం కళ్ళు పగులగి"ట్టుకున్నది.

నివారంతా అకస్మాత్తుగా భయపడి అటు ఇటు పరిగెత్తారు.

బమ్‌బహదూర్‌ Se శాలనుంచి బయటపడ మతాదిన్‌ తోట వెపు ఎఫింది.
చెట్లనీ పీకివేసి పూలమళ్ళ , పై సడింది. నుతాదిన్‌ బల్లలు సర. Mam నుంచి
బయటకు పరు గిత్సారు. die We మనన స్ప శ్రె కుప్పిలాగి స తరి;

బమ్‌బహదూర్‌ పిచ్చిగా పరుగెర్తె పారిపోయిన వార్త మహారాణికి చేరింది.
పోనీసు సూపరింకుండెంట్‌ దాన్న చంబయ్యిటానికి అనుమతి కోరాడు.

“కానీ మీరు ఇప్పుడు మతాదిన్‌ వొక్కడికే హాని చేసిందని చెప్పారు?” అని
రాణీగారు. ఎదురు (పన్నీంచారు.

“రాణిగారూ! నా కందిన సమాచారాన్ని అది మతాదిన్‌ సోదరుని ఇంటికి
వెళిందని తెలిపింది. అది అతనిని గూడ వదలదని భచ్చరతంగా చెప్పగలను.”

“వుతాదిన్‌ సోదరుడా? అతనేం చేస్తాడు?”

“రాణిగారు! అతను ఏనుగులశాలకు సంరక్షకుడు.”
గారే అయితే అతను కూడ మతౌాదిన అంతట దొంగ అయివుంటాడు.

109

బమ్‌బహదూర్‌ని చంపవలసిన అవసర మేమున్నది. దయచేసి నన్ను ఒక్కనారి దాని
దగ్గరకు తీసుకువెళ్ళండి” అన్నారు మహారాణి,

మహారాణి తన మందిరానికి వెళ్ళి తాను చివరిసారి బమ్‌బహదూర్‌ను చూడటానికి
వెళ్ళినప్పుడు కట్టుకున్న చీర కట్టుకున్నారు.

“రాణిగారూ! మీరు ఆపదలో ఇరుక్కుంటున్నారు. ఇది చాల (పమాదం.” అని
పోలీసు అధికారి హెచ్చరించాడు.

“నేను చెప్పినట్లు చెయ్యండి" అని మహారాణి ఆజ్ఞాపంచారు. “నా కారు
తీసుకు రండి. మీకు కావలసినంతమంది బందోబస్తు దురు తీసుకోవచ్చు.”

కొంచెం సేపటికి మహారాణిగారి కారు వేగంగా రోద్దుమీద పరుగెత్తింది. వనుక
రక్షక దళం వెంబడించింది. అదే రోడ్డు ఆ చివరనుంచి బమ్‌బహదూర్‌ వచ్చింది.
ఒక మంచి నీటికుండ దగ్గర ఆగి తన తొండంనిండా నీరునింపుకొని తిరిగి
బయలుదేరింది. ఎవరైనా ధైర్యం చేసి దగ్గరకు వై వారికి లభించే బహుమతి
మురికినీటి జల! బమ్‌ ఇంకెవ్వరికీ ఏ హానీ చెయ్యలేదు.

వారిద్దరి మధ్య ఫర్లాంగు దూరం వుండగానే మహారాణి కారు ఆపి దిగారు.
పోలీసు సూపరింటెండెంట్‌ ను తనతో రావద్దని వారించారు.

“మీరు మీ రక్షక దళాన్ని సిద్దంగా పెట్టుకోవచ్చు” అని ఆజా హా పించారు. నేను
నా. రెందు చేతులూ పైకి ఎత్తితే కాల్పటానికి గుర్వులాగా భావించవచ్చు.

కాని ఎట్టి పరిస్థితులలోను మీ అంతట మీరు కాల్చవద్దు. బమ్‌బహదూర్‌కి
పిచ్చెక్కి పారిపోలేదని నా కనిపిస్తున్నది” అన్నారు మహారాణి.

బమ్‌బహదూర్‌ కారు చూసి ఆగిపోయింది. దాని కళ్లు గురి బట్టబడ్డ తుపాకిల
వైపు తిరిగాయి. పారిపోవటానికి నిశ్చయించుకొని పరుగందుకొని కారు దగ్గరకు
రాగానే దారిలో మహారాణి నిలుచుని వున్నారు. సూపరింటెండెంట్‌ తన
పరివారాన్ని కాల్పటానికి సిద్దంగా వుండమని న.

మహారాణి అటు తిరిగి పెద్దగా “నేను చెప్పేవరకూ ఎవరూ కాల్పవద్దు” అని
వాచ్చరించారు.

తరువాత ఆమె బమ్‌బహదూర్‌ను కలుసుకోవటానికి పరుగిత్తారు. మహారాణికి
ఏనుగుకు మధ్య యాభై గజాలే వుంది. సూపరింటండెంట్‌ అతని దళం
ముందుకు ఉరికారు. బమ్‌బహదూర్‌కి ఏ దారి లేకుండ ఆగిపోయింది. ఇంక
ఏమార్రం ముందుకు పోవద్దని మహారాణి అక్కడి మనుష్యులను ఆజ్ఞాసించారు.
చిన్న అడుగులు వేసుకుంటూ మహారాణి ఏనుగును సమిపించారు. చివరికి

110

a

హదూర్‌ ఆమెను చూసింది. తన రొండాని? నమస్కరించీనట్టుగా పెకీ
ళం

వల

లదింది. మహారాణి చేతులు జోడించి తిరిగి నమస) రించారు. కా గతంలో లాగా

అది ఆమె చేతులను తాకలేదు.

9 wv కా సై ద, ఇ ౯ వ్ర ద్‌ 6, ౮
“నా (యమున బబుబహదూర! నని రోజు నీ తొండాని మురికిగా

ల
ఇ ర్‌ ఒం క క U ~~ షా ౮ = చో
చూస్తునాను అవ్వు. ననూ 'తాకక పోయనా. సీ తొండం నా శరీరాని "తాకిన టు
—_ a హః oa గా
Ge pen ఇ అఆ ఆ షు సె ఇ a o
అనుకుంటున్నాను. ఇవు ఇంత చిచారకరబ్రునదశకు ఎందుకు వచ్చావు” అని

టమతో అన్నారు మప రాణి.

మహాఠాణీగారి పాదాల ముందు బతు చన శొండం చివరతో అనేకసారు
గుండంగా గర: అర్‌ రప rn” రశ యాసమత్తూి! సున్నటుగా వున్నాయి.
నాకు ధైర్యశారియైన ఒమ్‌బహదూర్‌ గుండెలో ఎం జర గురున్నదో తెలుసు.”
అనారు మహారాణి చాల దయిగల గొంతులో. “నాకు తెలుసు సవా? పిచ్చిదానివి

ఒక వావ్‌ అ ఒం ఈ ఇ చ
ఎంది. పగ, ద్వషము మనుష్యులను

జట హాదూర్‌ ఆమె పాటాఅపతము ముకొకసారి గుండంగా గీసింది. మహారాణి

ere ప IRE ఇక లు es Sar వ జ
ఏనుగు కథలోకి చూశారు. TEE RE ED తర్‌ రొద

% ry
oa ( పావ్‌ ఇ 1 క r జా ఖ్‌, a ౬, 1 కన. ఆ ళా సార 9 స గ షష క కీ!
ఇంటి దగర ఎం కకం 01 రు టపాల WIS LTO నరా గాతరఎంనతాడూ
| ల మై

ఇ cu గ ~ హక: గ క ~~ Tr ౮
Cr: అజ రంత ఆంగ ఎటూ తస నె ఎలమీద Wt IS తొల
ము
అ

- ను డటం రాగి ముం
న ౮ గ 1 ~~ రా అల ఇఒ pa వ ౬ వ్‌ ౯ ఆధా
ఆనె తలా. మకూతటాతటత. కరగ “పారం! ఎవరైతే
E77
writ క ల కా QQ లాక్‌ సం టె క ల
థఅర్యశాలులేన వాలి గుండెలో -విషాసు లం ల HEN వ్యుత్యువుల
య ఈ మయా (ag) యు Uy మ్‌
వావ్‌
ఆదుకుని టక”
ఇ గొ
“నెను ఇకనుంచి ని్యఎవురూ బాధ బట్టకుండా చూర్యాను. షం కవ్యలూ ఎన్ను
ల ౬ టు . I)
ర ముక ఈతరాా నాన heey చెడవమునుష్యులనుంచి చ సగ. వాళు
జా య యూ క కా ౧

2 ల్‌ ము గా త Ses చ ఫె షం
హృదయింలొ” Ww Nw TE స్ట
న్‌ య.

d—

వ కర ౮ _- rR ai a ae MA wn
బటబజహదూర్‌ విశాలంగా లనాదిు 'మపోతాణి ఇంకొ ఇలా అనారు: ——
ne ఇ
=P

ఒమ్‌బహదూర్‌ొ కోపం వీ గుండెలోని (ఎమను ఎట్లా క అర్తం
చేసుకోగలను: మంతా... పతం. వ క SE ఎ కేశావు? వాళ్లు
నీకేం అపకారం చెయ్యలేదుగదా! మళీ నీవు వాళ్ళకు. దాన్ని తరిగి ఎర్పరచారి.”
బముబహదూర్‌ తెందడుసారు గుండంగా రాణిగారి పాదాల ముందు గీసింది.

లా
మహారాణ మళీ యిలా అనారు: “నాకు తెలుసు. సీవ అలా చేసినందుకు

11]

దిగులుపడుతున్నావు. మళ్లీ దాన్ని తిరిగి ఏర్పరచితే నన్ను సంతోషపరచిన
దానవవుతావు. ఆహారంలో సగంతో జీవిస్తానని ఒప్పుకుంట ఆ ఖర్చుతో మళ్ళీ ఆ
గుడిసెను. నిర్మిస్తాను. నీకు ఇష్టమేనా?”

బమ్‌బహదూర్‌కు ఏమి అర్హమయిందో మనకు తెలియదు. వృత్తాలు గీయటమే
దానికి తెలిసిన భాష, మళీ చాల వృత్తాలు గీసింది.

మహారాణి దాని తొండం బన బురదంతా అట్రకట్టుకు పోవటాన్ని గమనించారు.
తన చెయ్యి చాపి తొండాన్ని దువ్యారు. ఇంతకుముందు ఏనుగు తన (ప్రేమను
మహారాణికి తెలియవే సింది. ఇప్పుడు మహారాణి తాము దాన్ని ఎంతగా
(పమిస్తున్నారో I (పయత్నిస్తున్నారు. అక్కడ అది ఒక (బతికున్న
కొండలాగ నిలబడింది. (ప్రమ, అందమూ చెదిరిపోతాయని అది కదలటానికి
ఇష్టపడలేదు.

మహారాణి నిశ్శబ్దాన్ని భంగపరుస్తూ బమ్‌బహదూర్‌ని తనను అనుసరించమని
సెగ చేశారు. ఆమె ముందు నడిచారు. ఏనుగు ఆమెను అనుసరించింది. ఆ
వెనుక పోలీసు అధికారి, వారి దథమూ ( బమీ్‌బహదూర్‌ను, అలా ఏనుగుల
శాలవరకూ తిరిగి తీసుకొని వచ్చారు

ఏనుగుల శాల అధికారులు మా
పూర్తి ఆహారాన్ని యిచ్చారు. ఇం కపుడ
ప్రవర్తించలేదు...

మహారాణి చాలరోజుల వరకూ ఏనుగు శాలకు వెళ్ళలేదు. క్‌“"ంతకాలం తరువాత
ఆమె బమబహదూర్‌ను పిలిపించి దానితో మాటాడారు. నీవు సగం భోజనానికి
అలవాటు పడిట్లున్నావు. ఇంతకు ముందు కంటు ఆరోగ్యంగా, సంతోషంగా
కన్పిస్తున్నావు. నువ్వు ఇప్పుడు ని పాపాన్నుంచి బయటపడ్డావు.

“ఎప్పుడూ సంతోషంగా వుంటావు.”

బవముబహదూర్‌ మహారాణిని తొండంతో = పైకే లేపి తన తలా బ్‌ కూర్చో బట్టుకున్నది.

న్‌
ర్‌ ర్ట
గ
tn
గా
ర
గ్‌
Cw
(ఆర
య్‌
(౭
భా
Ej
E
ల్ల
G
క్‌

బబుబహదూరల్‌ తాను ఆ శాలకు రాజనట్లు

సాంస్‌ ఆల్సదబు
Se) ౧
సరతదర రామస్వామి

రాజప్పకు తన పలుకుబడి ఉన్నట్లుండి తగ్గిపోయినట్లు అనిపించింది. గత
మూడురోజులుగా అందరూ నాగరాజ్‌ చుట్టూ చేరుతున్నారు.

నాగరాజన కు గర్వం నెత్తి కెక్కిందని వాళ్లకు చెప్పటానికి చాల ప్రయత్నించాడు
రాజప్ప కాని ఎవరూ అతని మాటలు వినలేదు. నాగరాజన్‌ మామయ్య సింగపూర్‌
నుంచి పంపిన స్థాంబ ఆల్సమ్‌ను ఉదారంగా అందరికీ యిచ్చాడు. పిల్లలు నాగరాజన్‌
చుట్టూచేరి ఆల్బమ్‌ను తమ కళ్లతో తినిచేసినట్లుగా ఉదయం స్కూల్‌ గంట
కొట్టవరకూ చూశారు. మధ్యాహ్నం భోజనాలు చేసే సమయంలో అతని చుట్టూ
చేరారు. సాయంకాలం అతని ఇంటిమీదకు దం ౦దల్తౌరు. , నాగరా రాజున్‌ వచ్చిన
వాళ్లందరికీ విసుగు లేకుండ ఆల్ప్సము చూదించాడు. వాళ్లలో LE ESWC E
చేసుకున్నాదు. అదేమంకు “ఎవ్వరూ ఆల్పబును తాకరాదు.” తన వొడిలో ఆల్పమను
బట్టుకొని పేజీలు తిప్పుతూ వారిని చూడనచ్చాడు.

అమ్మాయిలకు కూడ ఆ ఆల్సము చూడాలని కోరిక కలిగింది. వాళ్లలో
ధైర్యస్తురాలు పార్వతి నాగరాజన్‌ దగ్గరకు వచ్చి 'స్నహితురాళ్ల తరఫున ఆల్బమ్‌
అడిగింది. నాగరాజన్‌ దానికి అట్లవేసి ఇచ్చాడు. అమ్మాయిలందరు చూసి
సాయంత్రానికి ఆల్బమ తిరిగి యిచ్చారు
ఇప్పుడు ఎవరూ రాజప్ప ఆల్పమ్‌ (ప్రసక్తి తీసుకురావటం లేదు. అరనంకు (గద్ద
రగ్గింది.
| ఒకప్పుడు రాజప్ప ఆల్బమని అందరూ మెచ్చుకునేవారు. తెనెటిన కష్టాలు
పడి ఎలా తేనెను సేకరిస్తుందో రాజప్ప కూడ అదేవిధంగా కష్టపడి స్టాంపులు
సేకరించాడు. అతనికి ఆల్పమే జీదిత సర్వస్వం. ఉదయమే ఇంటినుంచి బయలుదేరి
న్గాంపులు సేకరించే పిల్లల వద్దకు వెళతాడు. రెండు పాకిస్తాన్‌ న్గాంపులకు భక

113

La

1

Dt హై దాక దా

మ లా
Mr

A 1.

గం

/ ణ్‌ .

ff
లో aH లో గట్టీ

i
11

యు.
le | "i 11 7

(॥ 7 ) 7. “గీ!
| / గో / శ
} | (| న ళీ | సి న ! f 27
' i క్ష య / ' fh
' mf. / /

U.S.S.R. న్లాంపు మారకం వేస్తాడు. సాయంకాలం స్కూల్‌ పుస్తకాలు ఒక మూల
పడేసి, రందు బిస్కత్తులు లాగుజేబులో కుక్కుకుని ఒక కప్పు కాఫీ త్వరగా
గుటకవేసి బయటకు పరుగెత్తేవాడు. నాలుగు మైళ్లదూరంలో ఒక అబ్బాయి. దగ్గర
కనడా స్లాంపు వున్నది. ఒక ఆవెన్యూ ఆసీసర్‌గారి కొదుకు ఆల్బమ్‌ను 25
రూపాయలకు కొనాలనుకున్నాడు.

దానికి బదులు రాజప్ప అతనితో “మీ బుల్తి తమ్ముడ్ని మూ? వ రూపాయలకు
అమ్ముతావా” అని అడిగాడు. ఆ ఎదురు దెబ్బకు మిగిలిన అబ్బాయిలు 'మెచ్చుకొన్నారు.

కాని ఇప్పుడతని ఆల్బమ్‌ ఎవరూ చూడటంలేదు. అంతే కాదు. నాగరాజర్‌
ఆల్ఫ్సముకీ రాజప్ప ఆల్పముకీ అసలు సాపత్యమే లేదన్నారు.

రాజప్ప నాగరాజన్‌ ఆల్బమ్‌ చూడటానికి నిరాకరించాడు. ఇతర సిల్లలు పొగిడి
నప్పుడు, ముఖం పక్కకు తిప్పుకునేవాడు. కాని ఓరగా చూడాలని ప్రయత్నించేవాడు.
అది అందమైనదే! అందులో రాజప్ప వద్ద నున్న స్తాంపులే లేకపోవచ్చు. అంతేగాక
రాజప్ప దగ్గర వున్నన్ని లేకపోవచ్చు. కాని దానికి అదేసాటి. ఏ షాపులోనూ అలాంటి
ఆల్బమ్‌ లేదు.

నాగరాజన్‌ మామయ్య మేనల్లుడి పేరు మొదటి పెజీమీద పెద్ద అక్షరాలలో
ఎ. యస్‌. నాగరాజన్‌ అని వ్రాశాడు. దానిమీద శాసనం లాగా యీ కింది
మాటలు (వాశాడు. “ఎ నీచుడైనా సిగ్గులేకుండా యౌ ఆల్బమ్‌ దొంగిలించాలని
చూస్తే పన నా “పరు చూడమనండి. ఇది నా ఆల్బమ, ఇది నా ఆస్తి.
గడ్డ ఎంతకాలం పచ్చగా వుంటుందో, తామర ఎంతకాలం ఎరగా వుంటుందో,
సూర్యుడు ఎంతవరకూ తూర్పున ఉదయించి పడమట అస్తమిస్తాడో, అంతదాకా
యౌ ఆల్బమ్‌ నా ఒక్కడిదే!”

ఈ మాటలు, అబ్బాయిలు తమ ఆల్బమ్‌లో చూసి (వానుకున్నారు. అదే
విధంగా అమ్మాయిలు కూడ పుస్తకాల్లోను, నోట్సు పుస్తకాల్లోను వ్రాసుకున్నారు.

రాజప్పకు మండిపోయి “మీ రెందుకలా గుడ్డిగా చూసి (వాసుకుంటున్నారు”
అన్నాడు. అబ్బాయిలు రాజస్స వైపు తేరిపారజూచారు. కృష్ణన్‌ అనే అబ్బాయి
మాత్రం అందుకు “పో, పో అసూయాపరుడిది” అని ఎత్తిపొడిచాదు. “అసూయా?
నాకా? నా కెందుకుండాలి! నా ఆల్బమ్‌ ఇంతకన్నా చాల పెద్దది! అంతేకదా?”

Le ఆల్బమ్‌లో ఇలాంటి న్రాంపులు లేవు. ఈ ఇండోనీషియా న్గాంపు ఎంత
అందంగావుందో చూడు! పట్టుకొని వెలుగులో పెట్రిచూడు!”

116

“అతని దగ్గర నా దగ్గర వున్న స్టాంపులు లేవు.”
“ఆహా! ఏదీ అతని వద్ద లేనిది ఒక్కటి చూదించు.”
. “నా దగ్గర లేని స్థాంపు వొక్కటి మీరు చూపండి. పది రూపాయల పందెం

వేసుకుందాము”

“నీ ఆల్బమ్‌ చెత్తబుట్టలోకి పనికి వస్తుంది” అని కృష్ణన్‌ దెప్పిపొడిచాడు.
పిల్లలందరూ “చెత్త ఆల్బమ్‌, చెత్త ఆల్బమ్‌!" అని పాట పాడారు.

రాజప్ప వాళ్లతో వాదం పట్టుకోవటం వ్యక్రమణ (గబాంచాడు. రాజప్పకు,
న్లాంపులు సేకరించుకోవటానికి ఎంతకాలం పట్రిందో! ఒక్‌ క్క న్గాంపు వరుసగా
'సేకరించుకున్నాడు. అంతలోనే యీ పోస్టమాన నాగరాజన్‌కు సింగపూర్‌ నుంచి
ఆల్బమ్‌ లెచ్చి యిచ్చాడు. ఒక్క రాత్రిలోన నాగరాజన్‌ ముఖ్యం పోయాడు.
అబ్బాయిలకు ౦ందు ఆల్సమ్‌లకున్న తేడా తెలియటం లేదు. ఎంత వివరించి
చెప్పినా, కొంచెం కూడ మార్వురాదు.

రాజప్ప లోలోపల మండిపోయాడు. స్కూల్‌ కు వెళ్ళటమం కే అయిష్టం ఏర్పడింది.
అబ్బాయిలకు తన ముఖం ఎలా చూపించటం? సామాన్యంగా (ప్రతి శని, ఆదివారాలు.
స్థాంపులకోసం వేటాడేవాడు. ఈ వారం మాతం ఇల్లు కదలలేదు. మునుపయిలే
ఆల్బమ్‌లో పేజీలు మళ్ళీ మళ్ళ తప్పకుండ వొక్కరోజు గడిచేది కాదు. రా(తిపూట
కూడ దొంగతనంగా మంచం దిగి ఎళ్ళ ఆల్పము చూసుకునేవాడు. కాని రెండు
రోజులు గడిచినా ఆల్బమ్‌ ముట్టుకోలేదు. దాన్న తూనే క్‌ వచ్చేది.
నాగరాజన్‌ ఆల్పమ్‌తో పోరి తన ఆల్సమ్‌ చిరిగిన బట్టల మూటలాగా కనిదంచింది.

సాయంకాలం రాజప్ప నాగరాజన్‌ ఇంటికి వెళ్ళాడు. ఈ అవమానాన్ని యిక
భరించకూడదని మనస్సులో అనుకున్నాడు. నాగరాజన్‌కు ఎలాగో వొక ఆల్బమ్‌
వచ్చింది. అంతేగదా! నాగరాజన్‌కు న్గాంపులు శేకరించటంలో మజా ఏం తెలుసు?
న్గాంపు ఎంత పెద్దదైతే దానికి అంత ఎలువ అనుకుంటున్నాడేమో! లేక బద్ద
దేశాల న్రాంపులు ఎక్కువ విలువైనవనీ, చిన్న దేశాల స్దాంపులకు విలువ తక్కువని
అనుకుంటున్నాడేమో! నాగరాజన్‌ దేముంది. అతనికి న్గాంపుల ేకరణలో కేవలం
ఆసక్తి మాత్రమే వున్నది. తను చాల తేరికగా విలువ తక్కువ స్టాంపులను అరచేత్తో
అతనిపై విసరి మంచి స్టాంపులు చేజిక్కించుకొని వెళ్ళిపోగలడు. అలా ఎందరినో
వెరివాళ్ళను చేశాడు. న్ధాంపుల సేకరణ (పపంచం అంతటా జిత్తులమారితనం,
మోసం వ్యాపించివున్నాయి. నాగరాజన్‌ యీ విషయంలో యిప్పుడే ప్రవేశం.

117

రాజప్ప తిన్నగా మేడమీద నాగరాజన్‌ గదికి వెళ్ళాడు. అతను తరుచుగా
వాళ్ళ యింటికి వెళతాడు. కనుక ఎవరూ అతన్ని ఆపలేదు. రాజప్ప నాగరాజన్‌
వ్రాతబల్ల వద్ద కూర్చున్నాడు. కొంతసేపటికి నాగరాజన్‌ చిన్న చెల్లెలు కామాక్షి
వచ్చి “లోపలకురా! అన్నయ్య ఊళ్ళోకి వెళ్ళాడు” అని చెప్పి “అన్నయ్య క్‌"త్త
ఆల్బమ్‌ చూచావా?” అని అడిగింది. రాజప్ప ఏదో గొణిగాడు. “చాలా బాగుంది.
కాదా? స్కూల్లో ఇంకెవ్వరికీ ఇలాంటిది లేదని నా నమ్మకం”

“అలా ఎవరు చెప్పారు?”

“అన్నయ్య”

“అది పెద్ద ఆల్బమ్‌ మాత్రమే. అంతకు మించి ఏమీకాదు. సైజుకు మాత్రమే
అది పద్ద.” కామాక్షి ఏమీ సమాధానం చెప్పకుండా వెళ్ళిపోయింది.

జప్పు వ్రాతబల్లమీద పెట్టిన పుస్తకాలను పరీక్షగా చూశాదు. అతని చేతితో

పైపైన తారాన్న బా” మాచాడు. కాని అయిష్టంగానే లాగిచూశాడు. గట్ట తాళం,
ఎందుకు తియగూడదున తాళం చెవి పుస్తకాలమధ్య వుంది. రాజప్ప మెట్టవరకూ
వెళ్ళి చుట్టూ పరికించి చూసి వచ్చాడు. అక్కడ ఎవరూ కనిపించలదు. సౌరుగు
తీశాదు. నాగరాజన స్టాంప్‌ ఆల్బమ్‌ సరిగ్గా పైనే వున్నది. మొదటి "జీ తిప్పాడు.
దానఒంద వ్రాసిన శాసనం చదివాడు. గుండె కొట్టుకో సాగింది, డాయర్‌
సారుగుమూసి తాళం వేశాడు. హడావుడిగా మెట్లుదిగి ఇంటికి పరుగెత్తాడు.

ఇంటికి. చేరగానే పుస్తకాల అలమారా ఎనుక ఆల్పమను దాచాడు. శరీరం
మంటలమీద ఉనట్లని బంచింది; గొంతుక ఎండిపోయింది; రక్తం తల కక్కినట్లయింది.

చివరికి సాయంకాలం 8 గంటలకు ఎదురింట్లో వుండే అప్పు వచ్చ నాగరాజన్‌
న్గాంపు ఆల్బమ్‌ కనపడటం లేదని చెప్పాడు. నాగరాజన్‌ అప్పు కరిస నాయంకాలం
ఊళ్ళోకి వెళ్ళి తిరిగి వచ్చేసరికి ఆల్ప్సము పోయింది. రాజప్ప ఏం మాటాడలేదు.
అప్పు వెళ్ళిపోగానే గదిలోకి ఎళ్ళ తలుపు బిగించుకున్నాడు. పుస్తకాల అల్మరా
వెనుకనుంచి ఆల్బమ్‌ బయటకు తీశాడు. మంచులాగ చల్లబడింది. ఎవరైనా కిటకిల్‌
నుంచి చూస్త ఏమవుతుంది? తిరిగి ఆల్బమ్‌ను పుస్తకాల ఆల్మెరా. ఎనక
త్రోసివేశాడు. మ

అతికష్టంమిద భోజనం అయిం దనిదించాడు. యింట్లో వాళ్ళు అటి గమనించి
“వాంట్లో బాగా లేదా?” అని అడిగారు.

నిద్ర మనశ్శాంతి నిస్తుందేమొ! మంచం మీద పడుకున్నాడు. కాని నిద్ర

118

మాత్రం రాలేదు. ఎవరైనా ఆకస్మాత్తుగా అక్కడ దాచిపెట్టిన ఆల్బమ్‌ తను
నిద్రపోతున్నప్పుడు చూసు ఏమవుతుంది” లేచి ఆల్బమ్‌ తీసుకొని దిండుకింది
_బట్టుకున్నాడు.

ఉదయం అప్పు వచ్చి కనిపించే వరకు రాజప్ప నిద్ర లేవలేదు. అప్పు అప్పుడె
నాగరాజన్‌ దగ్గరనుంచి వచ్చాడు.

“నిన్న నువ్వు వాళ్ళింట్లో వున్నట్లు చెప్పాడు.”

రాజప్ప గుండె జారిపోయినట్లయింది. మౌనంగా వుండిపోయాడు.

“కామాక్షి చెప్పింది నిన్న నేనూ నాగరాజన్‌ ఊళ్లోకి వెళ్ళినప్పుడు అతినికోసం
వచ్చింది నువ్వొక్కడివేనని.”

రాజప్ప అప్పు గొంతులో అనుమానాన్ని పసిగట్టాదు.

“నాగరాజన్‌ రాత్రంతా వునన వున్నాడు. అతని తండ బహుశా పోలిసుల
కోసం కబురు పంపుతాడేయొ?”

రాజప్ప ఒక్క మాట కూడ అనలేదు.

నాగరాజన్‌ see పోరీస్‌ సూపరింతుండెంట్‌ ఆఫీసులో పనిచేశాడు. అతను
చిటికిన చేలు పెకెర్తితే చాలు పోలీసు బలగం చుత్తం ఆల్ఫ్సమ్‌ కత గారించేస్తారు.

రాజప్ప అదృష్టం కలిసి వచ్చి, అంతలో అ తమ్ముదు తన అన్నను దిలుచుకు
వెళ్లటానికి వచ్చాడు. అతను చెల్లాక ఆ రాజప్ప చాల న. న. మంచం మీద కదలకుండ
కూర్చున్నాడు. రాజప్ప తండ్రి ఫలహారం ముగించుకోని పంలు మీద ఆఖసుకు
వెళిపోయాదు.

అంతలో ఎవరో ముందు తలుపు తట్టారు. ఒకబఎళ పోరీసులేయొ? రాజప్పదిండు
కింద నుంచి ఆల్బమ్‌ను బయటికి లాగి మేడమీదకు పరుగెత్తి దాన్ని అక్కడ
పుస్తకాల షెల్ఫ్‌ వెనుక విసిరాడు. ఇప్పుడు పోరీసులు వెతకటానికి వస్త ఎలా?
షెల్ఫ్‌ ఎనకనుఠచి మళ్ళీ తీసి, తన చాొక్కాకింది దొరను: కలటకు వచ్చాడు.

ఎవరో యింకా తలుపు కొడుతున్నారు. రాజ పృ రల్లి వంటింట్లో కుంబ నను
వెళ్ళి తలుపు తీయకూడదా” అని శేకచేసింది. అలాగే కరో ఎప్పు (మోగితే
వెళ్ళి తలుపు తీసింది.

రాజప్ప ఇంట వెనుక ఎపుకు పరు గిత్సాడు. స్నానాల గదిలోకి ఎట్టు తలుపు
వేసుకున్నాడు. న్నానాల గదిలో ఒక నీళు కాచె bs రాజప్ప
తగ

ఆల్బమను ఆ మంటలోకి దిసిరెశాదు. ఆలు లబడి, దాంతో చిలువైన న్లాంపులు,

ino

119

ఎక్కడా దొరకని నాంపులు కాలిపోయాయి. రాజప్ప కళ్ళనిండా నిళ్ళు నిండాయి.

“నాగరాజన్‌ నిన్ను చూడాలని వచ్చాడు, త్వరగా రా!” అని కేక పెట్టింది తల్లి.

రాజప్ప చొక్కా తీసివేసి తడి తువ్వాలు చుట్టుకొని స్నానాల గదినుంచి
బయటకు వచ్చాడు. శుభమైన చొక్కా, లాగు వేసుకొని మేడమీదకి వెళ్తాడు.
నాగరాజన్‌ కూర్చీలో కూర్చొని వున్నాడు.

“నా స్టాంప్‌ ఆల్బమ్‌ పోయింది” నాగరాజన్‌ గొంతు దుఃఖంతో పూడుకుపోయింది.
అతని ముఖం దుఃఖంతో నిండి వున్నది. కళ్లు ఎరగా వాచి వున్నాయి.

“ఎక్కడ పెట్టుకున్నావు?” రాజప్ప అడిగాడు.

“డాయర్‌లోనే పట్టాను. సారుగుకు తాళం కూడా వేశాను. కొంచెంేపు
బయటకు వెళ్లి తిరిగి వచ్చేటప్పటికీ అది పోయింది.” కన్నీళ్ళు ముఖం మీదుగా
కారిపోయాయి. రాజప్ప తప్పుచే సినట్లుగా అతి కష్టంమీద స్నేహితుడి వెపు చూసి
“ఏడవకు” అని చిన్నగా గొణిగాడు. కానీ ఓదాశ్చే కొద్దీ నాగరాజన్‌ ఇంకా ఎక్కువ
ఏడ్చాడు.

రాజప్ప కిందకు పరుగెత్తి నిమిషంలో తిరిగి వచ్చాడు. చేతుల్లో తన స్థాంపు
ఆల్బమ్‌ వుంది.

“నాగరాజన్‌! ఇదిగో నా ఆల్బమ్‌, ఇది నీదే! నావైపు అలా చూడకు! నిజంగా
యీ ఆల్బమ్‌ నీదే!”

“తమాషాకీ అంటున్నావు.”

“లేదు. నిజంగా ఇస్తున్నాను. ఈ రోజునుండి యిది నీదే. ఉంచుకో”

నాగరాజన్‌ తన కళ్ళను తానే నమ్మలేక పోయాడు. రాజప్పేనా, ఆల్బమ్‌
యిస్తున్నది! కాని రాజప్ప తీసుకోమని బతిమాలుతున్నాడు.

“మరి నీ కెలా” నాగరాజన్‌ అడిగాడు.

“నాకు ఇంక ఎమ్మాతం వద్దు.”

“ఒక్క న్లాంపు గూడా వద్దా?”

“వద్దు వొక్కటి గూడా వద్దు”

“స్తాంపులు లేకుండా ఎలా బతుకుతావు?”

రాజపు కళ్ళు నీళ్ళతో నిండాయి.

“ఏడవకు రాజప్పా! నీ ఆల్బమ్‌ నాకు ఇచ్చి వేయ నవసరంలేదు. నీవే వుంచుకో!”

“లేదు నీవు వుంచుకో. ఇది నీ కోసమే. ఇంటికి తీసుకువెళ్ళు. దయచేసి

120

తీసుకుపో” అన్నాడు బిగ్గరగా.

నాగరాజన్‌ ఓడిపోయాడు. ఆల్పమ్‌ తీసుకొని కిందకు వచ్చాడు.

రాజప్ప చొక్కా చివరతో కళ్ళు తుడుచుకుంటూ అతని వెంట వెళ్ళాడు.

తలుపు దగ్గర నిలబడ్డారు. నాగరాజన్‌ “థాంక్స్‌” చెప్పి శలవు తిసుకున్నాడు.

నాగరాజన్‌ తిరిగి చూశాడు.

“దయచేసి... దయచేసి ఆ ఆల్బమ్‌ యీ ఒక్క రాత్రికి నాకు ఇవ్వు. మళ్ళీ
నీ చేతికి రేపు ఉదయం ఇసాను.”

నాగరాజన్‌ వొప్పుకుని వెళ్ళిపోయాడు.

జపు మెట్లు ఎక్కి గదికి వెళ్ళి రలుపు వేసుకున్నాడు. ఆల్సమ్‌ గట్టగా

పట్టుక్‌ "న గుండెలో దుఃఖాన్నంతా వెళ్ళగక్కినట్లు ఎడ్యాడు.

పొదుపు
రంధి సోమరాజు

ముత్యాల దీవి, ఒక కుగామం. ఆ వూరికి చలుమార్గం లేదు. ఆ వూరి వారు పట్నం
పోవాలంకే పెద్ద చిక్కే ! అయిదారు మైళ్ళు నడిచివెళ్తి కాలువ తగుల్తుంది. ఆ
కాలువ ఒడ్డుకు వెళ్ళందుకూ సరియైన రోడ్డు లేదు. వర్షాకాలం మోకాలు లోతు బురద
దిగబడుతుంది. కాలువ ఒద్దు కెళ్ళిన తరువాత, ఒక రాత్రంతా కడపలో ప్రయాణం
చేయాలి. ఆ తరువాత నాలుగుమైళ్ళు జట్కాలో ప్రయాణం చెస్తే పట్నంతో
సంబంధమున్న గోర్తివాడనే ఓ పల్రెటూరు తగుల్తుంది. అక్కడనుంచి 40 మైళ్ళు
బస్సులో ప్రయాణం చేస్తే పట్నం చేరుకోవచ్చు. ఆ పట్నంనుంచి మహానగరమైన
మద్రాసు చేరాలంటే సుమారు 400 మైళ్ళు (పయాణం చేయవల సివుంటుంది.

ఇంత మారుమూల ప్రదేశంలో. ఉన్న ఆ ముత్యాల దీదిలో అప్పారావనే భ్‌
పదేళ్ళ పిల్లవాడొక డున్నాడు.

అప్పారావు పల్లెటూళ్ళో ఉంటున్నప్పటికీ తెగఖర్చు చేస్తూ ఉంటాదు. వాడి
దుబారా ఖర్చుకు ఓ మితమనేది లెకుండా పోయింది.

ఆ వూళ్ళో చిన్న కాఫీ హోట లొకటి ఉంది. అప్పారావు రోజూ అక్కడకు
వెళ్ళి ఇడ్డెన్లూ, పెసరట్లూ మేసేవాడు. ఈ వేళనక, ఆ వేళనక కాసీ త్రాగేవాడు.
ఆ వూరికి అమ్మకానికి వచ్చే మిఠలాయుండలు, చేగోడీలు, జంతికలు, పునుగులు
కొనుక్కొని అస్తమానూ నమిలేవాడు. ప్రక్కవూళ్ళో జరిగే సంతకు తోడిపిల్లలతో
పారిపోయి జేబులోవున్న డబ్బులన్నీ చిరుతిళ్ళకు. ఖర్చు పెట్ట సేవాడు.

ఈ ఖర్చు లిలావుండగా, వాడికి రోజురోజుకూ క్రొర్తబట్రలు కుట్టించవల సివచ్చేది.
బట్టలు పొదుపుగా వాడుకోవడం తెలెుదికాదు. వాటిని తోళ్ళలా మాపవాడు.
పిల్లలతో కుస్తీలుపట్టి, వాళ్లతో గొడవలుపడి, గుడ్డలు చింపుకొనేవాడు. రోజూ
తండిని [కొత్తబట్టలు కుట్టించమని మారాం చేసేవాడు.

ఒక్కడే కొడుకవడంవల్ల వాడి కోరికలు తీర్చకుండా వాడిని ఏడిపించటానికి

122

ఆ తండి మనసాప్పుదికాదు. కాని ఇలా వాడ్ని నెత్తి కెక్కించుకోవడంవల్ల ఇంకా
వాడన్ని చెడుగుణాలకు అలవాటు పడతాడో అని అతడు ఓ మూల బయపడుతూచే
వుండేవాడు.
దీనికి తగ్గట్టుగా అప్పారావు రోజుకో బస్సిలు పోల పోడు పుస్తకాలు చంపుక్‌ "ని
(కొత్తపుస్తకాలకోసం గొడవచేసేవాదు. వాడికి డబ్బువిలువ యేమార్రం తెరిసేదికాదు.

ఈమధ్య వాడు తల్రిదగ్గర ఎడ్చియేడ్సి డబ్బులు గుంజుకొని పక్కవూళ్ళో ఉన్న
ఓ టూరింగు సినిమా చూసివచాడు.

వీడి ఆటలు మరీ మితిమీరి పోతూండేప్పటికి సూరయ్యకు మతిపోయింది.

'వీడిప్పుడే ఇలా దుబారాఖర్యుల కలవాటు పడిపోతున్నాడు. ఏళ్లే రెప్పొద్దుట
ఎలాగూ పట్నంలో చదివించవలసివస్తుంది. నా ఎదుట ఈ పల్రెటూళ్ళో వీడిలా
వాడై పోతుంటు అక్కడ ఇంకంత పాడెపోతాడో వరి చెప్పనే అక్క. రదు'
అనుకున్నాడు.

డబ్బు గురించి, దాని విలువ గురించి దొన్బ ఎంతజాగత్తగా వాడుకోవాలో,
డబ్బు లేకపోతే ఎన్ని ఇబ్బందులు పడవలసివస్తుందో మొదలైన విషయాలన్నీ వాడికి
మెలిగా చెప్పిచూశాదు. కాని వాడు తంటఎదుట ఇవన్నీ జాగత్తగా వింటున్న 'ే
నటించేవాడు. వీధిలోకి రాగానే అన్ని మరచిపోయేవాడు.

ఈమధ్య వాదు సిగ రెట్టుకూడ కాల్చడం మొదలు పెట్టాడు. ఈ విషయం
తెరియగానే సూరయ్య కుమిలికుమిలి ఏడ్వాదు. “అయ్యో ! ఏడు పూర్తిగా
పాడైపోతున్నాడు. చేతులార వీణ నన వారం గట్టిగా చితగ్గట్రి బుద్ది
చెప్పవల సంది. మెత్తగా చేప్తడంవల్ల లాభం వుంటుం దనుకొవడం తప్పయింది'
అని బాధపడ మొదలు బట్టాదు.

ఒక రోజున స్కూలుమాష్షరుగార్కి తన కొడుకు సంగతంతా చెప్పి, “ఇక
మీరేవాడిని ఓ దారికి సుకురావాలి....” అని ఎంతో బాధపడి చెప్పాడు.
ఇలా చెపుతూన్నప్పుడు సూరయ్య ఎంత సిగ్గుపడ్డాడో చెప్పలేం... తనకొడుకు
పొడైపోతున్నాడని చెప్పుడానికి ఎ తండకి బర సిగ్గుకలుగదు!

కాని కథ ఇంతదూరం వచ్చినతరువాత ఎవరైనా ఏమిచేయగలరు? చేతులు
కారిన తరువాత ఆకులు పట్టుక్‌ 'వడంవల్ల ఏమి లాభం? అయినా కాలినపుళ్ళు
మాన్సుకోడానికి (పయత్నించారిగదా!

ఆ మాష్టరుగారు నూరయ్య చెప్పినదంతా విని “నరః (ప్రయత్నించి

న

ల

ఆకా. వారాలు తా గక ము.

చు ఆక "ఎ

;
(41 mr
అ గ్‌ శ ఈ
న
'

iy
\ tu,
శ

ల |
/

TB | a
OT -
మ

తే ఇ
షే ము ప.

టల ౨ ప
వె ey జే ఈ (1 a క
మ

fT: op

' ' amg
NY సట క.

స్‌ i a ren
| న్‌ భీ!
// ష్‌. ణ్‌ MERE

॥ ' a | ra
2

|

చూస్తాను” అన్నారు.

ఓ రోజున ఆయన అప్పారావును దగ్గరగా పిలిచి, “ఇవ్వాళ మధ్యాహ్నం మా
ఇంటి కొకసారి రారా...” అన్నారు.

అప్పారావు, “మాష్టారు ఎందుకు పిలిచారు చెప్మా...” అనుకున్నాదు. ఏమి ప్రశ్నలు
వేస్తారో అని హడరిపోయాదు. కొత్తపాఠం వచ్చిందో లేదో అని ఒకసారి ఆ పాఠాన్ని
తనకు తనే అప్పుజిప్పుక్‌ "ని ఫరవాలేదు అనుకున్నాడు. ఎక్కాలు అడుగుతారేమో అని
బిక్క మొగం బట్టాడు. నోటిలెక్కలు అడిగితే చిక్కే అనుకున్నాడు. భయపడుతూ,
భయపడుతూ మెల్లిగా పిల్లిలా సుందరం మాష్టారుగారింటికి వెళ్లి లోనికి వెంటనే
వెళ్లకుండా అక్కడె అలా గుమ్మందగ్గర నిలబడిపోయాడు.

అప్పారావును గుమ్మంలో చూడగానే మాష్టారు ఎంతో (ప్రేమతో, 'రారా...లోప
లికిరా...అక్కడే నిలబడిపోయా వేం...” అన్నారు.

ఈ మాటవినగానే అప్పారావు కాస్త స్పిమితపడ్డాడు. దడదడ కొట్టుకుంటున్న
వాడగుండెలు కాస్త శాంతిపడ్డాయి.

మాష్టరుగారు వాడ్ని పిలిచి, చాపమీద తనదగ్గర వాడ్ని కూర్చుండ బెట్టుకున్నారు.
'ఎరా...పరీక్షలు దగ్గరికి *స్తున్నాయి...బాగా చదువుతున్నావా...” అన్నారు.

అప్పారావు “బాగానే చదువుతున్నానండీ' అన్నట్లు తల ఊపాడు. తల ఊూపడమం కు
ఊపాడేగాని' ఆ తరువాత మాష్టరుగారు ఏమడుగుతాడో అని వాడిగుండెలు
బీచుపిచు మనడం మొదలు పట్టాయి.

కాని ఆ మాష్టారు ఆ తరువాత వాడ్ని ఆబషయ మై ఏమీ (పశ్నించనేలేదు.

ఆయన ఏదో వార్తాపత్రిక తీసుకొని చదవుకోవడం మొదలు పెట్టాడు.
ఆ పేపరు వెనక చిత్రమైన ఓ పెద్దబొమ్మ ఉంది. దానిలో చంద్రమండలానికి
ఓ రాకెట్‌ ఎగిరిపోతోంది. ఆ బొమ్మను చూడగానే అప్పారావుకు ఆ రాకెట్‌లో
కూర్చొని చంద్రమండలానికి ఎగిరి వెళ్ళిపోతున్నటే అనిపించింది. ఆ బొమ్మను
చూస్తూవుంకే వాడి ఊహలు క్షణం నిలకడగా నిలబటంలేదు.

ఆ బొమ్మ క్రింద, క్‌ "దై సంవత్సరాలలో మానవులు చంద్రమండలానికి హాయిగా
(ప్రయాణం చేయగలరు అని ఉంది. శాస్త్రజ్ఞులు ఈ ప్రయాణం సుఖవంతం
చేయడానికి కావలసిన ఏర్పాట్లన్నీ చేస్తున్నారు, అని ఉంది.

అప్పారావు మెల్లిగా మాష్టరుగారి వైపు చూశాడు. అప్పుడె మాష్టరుగారు వాడి
వెపు చూశారు. ఇద్దరి చూపులు ఒక్కనారి కలుసుకున్నాయి. అవ్వొరావు ఎందుకో

126

సగ్గుపడ్డాడు. ఏదో అడగాలనుకుంటూ అడిగేందుకు జంకుతునొటు కనిపించాడు.
వెంటనే సుందరం మాష్టారు, ఎరా బఎముటి. అనారు;

J

అప్పారావు మెల్లిగా, “మనం చంద్రుడి దగ్గరకు చెళగలమాండీ...” అన్నాదు.
‘i య

౧

అంటూనే అమాయకంగా నవ్వాడు. మాష్టారు ఏమి చెపుతాలో వినాలని చెవులు

౮

క్కించాడు. అప్పుడు వాడికళు రెండు కలా రన తభ చొరిశాయి.
౧ లా

౯ క
సట అంటాయి.

|

వెంటనే మొష్టరుగారు, ఈ బొమ్మ చూశావమిటిరా...దీన్ని రా
ఇది మనర్ని హం. లోనికి (సుక పోతురది. వ
అప్పారావు తలలో ఏపి ఊహలు ఇందిటిచుస్తులా మెరిశాయి... వెంటనే

త్న

క a నా
వాడు అయితే ఆ రాకెట్‌ ఎక్కాలం ఓ SHS OME ఏ తాతలు అనానరు;
CG

౧
ని న a కా 9 ఆవ్‌
మూరు TE లఆ ర్‌ ఎక్కాలం ట కోత అదరక పచవలుతలె'
రా లా
ఇఒ వావ్‌ ఇ — కు ' mw గె అల ఆగ )
కణం ఆలస్యం చెయకుండా ఆఅప్యొరావ్వు అమరికా. ఎక్సుడుందండి మాషాతు.
లు. 2 క 3 లు
అజా తాప లా పాగా కారా v3 ౮ $ ఓ యె a3 |
అన్నాదు. వాడికి వెంటనె అమెరికా ఎళాపోవాలనిపంచింది. ఆ సమయంల్‌ ఆ
oa 1,
(౮ వ ౧౮ © చావ et 5? ౮,8
రాకెట్‌ లో కూర్చొని, చం[దమండలానికి బగిర వారును. వాం కనిఎతబంరటదెే.
ఆ ఫొ
అలల అమ్‌ —_ ఒం ఇ” a జావ జ తగ
తతదన్‌. మదుగా' "బెల అమురిగా మనకూ సుమారు. పంసళ
అనీ — ™
చ అం ఎమ నా ‘no జ్‌ “ర
ఉంటుందిరా...విమానంలో (ప్రయాణం స్తం మూడునాలుగురో chee కట్కాడకు

a)

=
Cer, |
చేరుకోగలం. ఓడలో అయిదే సుమారు పాతిక రాొజాలుపడదుతుంది.

జాసి
ల్‌
జోలో

వన్న ఇ ఇ ఇ న =. షస స్‌ ఆ ఇ 2
వెంట అప్పారావు, SIC WO OI WELDS బక్కుడ రా !

మన. ఊఈరఠరి ' వస్తురదారఠడి. 'ఏమాసల అనారు
%

(=

లెన్ని

అ ఇఒ ఇఒ eu ఇ BE _-— UR శ్రీ జ
ఈ చూటులకు మూసష్టైరుగాలు (పర ల క. ఎయ్యుగా, దున టఉ+రలల
య జ

చ ad జావ ఆశ షె ) లో ఇ a mm ==]
బిమానం ఆగదురా...అది Wry నాశయూోలుం ౬ TES HOD, బద్ద బద్ద
పటణాలు, మహానగరాలు sors వ. దిమూనాశయాలుంటాయి. మనం ఎమానం
ఉం

ఇ

he టా ఆరా
ఎకాలంకేు బొంబాయి కాని, మృదాఃు కాని బళ ఎక్కా ల అనతటకి: -బొలెదు

(౮ స |
డబ్బవుతుంది. అసలు మనం బొంబాయి ఎళ్ఫాలం శునే ఎంతో అవుతుంది” అని
సద ఇ గ ప్ర >
ఆయన ఆగిపోయారు.
అపా?రావు, 'ఎంతవుతుందండి...” అన్నాడు. వాడికి తొంద౭క్కు.వయింది.
క్త ) వ్‌ ou య J
“వాలా బాతుందిరా...ఎంతో జా।గతగా మనం డబు కాడబెడితెనెగాని ఇలాంటి
టా
క ఇ. వాన్‌
బఎదితలు మనం చూడ తెరి

ంతవుతుందో తెలుసుక "వలా కాతూహలం అవ్నారావ్చు ఆ

ఎత్తున బరిగింది. మాష్షరుగారి వైపు తమాషాగాచూసి, “అస లెంతవుతుందండి.._”
అన్నాదు.

మాష్టారు వాడివైపు సూటిగా చూసి, “ఏం నీకు వెళ్ళాలని ఉందేమిటిరా...బాగా
డబ్బు కూడబెట్టు. పెద్దయిన తరువాత వెళ్తువు గాని...” అని, 'గొర్తివాడు
వెళ్ళాలంటే పడవకు పావలా పుచ్చుకుంటారు తెలుసా...” అని ఆగిపోయారు.

'అవునండీ...అక్కడనుంచి జట్కా ఎక్కి ఊళ్ళొకి వెళ్ళేందుకు ఆరణాలు
పుచ్చుకుంటారు. అక్కడనుంచి బ స్పెక్కి పట్నం వెళ్ళేందుకు రూపాయిపావలా
పుచ్చుకుంటారండ.'

'జానురా...వురి ఆ రోజున పట్నంలో భోజనాలకు, రికాలకు, రైలు స్రషనులో
కూరీలకు కొంత డబ్బవుతుంది. కాలుతీసి కాలు పెట్టాలంటే డబ్బు మంచి నీళ్ళలా
ధారపాయ్యారలి. అక్కడనుంచి సుమారు రెండు మూడు రోజులు పయాణంచేస్తేగాని
బొంబాయి చేరం. బొంబాయికి టిక్క ట్ర రూ. 25/- లేక 30/- రూపాయిల
మథ్య ఉంటుంది.

"అయితే మాష్టారూ... మొత్తం ఓ వంద రూపాయి లుంశే సరిపోతాయాండీ...!
అప్పారావు వందరూసొయిలైతే ఎలాగైనా సంపాదించెయ్యగల నన్న దీమాతో
మాట్లంశాదు.

మాష్తరుగారు పక పక నవ్వారు. “ఓరి పిచ్చి పులయ్యా...విమానం ఊరికే
ఎక్కిపోచాలను కున్నావటరా... బొంబాయిలో విమానం ఎక్కి అవారికా వెళ్ళందుకు
అయిదారు వేల రూపాయిలకు తక్కువ అవదు. మీ ఇంటినీ, మీ పొలాలనూ అమ్మితే
అందులో సగం రాదు. ఇక క్‌ "న్ని లక్షల మేళదూరాన ఉన్న చంద్రమండలానికి
రాకట్‌లో ఎగిరి వెళ్ళాలంకు క్‌ "న్ని లక్షల రూవాయిలవుతాయి తెలునా...అంతడబ్బు
నువ్వెక్కడి నుంచి లేగలపు?

అప్పారావు తల ఈ మాటలతో గిర్రున తెరిగింది. 'అయ్యబాబో...అంత డబ్బేనండీ'
అన్నాదు. ఎంతో _ నిరుత్సాహపడిపోయాదు.

'అపునురా...ఎంతో డబ్బుంటే గాని ఇలాంటి వింతలు చూడలేం. అయినా
ఇంకోమార్గం లేకపోలేదు. దానికంత డబ్బు అక్కర్లేదు కాని, కనీసం క్‌ “న్ని వేల
రూపాయిలైనా ఉండాలి.

నిరాశపడిపోయిన అప్పారావులో మళ్ళీ ఆశలు చిగురించాయి... 'అదెమిటండి
మాష్టారు... అన్నాదు.

128

నువ్వు బద్ద బద్ద చదువులు చదిదితె శాస్ర చిజానం వు డీలు సంపాదిసె
<r చావడి

అ” a అ అన్నీ సె ౮ ఇం ur ౮ క
అప్పుడు మన భారత భుత్వు చంద్రమండలంలో! వింతలు పరినీలించి (ప్రజలకు
వాప్ర్‌ ఇ” క డ్‌ న్‌ ఈ ఫె శ” - లం
చె బృందుకు నన్ను తమ గంత ఖర్వుమిద ఏర ఆపాడు బు

"క నే క ట్‌ స న్‌
అలాంటి రాకటు మన భారతదెశంలోనే తయారడేటు కష
౧

(“J అనీ జాన్‌ ఒం ణే కె ఇ. ఈ హలా, _ a
సంతోషిస్తారు. ఇక ఈ (ప్రయాణం SIS SCY సనా DUE నస
హాం" (ca ౧
అవ్‌ | ఎ gr CEN AK
అక్క దు. కాని ఇదంతా జరగాలంట సద ఉద వనుహలు నువ; చదవాలి

మ a)
శ Se set
కదా! అందుకు క్‌ "ల్సి వలెనా అవుతుంది. చూశావా డబూఏలుడ! “అరి లేనిదే ఏ

SB a - SU es HB : క
పనీ జరగదు. మీ తానును టాగ్‌ అపు. rnb ఎ ఈ అనవసర
oa ~~ వ్‌

[1 కు

జ్‌ జి = త ల ష్‌ ల్‌ న్‌
ఖర్చులకు డబ్బు పాదుచెస్తూ ల ఎదాప్రులు. చదవాలి. దబ్యూ
న్ని ఇ ఖ్‌ శ ( గ్‌ ల్‌ వల
అనవసరంగా ఖర్చు బట్టకు నానా అనం WO కాసు SAH
ల్‌ మ్‌ 7
స్ట్‌

తప్పకుండా తన దూబరా ఖర్చులు రగ్గించుకుంటాడు. EOI, టు. INT
ఉం

అనవసరంగా ఖర్చు చట మనన కాదనుపుంటోను అ
శ)

కె స్ట ( I వ్‌ ఆచ కనాను లీ గా we మి ఓ wea ఇ
ఈ మాటలు వింటూం టు అప్వొరావు ఎద కరకాం బూర లాటి
దం
'ఇ కప్పుడూ దూబారా ఖర్చు చేయగూడదు. ఒక్క దమ్ము ట్రన వసం లలా Dn
లై

యగూడదు. పై చదువులు చదవారి. డిగీలు సంపాదించాలి. చం|దవుండలా
ప్రయాణం చెయ్యాలి" అనుకున్నాడు.

oa

అప్పటినుంచి అప్ఫారావు ఎప్పుడూ పుస్తకాలు కాసి బట్రలుగాని DNTP NE:
ఇ. (ag ox ల్‌ > స శ మూ ఓ. వారా ఫి
పెన్సిళ్ళు పారవేయలేదు. హోటలు తిండి అనలేదు. సిగరెటు ముట్టుక్‌ Brae

ng)

గర్వభంగం
సిరాజ్‌ అన్వర్‌

ముత్యం ఎంతో విలువైనదని, దాన చెలువ ఎల కట్లలేనిదనీ మీకందరకూ తెలిసినదే!
ముత్యాలు సము(ద గర్భంలో దాగివుండే ముత్యపు చిప్పల్లో ఏర్పడతాయి. ఈ
చిప్పల పై గట్ట పెంకులు వుంటాయి. ఈ కథ అలాంటి వొక ముత్యపు చిప్పదే.
ఈ ముత్వపు చిప్తు తనకు శతు చతర “కతర్‌ స జ = ఎందుకంట తాను
యౌ (ప్రపంచంలో ఎంతో గ్‌"ప్స టీ.
చాల ఉపయోగకరమైనదే అనుకోండి, కాని “ట్టుకు ముత్యాలకుండే ధర పలకదు.
అందువలన ముత్యపు చిప తనకు తాను గిప్పది అనుకోవటానికి" ఇద్క కారణం:

౮, 0, జబ అరబ జ ఆఅ ఇష్‌ U4
నని దా నమ్మకం. పటుపురుగు కూడ
(ద

ఒకరోజు సముద్రంలో తుఫాను వచ్చింది. అలలు చాల ఎత్తులో లేచాయి.
సముద్రస్టితికి మన ముత్యపు చిప్ప భయపడి తన 'పైనవుండే పెంకులో తనను తాను
బిగించుకొని సముద్రం అడుగున వుండిపోయింది. తానున్న బ్రతికే వాణరక్షణకై
ఒద్దుకు పోవటం చిన్నతనంగా తలచింది. కాని అలలు ఎంత బల నో a
అది అలా నిశ్చయించుకొన్నప్పటికి క, ఆ తాకిడికి అదీ దాసి? గ "పెంకుతో స ఒడ్డుకు
నెట్టివయబడింది. ఆ చిధంగా అది సముదతీరంలో న్‌ డ్‌ జాగత్తగా తన కతత
పెకెత్తి, ౮ రంింగుండా లోకాన్ని రొంగిచూపింది. అది అలా చూస్తుండగానే
ఇంక్‌ "క బద్ద కరటం వచ్చ దాన్న 'బైకత్తి యింకా ముందుకు ఇసుకలోకి
తోసివేసింది. అప్పుడు దాని స్రతి భయంకరము మైనది! సముద కెరటాలు దాన్ని
కడిగి, గుండగా తిప్పివేశాయి, కాని ఆ కరటాలకు దాన్ని అరిగి సముద్రంలోకి
తీసుకు వెళ్ళగలిగే శక్తి లేకపోయింది. కాబట్ట పాపం అది అ క్కడే వుండిపోయింది.
సముద్రంలోకి తిరిగి వెళ్ళేదారి కనిపించక, దానికి విపరీతమైన కోపం వచ్చింది.

సముద్ర తీరానికి దగ్గరలో ఒక చిన్న చెట్టువున్నది. దానిమీద చాలెపటి నుంచి
ఒక కాకి కూర్చొని ముత్యపు చిప్పను గమనించింది. చివరికి అది ఎగిరిపోయి దాని

130

"బంకును ముక్కుతో పొడుస్తూ “లోపల ఎవరున్నారు” అని? తలుపు తెరవండి
గట్టగా అడిగింది.

ముత్యపు చిప్పకు కోపం వచ్చి “ఎవరో నీచుడు వచ్చి నన్ను అల్లరి పెట్టాలని
చూస్తున్నాడు” అని తనలో అనుకొని పైకి పెద్దగా “ఎవరు వారు” అని అరచింది.
“నేను నీచుడ్ని కాదు. నేనొక కాకిని. అంతేకాదు తెలివైన కాకిని. తలుపు
తెరుచుకొని బయటకురా!”

“నేనెందుకు బైటికి రావాలి?”

“ఊరికే కొద్ది సపు మాట్లాడుకుందాము. అంతకు మించి మరేంలేదు” అన్నది
కాకి చాల మర్యాదగా.

“నాకు కబురకు సమయం లేదు. నేను బయటికి రావటం లేదు.”

“వలలు సంగా ఈల వార. వు క చేస్తున్నావు?”

“ముత్యాన్ని తయారు చెస్తూ చాల పనిలో వున్నాను. అయినాగాని నీలాంటి
మురి కన దికొరమైన దానితో మాట్లాడాలని నాకేమిటి?” అని గ్‌పృలు పోయింది
ముత్యపుచిప్తు.

“ఓ ఎంత గొప్పు” అని కొకి నవ్వింది. ఫ్‌ మిత్రమా! నాకు కావలసెందల్లా--స
ముదం యొక్క వైశాల్యాన్ని, లోతును గురించి కొన్ని ప్రశ్నలు అడగాలి. అలాగే
నీకు యీ విశాలమైన బయట ప్రపంచం గురించి కొన్ని విషయాలు చెప్పాలి”

“ఎందుకు?”

“ఎందుకంట నాకు విజ్ఞానశా స్త్రమంయే చాల ఆసక్తి. నేను నివసించేది ఒక

జా

విశ్వవిద్యాలయపు కప్పుపైన. వినేది విజ్ఞానశాస్త్రవెత్త ఉపన్యాసాలు. అందుకే నాకు

ఎజ్ఞానశాస్త్రం అంటు ఇష్టం ఎర్పడింది. సము(దాన్ని గురించ, అక్కడ ఏమి జరిగేదీ
తెలుసుకోవాలని పించింది. అక్కడ నీకు ఎప్పుడైనా వొవురాళ్యూ, దచ్చుకల గుద్దు
కనిపించాయా.”

“ఏమిటా చెత్త (పశ్నలు?” అన్నది ముత్యప్ప చిప్ప కటువుగా. “అక్కడే వో
సముద్రంలో దిచ్చుకలూ, పావురాళ్ళూ వున్నట్లు చెపుతావేం?”

“అంత తెలివి తక్కువ ప్రశ్న వేయకు. సముద్రంలో మిలియన్ల కొద్ది గుల్లలు
వుంటాయి -- నాలాంటిది. కొని వేల రకాల, రంగు రంగుల చేపలు, రకరకాల
చెట్లూ వుంటాయి. అంతేకాని ఈటీ తెలిద తక్కువ, మూఢులైన జంతువులు
మూత్రం లీవు” అన్నది ముత్యపుచిప్త.

131

కొకి నవ్వింది. ట్ట కన్నా తెలివి తక్కువదాన్ని అంటున్నావని నాకేమీ లెక్కలేదు.
నిజానికి నేను తెలివితక్కువదాన్ని కాదు. ఒక కాకిని. అందులోను తెలివిగల కాకిని.
కానీ ఓ మిత్రమా! నీవు ఇవన్నీ నీ చిన్ని గూడులో వుండి చెబుతున్నావు. కానీ
బయటకు రావేమిటి?”

“నీ కేమీ మర్యాద లేదా? నేను నీ కెంతో పరిచయమున్నట్లు మాట్లాడుతున్నావు?
నీకేం మితుళల్లోకాను.”

“మంచిదే, కాని నీవు సముద్రానికి రాజుననుకుంటున్నావు!”

“అంతే ననుకో! సముద్రంలో ముత్యాలు తయారుచేసే వారిలో నేనూ వొకడిని.
ముత్యాల వల్లే సముద్రానికి కీర్తి వస్తుంది. అంశే నా వల్లనే సముద్రానికి కీర్తి”
అన్నది ముత్యపు చిప్ప.

కాకి తనలో తాను నవ్వుకొని “అలాగైతే నిన్నాకసారి చూడారి. నేనెప్పుడూ
ఇలాంటి విచ్శితమైన వస్తువును చూడలేదు” అన్నది.

“నేను వస్తువును కాను. నేను ముత్యాలు తయారుచేసే ముత్యపు చిప్పను!”

“సరే సరే! దయచేసి, ఓ రాజుగారూ! ఒకసారి తమరు బయటికి వచ్చి
తమరి దర్శన భాగ్యం కలిగించండి” అన్నది కాకి హాస్యంగా.

“దీలుగాదు--వీలుగాదు! వీలుకాదు--వీలుకాదు. నేనిప్పుడు తలుపు తియ్యలేను.
పనిమీద వున్నాను.”

“నీవు ముత్యాలు తరువాత చెసుకుందువుగాని. ఒక్కసారి తలుపుతియ్యి, నేను
చాల సామాన్యమైన బీదదాన్ని. నీ అంత ముఖ్యమైన వారిని, ముత్యాలు తయారు
చేసే వారిని చూడాలనివుంది. నీ ముత్యాలు కూడా చూడాలనివుంది. చూడూ!
నేను ఇంతవరకూ నా జన్మలో ముత్యాన్ని చూడలేదు.”

“ఇప్పుడే కదా చెప్పాను తలుపు తియ్యనని! అంత తెలివిగల వాడి ననుకుంళు
నీవే వచ్చి నా తలుపు తెరవరాదా?”

ముత్యపు చిప్ప యీ విధంగా వేధించింది. ఎందుకుంట కాకి ఎట్ట పరిస్టితుల్లోనూ
తనపై మూత తీయలేదని దాని గట్టి నమ్మకం.

కాకికి చాల కోపం వచ్చింది.

“సరే! నీకు కావలసింది అదే అయితే నేను చేసి చూపిన్తాను. కాని తర్వాత
నెపం నా మీద వేయకు” అన్నది కాకి,

కాకి తన ముక్కుతో ఆ చిప్పను పట్టుకొని పైపైకి ఎగిరిపోయింది. ఒక పెద్ద

132

పర్వతం చివరకు చేరుకొని అంత ఎత్తునుంచి ముత్యప్పు చిప్పను నేరుగా ఒక రాతి
మీదకు పడేసింది. అప్పడా ముత్యపు చిప్ప కంటికి కని బంచనన్ని ముక్కలైంది.
కాకి ఆ ముక్కలమిద వారింది. అప్పుడా ప్రాణిని తన ముక్కుతో పట్టుకొని
వొక్క గుటకలో మింగివెసింది.

అనమూల్యమ్రన ఆ ముత్యం దరుకుంటూ పోయి ఆవు పేడలో పదిపోవటాన్ని
కాకి చూచింది. తర్వాత కాకి పైకి లేచి, గాలిలోకి ఎగిరి ఆనందంగా కావు
కొవుమని అరుచుకొంటూ వెళపోయింది.

Lascrtvpesct at Prasad Graphics. Hyderabad and printed
at Aravah Printers Pvt. 1.6. New Doclhi - 110020

wed న్న
తో

Po ( 3 భ్‌
"tw a
iif
aE స
టో.

Ar, 4
Pa dd CA

Ph
LAD

ల Ld 4
ఉక హ్‌ న్‌